Halina Czarnocka
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | działaczka społeczna i oświatowa |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
   | |
Halina Czarnocka z domu Karpowicz (ur. 26 lutego 1900 w Warszawie, zm. 24 kwietnia 1998 w Londynie) – polska działaczka społeczna i oświatowa.
Życiorys
W 1923 ukończyła Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie, a następnie wyjechała do Krzemieńca, gdzie była radną miejską[1], działała w ruchu spółdzielczym i oświatowym oraz współredagowała gazetę „Życie Krzemienieckie”. W 1940 zaangażowała się w działalność Związku Walki Zbrojnej w okręgu Wilno, a następnie Armii Krajowej, awansowana do stopnia kapitana Wojska Polskiego. Pracowała w sztabie gen. Tadeusza Pełczyńskiego, odpowiadała za szkolenie łączniczek[2]. W 1943 została aresztowana i osadzona na Pawiaku, a następnie 13 maja 1943 uwięziona w Auschwitz-Birkenau[3], a później w Bergen-Belsen. Po zakończeniu działań wojennych pozostała na emigracji, zamieszkała w Londynie, gdzie początkowo pracowała w Wydziale Historycznym Sztabu Głównego Armii Krajowej. Przewodniczyła Sekcji Kobiet Armii Krajowej byłych więźniarek, a od 1947 współtworzyła i przez wiele lat kierowała archiwum Studium Polski Podziemnej. Współredagowała wydawnictwo „Armia Krajowa w dokumentach 1944–1945”, była członkiem Komitetu Redakcyjnego, Rady i Sekretarzem Honorowym Zarządu[2]. Swoje wspomnienia zawarła w książce pt. „Od Warszawy, przez Krzemieniec, do Londynu”.
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 11 547 (8 marca 1946)[4][5]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski za całokształt wieloletniej działalności niepodległościowej i społecznej oraz za pracę w Studium Polski Podziemnej (1 stycznia 1986)[4][6]
- Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej” (Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa)[4]
Przypisy
- ↑ Halina Czarnocka, biogram na stronie Instytutu Piłsudskiego
- ↑ a b Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 118. docplayer.pl. [dostęp 2017-03-04].
- ↑ Leon Wanat: Za murami Pawiaka. Warszawa: Książka i Wiedza, 1985, s. 356
- ↑ a b c Słownik Biograficzny Kobiet Odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari. T. I (A–G). Toruń: Fundacja „Archiwum i Muzeum Pomorskie AK i Wojskowej Służby Polek”, 2004, s. 112-114. ISBN 83-88693-03-4.
- ↑ Tomasz Bakalarz "Kobiety odznaczone Orderem Virtuti Militari – biografie", Stankiewicze. [dostęp 2015-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-19)].
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 10, Nr 1 z 19 marca 1986.
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnego Medalu Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej