HMS Vesuvius (1874)
| Historia | |
| Stocznia | Pembroke Dock |
|---|---|
| Położenie stępki | 16 marca 1873 |
| Wodowanie | 29 marca 1874 |
 Royal Navy | |
| Wejście do służby | 11 września 1874 |
| Wycofanie ze służby | 1923 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 245 |
| Długość | 27,4 m |
| Szerokość | 6,7 m |
| Zanurzenie | 2,6 m |
| Napęd | |
| maszyna parowa o mocy 350 ihp | |
| Prędkość | 9,7 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| pojedyncza wyrzutnia torpedowa 406,4 mm | |
| Załoga | 15 |
HMS Vesuvius − pierwszy okręt[a] brytyjski zaprojektowany specjalnie do wykonywania ataków torpedowych. Uważany za nieudany, został szybko wycofany z aktywnej służby, a tytuł pierwszego angielskiego torpedowca powszechnie przyznawany jest wodowanemu trzy lata później HMS „Lightning”[1].
Okręt został zaprojektowany w trzy lata po tym, jak Robert Whitehead zaprezentował brytyjskiej Admiralicji opracowaną przez siebie samobieżną torpedę. Mimo że nawet jak na ówczesne czasy była to broń bardzo prymitywna, torpeda Whiteheada wzbudziła wielkie zainteresowanie i rozpoczęła nowy wyścig zbrojeń na morzach[2].
Ogólne zasady konstrukcji „Vesuviusa” były podobne do używanego w czasie wojny secesyjnej okrętu CSS „David”: większość okrętu była zanurzona pod wodą, miał bardzo niskie burty i nadbudówki i nie posiadał komina. Kotły maszyny parowej były opalane bezdymnym koksem, a sama maszyna była maksymalnie wyciszona. Niewielkie ilości dymu odprowadzane były przez otwory wentylacyjne w kadłubie[3], ale już po wodowaniu i w trakcie wyposażania okrętu zamontowano na nim wysoki komin, aby poprawić pracę kotła[4].
„Vesuvius” uzbrojony był w pojedynczą podwodną wyrzutnię torped kalibru 16 cali (406,4 mm) z zapasem 10 torped[1], według niektórych źródeł w późniejszym czasie okręt otrzymał jeszcze trzy standardowe wyrzutnie, znajdujące się na pokładzie[3]. Podstawową wadą okrętu była jego bardzo niska prędkość maksymalna, mniejsza nawet od prędkości jego potencjalnych celów, spowodowana dużym zanurzeniem, stosunkowo małą mocą silnika oraz zbyt dużą wypornością związaną z przeładowaniem okrętu. „Vesuvius” nigdy nie wszedł to służby jako torpedowiec i został szybko wycofany z aktywnej służby[1].
Do 1923 służył w szkole torpedowej HMS „Vernon”, po zakończeniu służby został sprzedany na złom, zatonął w czasie holowania do Newport w 1924[5].
Uwagi
- ↑ W oryginalnej klasyfikacji Royal Navy niewielkie konstrukcje tego typu były nazywane „łodziami” (ang. boats), a nie „okrętami” (ang. ships)
Przypisy
- ↑ a b c Eric Osborne: Destroyers: An Illustrated History Of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-Clio. ISBN 1-85109-479-2.
- ↑ Bernard Ireland: The Illustrated Guide To Destroyers And Frigates. 2009. ISBN 978-1-84681-336-8.
- ↑ a b J. J. Colledge: Ships of the Royal Navy: A Complete Record of All Fighting Ships of the Royal Navy from the 15th Century to the Present. US Naval Institute Press. ISBN 978-1-86176-281-8.
- ↑ Robert Gardiner (red.): Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905. London: 1979, s. 88. ISBN 0-85177-133-5.
- ↑ Shonas Wrecks - HMS Vesuvius. [dostęp 2010-09-21].
