Hagikaze

Hagikaze (萩風)

Klasa	niszczyciel
Typ	Kagerō
Historia
Stocznia	Uraga Dock, Yokosuka
Położenie stępki	23 maja 1939
Wodowanie	18 czerwca 1940
Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby	31 marca 1941
Zatopiony	7 sierpnia 1943
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa – 2033 ton, pełna – ok. 2600 ton
Długość	118,5 m
Szerokość	10,8 m
Zanurzenie	3,8 m
Napęd
2 turbiny parowe o mocy łącznej 52 000 KM, 3 kotły parowe, 2 śruby
Prędkość	35 węzłów
Zasięg	5000 Mm przy prędkości 18 w.
Uzbrojenie
6 dział 127 mm (3 x II) 4 działka 25 mm plot. (2 x II) 8 wt 610 mm (2 x IV), 16 torped 2 mbg, 16 bg
Załoga	240

Hagikaze (jap. 萩風, はぎかぜ, ハギカゼ pol. "Kwiecisty Wiatr")^[a] – niszczyciel japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej typu Kagerō z okresu II wojny światowej. Brał udział w działaniach od początku wojny na Pacyfiku. Zatopiony w nocy z 6 na 7 sierpnia 1943 roku przez amerykańskie niszczyciele podczas bitwy w zatoce Vella.

Budowa

„Hagikaze” był siedemnastym okrętem z serii japońskich niszczycieli typu Kagerō. Były to duże niszczyciele, przystosowane do działań oceanicznych, o wyporności pełnej około 2600 ton, silnie uzbrojone w sześć dział kalibru 127 mm w dwudziałowych wieżach oraz osiem wyrzutni bardzo skutecznych torped kalibru 610 mm, z ośmioma dalszymi torpedami zapasowymi^[1].

„Hagikaze” należał do drugiej grupy typu Kagerō, zamówionej w ramach programu z 1939 roku. Budowano go pod numerem 113^[2]. Poetycka nazwa, typowa dla japońskich okrętów, oznacza rodzaj wiatru, dosłownie: „wiatr wiejący zanim rozkwita koniczyna”^[3].

Stępkę pod budowę okrętu położono 23 maja 1939 roku w stoczni Uraga Dock w Uraga (część Yokosuki), kadłub wodowano 18 czerwca 1940 roku, a okręt oddano do służby 31 marca 1941 roku^[4].

Służba

Po wejściu do służby „Hagikaze” został przydzielony do 4. Dywizjonu (Kuchikutai) 4. Eskadry Niszczycieli (Suirai Sentai) 2. Floty – wraz z „Maikaze”, „Arashi” i „Nowaki”. Pierwszym dowódcą był kmdr por. Yoshio Inoue^[5].

Działania pierwszego etapu wojny (1941–1942)

Przed rozpoczęciem działań II wojny światowej na Pacyfiku, okręt przypłynął 2 grudnia 1941 roku do Mako na Peskadorach. W pierwszym etapie wojny, „Hagikaze” ze swoim dywizjonem eskortował okręty sił głównych Zespołu Południowego wiceadmirała Nobutake Kondō, osłaniającego inwazję na Malaje, Filipiny, a następnie Holenderskie Indie Wschodnie. Od 4 grudnia operował wraz z flotą z Mako, eskortując też konwoje inwazyjne na Malaje, następnie od 18 stycznia 1942 roku operował z Palau i od 21 lutego z zatoki Staring na Celebesie. Od 25 lutego osłaniał zespół uderzeniowy lotniskowców w działaniach na południe od Jawy, m.in. w ataku lotniczym na Tjilatjap 5 marca. Od 27 marca eskortował zespół zaopatrzeniowy dla lotniskowców operujących na Oceanie Indyjskim, po czym 22 kwietnia powrócił do Yokosuki w Japonii, gdzie został dokowany^[5].

Następnie, w dniach 4–5 czerwca 1942 roku, „Hagikaze” pod nowym dowódcą brał udział w osłonie lotniskowców wiceadmirała Nagumo podczas powietrzno-morskiej bitwy pod Midway. Wraz z bliźniaczym „Maikaze” ratował rozbitków z tonącego lotniskowca „Kaga”, po czym pomagał dobić torpedami ciężko uszkodzony „Akagi”. Od 9 czerwca do 12 lipca działał na północnym obszarze operacyjnym, eskortując tam lotniskowiec „Zuihō” i patrolując na południowy wschód od Aleutów^[5].

Rejon Wysp Salomona (1942–1943)

Rejon działań 1942–1943 (baza Truk leży poza mapą, ok. 1300 km na północ od Rabaulu)

14 lipca 1942 r. 4 Dywizjon Niszczycieli został włączony w skład 10. Eskadry Niszczycieli 3. Floty, operującej na obszarze archipelagu Wysp Salomona, gdzie toczyły się intensywne walki o Guadalcanal. Na początku sierpnia „Hagikaze” eskortował dwa transportowce wojska z Saeki (Hiroszima) na Saipan, a następnie Truk. W dniach 16–18 sierpnia wziął udział w nocnej misji transportu żołnierzy z Truk na Guadalcanal (nazywanej przez Amerykanów Tokyo Express), po której 19 sierpnia został poważnie uszkodzony przez lotnictwo amerykańskie. Bomba z bombowca B-17 zniszczyła wieżę artylerii nr 3 na rufie, powodując też zalanie magazynu amunicji, uszkodzenia steru i wałów napędowych, ograniczając prędkość do 6 węzłów. 33 osoby zginęły, a 13 zostało rannych. Dopiero 24 sierpnia niszczyciel dotarł z powrotem do Truk, eskortowany przez bliźniaczy „Arashi”. Po prowizorycznych naprawach, w dniach 1–8 października 1942 roku popłynął na remont do Yokosuki (pod koniec musiał być holowany przez niszczyciel „Yamagumo”)^[5].

Po remoncie, od 28 lutego 1943 roku do początku kwietnia „Hagikaze” eskortował okręty pomiędzy Japonią a Truk, a następnie między Truk a Rabaulem. 30 kwietnia i 4 maja pływał w nocnych misjach transportu żołnierzy z wyspy Shortland na Kolombangarę. W czerwcu eskortował lotniskowce „Chūyō” i „Unyō” z Truk do Yokosuki, a w dniach 10-15 lipca, pod nowym dowództwem, osłaniał płynący do Truk zespół floty z Japonii, po czym eskortował stamtąd zespół krążowników i transportowiec wodnosamolotów „Nisshin” z wojskiem do Rabaulu. 21–22 lipca eskortował „Nisshin” w rejsie transportowym wojska na wyspę Shortland, będąc okrętem flagowym dowódcy całego 10. Dywizjonu Niszczycieli kontradmirała Morikazu Osugi, a po zatopieniu „Nisshin” przez lotnictwo, brał udział w ratowaniu rozbitków^[5]. 27 lipca „Hagikaze” wyruszył w nocną misję transportu wojska z Rabaulu do zatoki Rekata (wyspa Santa Isabel), a 1 sierpnia – na Kolombangarę^[5].

Podczas powtórnej operacji transportu wojska na Kolombangarę 6 sierpnia 1943 roku, „Hagikaze” był okrętem flagowym dowódcy 4. Dywizjonu komandora Kaju Sugiury^[6]. Tuż przed północą w nocy z 6 na 7 sierpnia doszło do bitwy w Zatoce Vella, między wyspami Vella Lavella i Kolombangara, w której „Hagikaze” został zatopiony przez amerykańskie niszczyciele USS „Dunlap”, USS „Craven” i USS „Maury”, w rejonie pozycji 7°50′S 156°55′E/-7,833333 156,916667, wraz z niszczycielami „Arashi” i „Kawakaze”^[5]. „Hagikaze”, prowadzący szyk, został trafiony dwiema torpedami, a następnie dobity artylerią i zatonął ok. 0.18^[6]. Zginęło 178 członków załogi, ocaleli m.in. dowódca okrętu kmdr ppor. Masahiro Makoshi i dowódca dywizjonu kmdr Kaju Sugiura. 15 października 1943 roku okręt został oficjalnie skreślony z listy floty^[5].

Dowódcy

Dane techniczne

Opis konstrukcji i szczegółowe dane – w artykule niszczyciele typu Kagerō. Poniżej dane ogólne dla niszczycieli tego typu^[1].

• wyporność:
  • standardowa: 2033 t
  • pełna: ok. 2600 t
• wymiary:
  • długość całkowita: 118,5 m
  • długość na linii wodnej: 116,2 m
  • szerokość: 10,8 m
  • zanurzenie: 3,8 m
• napęd: 2 turbiny parowe o mocy łącznej 52 000 KM, 3 kotły parowe (ciśnienie pary 30 at), 2 śruby
• prędkość maksymalna: 35 w.
• zasięg: 5000 mil morskich przy prędkości 18 w.
• zapas paliwa: 500 t
• załoga: 240

Uzbrojenie i wyposażenie

• 6 dział 127 mm w wieżach dwudziałowych (3 x II).
  • długość lufy – L/50 kalibrów, kąt podniesienia 55°
• 4 działka przeciwlotnicze 25 mm Typ 96 (2 x II)
• 8 wyrzutni torpedowych 610 mm Typ 92 (2 x IV, 16 torped Typu 93)
• 2 miotacze bomb głębinowych (16 bomb głębinowych)

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• (ang.) Allyn D. Nevitt: IJN Hagikaze: Tabular Record of Movement w serwisie Imperial Japanese Navy Page (dostęp: 21-03-2010)
• (ros.) W. Daszjan (В. Дашьян): Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Japonii. Czast 2 (Корабли Второй мировой войны. ВМС Японии. Часть 2), seria Morskaja Kollekcja 7/2004