HSC Boomerang
 | |
| Następne nazwy | HSC Tallink AutoExpress 2 |
|---|---|
| Bandera | |
| Numer IMO | 9150286 |
| Znak wywoławczy | YYKT |
| Port macierzysty | |
| Armator | |
| Operator | |
| Nadzorujące towarzystwo klasyf. | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | RORO |
| Historia | |
| Stocznia | Austal Ships |
| Data wodowania | |
| Data oddania do eksploatacji | |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) | 361 |
| Liczebność załogi | 24 |
| Liczba pasażerów | 700 |
| Długość całkowita (L) | 82,30 m |
| Długość linii wodnej | 70,87 m |
| Szerokość (B) | 23 m |
| Zanurzenie (D) | 2,795 m |
| Pojemność brutto | 5 419 GT |
| Pojemność netto | 1 626 NT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik | 4 x MTU 20V1163 TB73 |
| Liczba śrub napędowych | 4 pędniki wodnoodrzutowe KaMeWa 112 SII |
| Prędkość maks. | 40 (48) w. |
HSC Boomerang – szybki prom pasażersko-samochodowy (HSC) należący w latach 1997–2001 do Polskiej Żeglugi Bałtyckiej. Później eksploatowany przez innych armatorów pod nazwą Tallink AutoExpress 2.
Stępkę pod budowę katamaranu typu AutoExpress 82 (kadłub nr 53) położono w australijskiej stoczni Austal Ships z Henderson 1 marca 1996 roku. Dokładnie rok później 1 marca 1997 jednostka została zwodowana. Zbudowany został na ryzyko stoczni jako tzw. budowa spekulacyjna[1]. Wykańczany prom został zakupiony 18 marca 1997 roku przez PŻB, a prace wykończeniowe zakończono z końcem kwietnia tego samego roku. Prom przypłynął do Polski, do portu w Ṡwinoujściu 25 maja 1997 po 25 dniach żeglugi (z Henderson w zachodniej Australii). Jednostka stanowiła zupełnie nową jakość w przewozach pasażerskich PŻB: konstrukcja wykonana całkowicie ze stopów aluminiowych i kompozytów, prędkość eksploatacyjna powyżej 40 węzłów (na próbach 48 w.), napęd wodnoodrzutowy, całkowicie elektroniczny mostek kapitański ze sterowaniem za pomocą ekranów dotykowych i joysticka zamiast koła sterowego.
Matką chrzestną jednostki była żona ówczesnego prezydenta RP – Jolanta Kwaśniewska. Ceremonia chrztu miała miejsce 23 czerwca 1997 w Świnoujściu[1]. Tego samego dnia statek wszedł do eksploatacji i do 15 października 2000 w sezonie letnim pływał na linii Świnoujście – Malmö. Podróż do Szwecji trwała 4 godziny 15 minut zamiast ośmiu, dlatego też nie było na promie kabin, pasażerowie siedzieli w fotelach lotniczych. Zabierał do 700 pasażerów i max. 175 samochodów osobowych lub 10 autobusów i 70 samochodów[1]. Statek okazał się jednak mało dochodowy – w pierwszym sezonie odbył 230 rejsów tam i z powrotem, przewożąc średnio w jedną stronę 142 pasażerów (obłożenie tylko 20%), 36 samochodów osobowych i niecałe 0,4 autobusu[2].
W 2001 prom z powodów ekonomicznych i eksploatacyjnych został sprzedany zarejestrowanemu na Cyprze armatorowi Hansalink Ltd. (operator: estoński Tallink z Tallinna). W październiku 2009 został zakupiony przez Consolidada de Ferrys C.A., armatora z Wenezueli a od około 2017 na skutek postępującego kryzysu ekonomicznego w tym kraju zaprzestano konserwacji i eksploatacji promu. W nocy 6 sierpnia 2018 podczas postoju w porcie Puerto de Guanta porzucony prom częściowo zatonął[3].
Poprzedzające wprowadzenie Boomeranga promy siostrzane serii Auto Express 82: Delphin (TT-Line - w serwisie Niemcy-Pd Szwecja), Felix (Scandlines - w serwisie Szwecja-Dania)
Przypisy
- ↑ a b c STAR. Prom pasażersko-samochodowy Boomerang. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 3'97, s. 82, 1997. Warszawa: Magnum X.
- ↑ Bezruch na Boomerangu?. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 2'98. III (9), s. 62, 1998. Warszawa: Magnum X.
- ↑ l, W porcie Puerto de Guanta zatonął prom TALLINK AUTOEXPRESS 2, ikamien.pl [dostęp 2018-08-15] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Informacje o jednostce (ang.)
- Informacje o jednostce (szw.)
Media użyte na tej stronie
