Ha-Madfis ha-Memszalti
(c) Shaula Haitner Pikiwiki Israel, CC BY 2.5 Stary budynek Drukarni Rządowej w Jerozolimie | |
Państwo | |
---|---|
Data założenia | 1948 |
Dziedzina | jednostka pomocnicza Ministerstwa Finansów, |
Adres | Derech Chewron 44, Jerozolima |
31°45′40,921″N 35°13′26,396″E/31,761367 35,223999 | |
Strona internetowa |
Ha-Madfis ha-Memszalti (hebr. המדפיס הממשלתי, pol. „Drukarnia Rządowa”) – jednostka pomocnicza Ministerstwa Finansów Izraela zajmująca się bezpośrednimi lub pośrednimi usługami drukarskimi na rzecz ministerstw, instytucji rządowych, Knesetu. Utrzymanie i wydatki Drukarni Rządowej pokrywane są nie z budżetu państwa, lecz z dochodów ministerstw lub innych podmiotów zlecających[1].
Działalność
Drukarnia Rządowa jest jednostką pomocniczą Ministerstwa Finansów. Swoje zadania wykonuje bezpośrednio w rządowych drukarniach lub też poprzez kontrakty z zewnętrznymi podwykonawcami. Drukarnia wykonuje zlecenia ministerstw, instytucji rządowych, służb mundurowych, Knesetu, a w szczególności[1][2]:
- zajmuje się produkcją dowodów osobistych,
- drukuje paszporty,
- drukuje egzaminy maturalne,
- drukuje raporty rządowe, okólniki, rozporządzenia, ustawodawstwo Knesetu,
- drukuje znaczki,
- drukuje koperty i karty wyborcze na potrzeby wyborów lokalnych i ogólnokrajowych.
Mimo że Drukarnia Rządowa jest jednostką w ramach ministerstwa, to fundusze na jej utrzymanie nie są wydzielane z budżetu państwa. Wydatki Drukarni Rządowej są pokrywane z przychodów organów i instytucji zlecających druk[1]. Raport z działalności drukarni z 2017 roku wykazał, że jednostka co roku zamykała swój budżet z nadwyżką. Zyski netto stanowiły 20% wszystkich przychodów[2].
Drukarnia Rządowa zajmuje się pracami nad zabezpieczeniami swoich wydruków, w tym certyfikatami biometrycznymi i pracami poligraficznymi[3]. Mimo swojej nazwy nie prowadzi jednak druku izraelskich banknotów. Czynność ta zlecona jest podmiotom zagranicznym[2].
Izraelskie prawo zobowiązuje ministerstwa oraz instytucje rządowe do zlecania prac drukarskich wyłącznie Drukarni Rządowej, z wyjątkiem zleceń do 50 000 szekli[3].
Historia
Decyzja o budowie budynku w Jerozolimie, który miałby spełniać funkcje drukarni i mennicy, zapadła w 1925 roku, a już w następnym zaczęto fazę planowania przestrzennego. Władze mandatowe postanowiły ulokować przyszłą siedzibę The Mandate Government Printing Press koło stacji kolejowej, aby ułatwić rozładunek maszyn drukarskich, menniczych, a w przyszłości materiałów niezbędnych do pracy drukarni. Budowę obiektu rozpoczęto w 1934 roku i trwała rok[4]. W okresie Mandatu Palestyny The Mandate Government Printing Press wykonywała prace dla ministerstw i władz mandatowych, drukowała znaczki, papiery wartościowe, dokumenty, wybijała także monety (w tym srebrne i okolicznościowe) i medale[4][5].
W trakcie wojny o niepodległość (1948) budynek The Mandate Government Printing Press został zdobyty przez Haganę. Wówczas drukowano tam dokumenty organizacji, przepustki oraz pozwolenia na pracę i podróż. 16 maja 1948 roku utworzono Drukarnię Rządową podległą wówczas urzędowi premiera. Szefem Drukarni Rządowej został Sza’ul Golan. Część maszyn przeniesiono do rządowej dzielnicy Ha-Kirja. Tam wykonywano znaczną część prac zlecanych przez rząd: druk znaczków, publikacji rządowych, czeków bankowych, obligacji, dokumentów, paszportów, certyfikatów, egzaminów i produkcja kart telefonicznych. W ramach Drukarni Rządowej wydzielono wówczas osobny pion pracujący na rzecz Policji Izraela i Armii Obrony Izraela[5].
W ramach Drukarni Rządowej łącznie funkcjonowały cztery piony: główny w Ha-Kirji (od 1948), w Jafie (od 1948, druk arabskojęzycznych dokumentów i gazet), w Jerozolimie (od 1950, druk dokumentów i ustaw Knesetu), w Hajfie (od 1950)[5]. W 1954 roku w Tel Awiwie, w ramach struktury Drukarni Rządowej, powstał wydział zajmujący się wybijaniem monet (hebr. המיטבעה הממשלתית, dosł. Mennica Rządowa). W 1966 roku mennicę przeniesiono z Tel Awiwu do Jerozolimy. Drukarnia Rządowa zajmowała się wybijaniem monet kolekcjonerskich, obiegowych i okolicznościowych do czasu przekazania tej czynności do Israel Coins and Medals Corporation[6][7].
W 1953 roku zmieniono podległość Drukarni Rządowej. Od tej pory wchodzi w struktury Ministerstwa Finansów[5].
Zobacz też
- Izraelskie monety okolicznościowe okresu: funta, szekla, nowego szekla
- Seria monet Pidjon ha-ben
- Seria monet Dzień Niepodległości
- Seria monet Chanuka
- Bilety zdawkowe Ministerstwa Finansów Izraela (1948–1953)
Przypisy
- ↑ a b c Ministerstwo Finansów, About the Unit [dostęp 2021-09-13] .
- ↑ a b c Amitaj Ziw , השיטה של האוצר להדפיס לעצמו כסף, „The Marker”, 14 czerwca 2017 [dostęp 2021-09-13] .
- ↑ a b Ministerstwo Finansów, אודות – המדפיס הממשלתי [dostęp 2021-09-14] .
- ↑ a b Icik Szwiki , בית המדפיס הממשלתי, „Moaca le-Szimur Atarej Moreszet bi-Israel”, 2 stycznia 2018 [dostęp 2021-09-14] .
- ↑ a b c d Neil Kaplan , ISRAEL GOVERNMENT PRINTER 1948 – 1953, „Our Passports” [dostęp 2021-09-14] .
- ↑ Dov Genachowski , Coins and Currency, „Jewish Virtual Library” [dostęp 2021-09-14] .
- ↑ Pinchas Bar-Zeev , Mints of Israel’s Trade Coins & Commemorative Coins, „Sheqel.info” [dostęp 2021-09-14] .
Media użyte na tej stronie
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
(c) Shaula Haitner Pikiwiki Israel, CC BY 2.5
Old Government Mint and Printing House
Autor: Dr. Blofeld, Licencja: CC BY-SA 2.0
Map of Jerusalem
Geographic limits of the map:
- N: 31.8299°
- S: 31.7163°
- W: 35.146°
- E: 35.2723°
- Wolno:
- dzielić się – kopiować, rozpowszechniać, odtwarzać i wykonywać utwór
- modyfikować – tworzyć utwory zależne
- Na następujących warunkach:
- uznanie autorstwa – musisz określić autorstwo utworu, podać link do licencji, a także wskazać czy utwór został zmieniony. Możesz to zrobić w każdy rozsądny sposób, o ile nie będzie to sugerować, że licencjodawca popiera Ciebie lub Twoje użycie utworu.
- na tych samych warunkach – Jeśli zmienia się lub przekształca niniejszy utwór, lub tworzy inny na jego podstawie, można rozpowszechniać powstały w ten sposób nowy utwór tylko na podstawie tej samej lub podobnej licencji.