Hage Geingob

Hage Geingob

(c) Council.gov.ru, CC BY 4.0
Data i miejsce urodzenia	3 sierpnia 1941 Otjiwarongo
3. Prezydent Namibii
Okres	od 21 marca 2015
Przynależność polityczna	SWAPO
Poprzednik	Hifikepunye Pohamba
4. Premier Namibii
Okres	od 4 grudnia 2012 do 21 marca 2015
Przynależność polityczna	SWAPO
Poprzednik	Nahas Angula
Następca	Saara Kuugongelwa
1. Premier Namibii
Okres	od 21 marca 1990 do 28 sierpnia 2002
Przynależność polityczna	SWAPO
Poprzednik	urząd utworzony
Następca	Theo-Ben Gurirab
Odznaczenia

Hage Gottfried Geingob (ur. 3 sierpnia 1941 w Otjiwarongo) – namibijski polityk, wiceprzewodniczący partii SWAPO w latach 2007–2015 i jej przewodniczący od 2015, deputowany do parlamentu w latach 1989–2003 i 2005–2015. Minister transportu i handlu w latach 2008–2012, premier Namibii w latach 1990–2002 oraz 2012–2015, prezydent Namibii od 21 marca 2015.

Młodość i emigracja

Hage Geingob urodził się w 1941 w mieście Otjiwarongo. W latach 1958–1961 kształcił się w szkole średniej Augustineum Training College w Okahandji, w której uzyskał uprawnienia pedagogiczne. W 1961 objął posadę nauczyciela w szkole Rhenish Mission School w Tsumeb, w której pracował przez rok^[1][2].

W 1961 nawiązał stałe kontakty z organizacją SWAPO, walczącą o uzyskanie niepodległości przez ówczesną Afrykę Południowo-Zachodnią, znajdującą się faktycznie pod okupacją RPA. W 1962 opuścił kraj z przyczyn politycznych i przedostał się do sąsiedniej Botswany. Od 1963 do 1964 był członkiem przedstawicielstwa SWAPO w tym kraju^[1][2].

W 1964 udał się na emigrację do Stanów Zjednoczonych, w czasie której kontynuował edukację oraz działalność polityczną na rzecz niepodległości Namibii. W latach 1964–1965 studiował na Temple University, a następnie od 1965 do 1970 na Uniwersytecie Fordham, na którym uzyskał dyplom licencjacki z dziedziny nauk politycznych. W 1974 uzyskał tytuł magistra stosunków międzynarodowych na uniwersytecie The New School^[1][2].

W latach 1964–1971 pełnił funkcję przedstawiciela SWAPO przy ONZ, a od 1971 do 1975 pracował w Sekretariacie ONZ, reprezentując sprawę niepodległości kraju. Od 1975 do 1989 przebywał w Lusace w Zambii, gdzie kierował United Nations Institute for Namibia, instytutem edukacyjnym powołanym przez ONZ. W 1975 wszedł również w skład Biura Politycznego SWAPO, którego członkiem pozostawał aż do 2002^[1][2].

Działalność po powrocie do kraju

W 1989 powrócił do ojczyzny w czasie zmian politycznych nadzorowanych przez ONZ. W czasie pierwszych demokratycznych wyborów w 1989 pełnił funkcję szefa kampanii wyborczej SWAPO. Po zwycięstwie wyborczym, od 1989 do 1989 zajmował stanowisko przewodniczącego Zgromadzenia Konstytucyjnego, mając znaczący wpływ na opracowanie konstytucji kraju, przyjętej w lutym 1990^[1][2].

Po ogłoszeniu przez Namibię niepodległości 21 marca 1990, objął nowo utworzony urząd premiera. Zachował również mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego, powstałego z przekształcenia Zgromadzenia Konstytucyjnego. W wyborach w 1994 oraz w 1999 uzyskał reelekcję w parlamencie^[1][2].

Na stanowisku szefa rządu u boku prezydenta i wieloletniego lidera SWAPO Sama Nujomy pozostawał przez 12 lat. W sierpniu 2002 złożył dymisję, kiedy w ramach zmian w rządzie prezydent zaproponował mu objęcie w zamian stanowiska ministra ds. rządu lokalnego. Według części komentatorów politycznych konflikt między dwoma politykami spowodowany był próbami ubiegania się przez Geingoba o sukcesję po kończącym drugą kadencję prezydencie. W sierpniu 2002 nie został ponownie wybrany w skład Biura Politycznego SWAPO, zachowując jednakże miejsce w Komitecie Centralnym^[1][2].

Po odejściu z rządu w 2002 był jednym z szeregowych deputowanych. Mandat w parlamencie zachował do 2003, kiedy wyjechał do Waszyngtonu, gdzie objął stanowisko sekretarza wykonawczego Global Coalition for Africa (GCA), międzyrządowej organizacji zajmującej się rozwojem gospodarczym Afryki. Zajmował je do 2004. W listopadzie 2004 wziął udział w wyborach parlamentarnych, uzyskując po raz kolejny mandat deputowanego, który objął w marcu 2005. W 2004 doktoryzował się na University of Leeds w Wielkiej Brytanii^[1][2].

W 2007 objął funkcję whipa w parlamencie, którą pełnił przez rok. Został również ponownie wybrany w skład Biura Politycznego SWAPO oraz na stanowisko wiceprzewodniczącego partii. 8 kwietnia 2008 został mianowany ministrem handlu i przemysłu w rządzie Nahasa Anguli^[1][2].

Na kongresie SWAPO 2 grudnia 2012 uzyskał reelekcję na stanowisku wiceprzewodniczącego partii, co zdaniem komentatorów otwierało mu drogę do sukcesji po prezydencie Hifikepunye Pohambie i nominacji prezydenckiej w wyborach w 2014. 4 grudnia 2012 prezydent Pohamba mianował go nowym szefem rządu^[3][4].

Przypisy