HMS Loch Shin

HMS Loch Shin
Ilustracja
HMS „Loch Shin” w 1944 r.
Klasafregata
TypLoch
Historia
StoczniaSwan Hunter, Wallsend
Położenie stępki6 września 1943
Wodowanie23 lutego 1944
 Royal Navy
NazwaHMS „Loch Shin” (K421)
Wejście do służby10 października 1944
Wycofanie ze służby1948
 Royal New Zealand Navy
NazwaHMNZS „Taupo” (F421)
Wejście do służby3 września 1948
Wycofanie ze służby1952
Los okrętuzłomowany w 1962
Dane taktyczno-techniczne
Wypornośćstandardowa: 1435 ton
pełna: 2260 t
Długośćcałkowita: 93,6 metra
87,2 m między pionami
Szerokość11,8 m
Zanurzenie3,8 m
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM
2 kotły, 2 śruby
Prędkość19,5 węzła
Zasięg7000 Mm przy prędkości 15 węzłów
Sensory
radary Typ 277, 291
sonary
Uzbrojenie
1 działo kal. 102 mm
4 działka plot. kal. 40 mm (1 x IV)
10 działek plot. kal. 20 mm (4 x II, 2 x I)
2 miotacze Squid kal. 305 mm
2 mbg, 1 zrzutnia bg
Załoga114

HMS Loch Shin – brytyjska, a następnie nowozelandzka fregata z okresu II wojny światowej, jedna z trzydziestu zbudowanych jednostek typu Loch. Okręt został zwodowany 23 lutego 1944 roku w stoczni Swan Hunter w Wallsend, a w skład Royal Navy wszedł w październiku 1944 roku. W lutym 1945 roku jednostka uczestniczyła w zatopieniu niemieckiego U-Boota U-1014, a po zakończeniu wojny w Operacji Deadlight. W 1948 roku fregata została pozyskana przez Royal New Zealand Navy pod nazwą HMNZS „Taupo” (F421). Okręt wziął udział w wojnie koreańskiej, po czym wycofano go z czynnej służby w 1952 roku i odstawiono do rezerwy. Został sprzedany w 1961 roku i złomowany w roku następnym.

Projekt i budowa

Projekt okrętu był ulepszoną i tańszą wersją fregat typu River, budowanych masowo z okresie II wojny światowej[1][2]. Nowością, znacznie skracającą czas budowy okrętów, było przejście na sekcyjną metodę montażu kadłubów fregat, spawanych z gotowych elementów produkowanych w zakładach śródlądowych[2]. Z zamówionych 110 jednostek tego typu ukończono 30, kolejne 26 natomiast zbudowano jako fregaty przeciwlotnicze (typu Bay), zaś budowa 54 jednostek została anulowana[2].

HMS[a] „Loch Shin” zbudowany został w stoczni Swan Hunter w Wallsend (numer stoczniowy 4808)[2][3]. Okręt został zamówiony 15 lutego 1943 roku, jego stępkę położono 6 września 1943 roku, został zwodowany 23 lutego 1944 roku, a do służby w Royal Navy wszedł 10 października 1944 roku[3][4]. Fregata otrzymała numer taktyczny K421[2][3]. Nazwa jednostki pochodzi od szkockiego jeziora[3].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był dużą fregatą, przeznaczoną głównie do zwalczania okrętów podwodnych[1][2]. Długość całkowita wynosiła 93,6 metra (87,2 metra między pionami), szerokość 11,8 metra i zanurzenie maksymalne 3,8 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 1435 ton, zaś pełna 2260 ton[1][5]. Okręt napędzany był przez dwie czterocylindrowe pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM, do których parę dostarczały dwa kotły Admiralicji[1][4]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 19,5 węzła[4][6]. Okręt zabierał zapas 724 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 7000 Mm przy prędkości 15 węzłów[1][7].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z umieszczonego na dziobie pojedynczego działa kal. 102 mm (4 cale) QF HA L/45[1][7]. Silne było uzbrojenie przeciwlotnicze, na które składało się poczwórnie sprzężone działko Vickers kal. 40 mm QF L/39 („pom-pom”) oraz 10 działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm L/70 (cztery podwójne i dwa pojedyncze)[2][7]. Broń ZOP stanowiły dwa potrójne miotacze Squid kal. 305 mm oraz dwa miotacze i jedna zrzutnia bomb głębinowych (z łącznym zapasem 15 bg)[1][7]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary Typ 277 i 291 oraz sonary[2][7].

Załoga okrętu składała się z 114 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4].

Służba

Royal Navy

W październiku 1944 roku okręt rozpoczął próby morskie, a jego pierwszym dowódcą został kmdr ppor. A.L. Turner[3]. W listopadzie „Loch Shin” wszedł w skład 18. Grupy Eskortowej, pełniącej służbę konwojową na obszarze Western Approaches[3]. 4 lutego 1945 roku jednostka uczestniczyła (wraz z fregatami HHMS „Loch Scavaig”, „Nyasaland” i „Papua”) w skutecznym ataku na niemiecki U-Boot U-1014, który zatonął wraz z całą załogą na pozycji 55°17′N 6°44′W/55,283333 -6,733333[3][8]. 6 marca nowym dowódcą okrętu został kmdr ppor. P.F. Broadhead, zmieniony 21 listopada tego roku przez kmdr. ppor. S.H. Lamparda[3]. Jednostka uczestniczyła w Operacji Deadlight, topiąc między grudniem 1945 roku a lutym 1946 roku U-294, U-1010, U-901 i U-975[3]. Od marca do sierpnia 1946 roku fregata była remontowana w Rosyth, a 13 listopada jej dowództwo objął kpt. I.N. Mayfield[3]. W lipcu 1947 roku okręt przesunięto do rezerwy[3].

Royal New Zealand Navy

W 1948 roku fregata została zakupiona przez Nową Zelandię za kwotę 228 350 £ (wliczając w to koszt remontu przeprowadzonego w HM Dockyard w Chatham)[3]. 3 września 1948 roku okręt przyjęto w skład Royal New Zealand Navy pod nazwą HMNZS[b] „Taupo” (numer taktyczny F421)[3][7]. Pierwszym nowozelandzkim dowódcą jednostki został kmdr por. L.P. Bourke[3]. W październiku 1948 roku okręt wyruszył w rejs do nowej ojczyzny (przez Maltę, Aden, Trincomalee i Singapur), którą osiągnął w styczniu 1949 roku, dopływając do Auckland[3]. „Taupo” został wcielony do 11. Dywizjonu Fregat RNZN[3][4]. Od czerwca do października 1950 roku okręt służył na Morzu Śródziemnym, po czym powrócił na Pacyfik[3]. W październiku 1951 roku jednostka została przydzielona do sił ONZ podczas wojny koreańskiej[3]. We wrześniu 1952 roku „Taupo” zakończył swój udział w wojnie, przebywając w morzu 311 dni, pokonując w tym czasie dystans 53 000 Mm i wystrzeliwując 16 044 sztuk amunicji[3]. Okręt trafił do rezerwy w listopadzie 1952 roku i przebywał w niej aż do 15 grudnia 1961 roku, kiedy został sprzedany[3][7]. Jednostka została złomowana w Hongkongu w 1962 roku[3].

Uwagi

  1. ↑ HMS – His/Her Majesty’s Ship – Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
  2. ↑ HMNZS – His/Her Majesty’s New Zealand Ship – Nowozelandzki Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 60.
  2. ↑ a b c d e f g h i Ivan Gogin: "LOCH" frigates (1943 - 1945) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-12-08].
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Geoffrey B. Mason: HMS LOCH SHIN (K 421), later HMNZS TAUPO (ang.). Naval History Homepage. [dostęp 2017-12-08].
  4. ↑ a b c d e Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: 1953, s. 109.
  5. ↑ Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, s. 518.
  6. ↑ Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 284.
  7. ↑ a b c d e f g Ivan Gogin: HAWEA frigates (1944-1945/1948-1949) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-12-05].
  8. ↑ Mariusz Borowiak: Żelazne rekiny Dönitza. T. 2. Warszawa: Alma-Press, 2009, s. 561.

Bibliografia

  • Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.)
  • Mariusz Borowiak: Żelazne rekiny Dönitza. T. 2. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Alma-Press”, 2009. ISBN 978-83-7020-406-8.
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.)
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.)
  • Ivan Gogin: HAWEA frigates (1944-1945/1948-1949) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-12-08].
  • Ivan Gogin: "LOCH" frigates (1943 - 1945) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-12-08].
  • Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.
  • Geoffrey B. Mason: HMS LOCH SHIN (K 421), later HMNZS TAUPO (ang.). Naval History Homepage. [dostęp 2017-12-05].

Media użyte na tej stronie