HMS Royal Sovereign (1857)

HMS Royal Sovereign
Historia
Stocznia	Portsmouth Shipyard
Położenie stępki	17 grudnia 1849
Wodowanie	25 kwietnia 1857
Royal Navy
Wejście do służby	20 sierpnia 1864
Los okrętu	złomowany 1885
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	5080 t
Długość	73 m między pionami
Szerokość	19 m
Zanurzenie	7 m
Napęd
1 pozioma maszyna parowa o mocy indykowanej 2460 KM, jedna śruba, ożaglowanie[1]
Prędkość	11 węzłów [1]
Uzbrojenie
5 odprzodowych dział gładkolufowych kaliber 267 mm w 4 wieżach (1xII, 3xI)
Załoga	300

HMS Royal Sovereign – brytyjski pancernik obrony wybrzeża z okresu XIX wieku. Początkowo planowany jako trójpokładowy żaglowy okręt liniowy, w czasie budowy został wyposażony w napęd parowy i śrubę napędową, a po kolejnej przebudowie wszedł do służby w 1864 jako pierwszy wieżowy okręt pancerny w Royal Navy.

Historia

W 1844 brytyjska Admiralicja zamówiła w stoczni Pembroke cztery trójpokładowe okręty liniowe typu Queen. Po wprowadzeniu zmian w projekcie okręty zostały ponownie zamówione 29 sierpnia 1848. Stępkę pod budowę czwartego okrętu serii HMS "Royal Sovereign" położono 17 grudnia 1849. W 1854 podjęto decyzję o zamontowaniu na okręcie silnika parowego i śruby napędowej. Napęd parowo-żaglowy wymagał znacznych zmian konstrukcyjnych. Kadłub przedłużono o 9 metrów, aby zrobić miejsce na maszynę parową. Wodowanie częściowo wyposażonego okrętu nastąpiło 25 kwietnia 1857.

W 1862 podjęto decyzję o przebudowie nieukończonego okrętu na eksperymentalny pancernik wieżowy, w celu przetestowania wyposażenia okrętów w wieże artyleryjskie. Przebudowę zakończono w sierpniu 1864. Podczas przebudowy usunięto dwa górne pokłady działowe i wzmocniono drewniany kadłub, aby wytrzymał ciężar wież działowych i odrzut generowany podczas strzału. Dodatkowo kadłub i burty opancerzono pancerzem wykonanym z płyt żelaznych grubości 114-140 mm, sięgającym od pokładu górnego na 90 cm poniżej linii wodnej, na pełnej długości (drewniane - dębowe burty miały grubość 91 cm). Wieże miały opancerzenie 140 mm, podobnie stanowisko dowodzenia za wieżą dziobową. Pokład górny otrzymał pancerz 25 mm.

Uzbrojenie okrętu składało się z pięciu odprzodowych gładkolufowych dział kaliber 267 mm umieszczonych w czterech wieżach, w osi podłużnj okrętu, z tego pierwsza dwudziałowa. W 1867 na okręcie zainstalowano nowe gwintowane armaty kaliber 229 mm.

Służba

17 lipca 1867, wraz z innymi opancerzonymi jednostkami "Royal Sovereign" wziął udział w uroczystej rewii morskiej w Spithead. Z powodu gwałtownego postępu technicznego w dziedzinie budownictwa okrętowego znaczenie "Royal Sovereign" znacznie zmalało. Okręt przeznaczono do wykonywania zadań pomocniczych, wykorzystując go m.in. jako okręt-cel. W maju 1885 okręt sprzedano na złom i rozebrano.

Przypisy

Bibliografia

• Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905, Conway Maritime Press, Londyn, 1979, ​ISBN 0-85177-133-5​
• Krzysztof Gerlach. Zaskakujące metamorfozy okrętu Royal Sovereign. „Morza Statki i Okręty”. 1999. nr 6. s. 53 - 57. 

Linki zewnętrzne

• służba HMS Royal Sovereign (ang.)