Hajnt
 Strona tytułowa wydania z 1 grudnia 1930 | |
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres | Warszawa, Chłodna 8 |
| Wydawca | spółdzielnia Alt-Naj |
| Pierwszy numer | 1908 |
| Ostatni numer | 23 września 1939 |
| Średni nakład | 45 000-50 000 egz. |
| OCLC | |
„Hajnt” (הײַנט, pol. Dzisiaj) – dziennik społeczno-polityczny w języku jidysz ukazujący się od 1908 do 1939, wydawany w Warszawie.
Gazetę założyli w roku 1908 Noach Finkielsztejn i Samuel Jackan. Później redakcją kierowali Izaak Grünbaum i Jehoszua Gotlieb.
„Hajnt” był jedną z najbardziej poczytnych gazet żydowskich. Dziennik od początku miał zabarwienie syjonistyczne, a od objęcia stanowiska redaktora naczelnego przez Grünbauma na początku lat dwudziestych stał się w zasadzie organem polskiej Organizacji Syjonistycznej.
Z dziennikiem współpracowali między innymi: Dawid Ben Gurion, Jerzy Borejsza, Chaim Finkelsztajn, Jehoszua Gotlieb, Izaak Grünbaum, Apolinary Hartglas, Menachem Kipnis, Bernard Singer i Ze’ew Żabotyński. Jednym z najbardziej znanych redaktorów naczelnych był Abraham Goldberg, ojciec Jerzego Borejszy.
W latach 1929–1939 przy „Hajnt” wydawano popularną popołudniówkę „Hajntige Najes” (jid. הײַנטיקע נײַעס) o nakładzie 75 tysięcy egzemplarzy. Przynoszony przez sensacyjne pismo dochód był podporą finansową „Hajntu”, pozwalającą mu utrzymać wysoki poziom.
Stali prenumeratorzy „Hajntu” otrzymywali bezpłatnie dzieła klasyków literatury żydowskiej. Gazeta organizowała ważne akcje społeczne i interwencyjne.
Dziennik ukazywał się jeszcze w pierwszych dniach wojny. Ostatni numer, ograniczony do dwóch stron, ukazał się 23 września 1939 roku, już po zbombardowaniu budynku redakcji.
Bibliografia
- Fuks Marian, Żydzi w Warszawie, Sorus, Poznań/Daszewice 1997, ISBN 83-85599-01-0.
- Hartglas Apolinary, Na pograniczu dwóch światów, Rytm, Warszawa 1996, ISBN 83-86678-35-6.
- Andrzej Żbikowski, Żydzi, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997, ISBN 83-7023-594-8, OCLC 830129519.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).