Haakon IV Stary
![]() Haakon IV Stary z synem Magnusem VI Prawodawcą | |
![]() | |
Król Norwegii | |
Okres | od 1217 |
---|---|
Dane biograficzne | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | Inga z Varteig |
Dzieci | Olaf, |
Haakon IV Stary (norw. Håkon IV Håkonsson), (ur. 1204, zm. 15 grudnia 1263) – król Norwegii w latach 1217-1263.
Haakon IV urodził się w 1204 roku, był synem Haakona III i Ingi z Varteig. Na króla został wybrany przez stronnictwo Birkebeiner (ruch polityczny dążący do zjednoczenia Norwegii pod jednym berłem). Zakończył wojnę domową. Ostatnie powstanie, wzniecone przez Skule Baardssona, zdusił w 1240. W 1247 w Nidaros został koronowany przez legata papieskiego kardynała Wilhelma z Modeny[1].
Podczas panowania Haakona Wyspy Owcze, Islandia i Grenlandia podlegały władzy Norwegii. Haakon starał się też wiązać z innymi krajami, np. w 1258 wydał swoją córkę Krystynę za Filipa, brata króla Alfonsa X Kastylijskiego; a także miał dobre kontakty z papieżem, który koło 1250 chciał go uczynić cesarzem rzymskim.
W 1263 zorganizował największą w historii Norwegii wyprawę floty w obronie Hebrydów, do których żądania zgłosił król Szkocji. Po kilku udanych bitwach, podczas przerwy zimowej na Orkadach, Haakon zachorował i zmarł.
Przypisy
- ↑ Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Baczkowskiego. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 488. ISBN 83-85719-89-X.
Media użyte na tej stronie
An excerpt from folio 216v of Cambridge Corpus Christi College Parker Library MS 16 II (Chronica Majora) depicting the coat of arms of Hákon Hákonarson, King of Norway (died 1263).
Autor: Peeperman, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Lesser Coat of Arms of Kingdom of Iceland.