Halina Jastrzębowska-Sigmund
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 23 września 1907 Zakroczym | |
| Data i miejsce śmierci | 31 maja 2003 Warszawa | |
| Dziedzina sztuki | malarstwo architektura wnętrz szkło artystyczne szkło użytkowe grafika użytkowa | |
Halina Jastrzębowska-Sigmund, primo voto Kenarowa (ur. 23 września 1907 w Zakroczymiu, zm. 31 maja 2003 w Warszawie) – polska malarka i architektka wnętrz, zajmowała się projektowaniem wnętrz, mebli, szkła, wystawiennictwem i grafiką użytkową. W latach 1936-45 kustosz Muzeum Polski Współczesnej w Rapperswilu.
Życiorys
Była córką Wojciecha Jastrzębowskiego, pod którego kierunkiem studiowała architekturę wnętrz w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malarstwa uczyła się w pracowni Felicjana Kowarskiego, kończąc studia pomyślnie w 1934. Już w czasie nauki aktywnie uczestniczyła w życiu artystycznym i kulturalnym Warszawy, była członkinią Bloku Zawodowych Artystów Plastyków i Spółdzielni "Ład" od 1935.
Wiosną 1936 powierzono jej wraz z kolegą Stanisławem Appenzellerem zadanie organizacji w salach dzierżawionego przez państwo polskie zamku w Rapperswilu wystawy artystów zrzeszonych w Bloku ZAP. Powodzenie wystawy dało asumpt do stworzenia w pomieszczeniach zamku stałej i zmiennej wystawy pt. "Muzeum Polski Współczesnej". W pracach nad nią towarzyszył Halinie jej ówczesny (od 1932) mąż Antoni Kenar, a w kraju wiele materiałów przygotowywali koledzy z Bloku ZAP pod nadzorem Wojciecha Jastrzębowskiego.
Jastrzębowska pozostała kustoszem Muzeum do 1945. W czasie II wojny światowej organizowała pomoc i aktywność kulturalną dla polskich żołnierzy internowanych w Szwajcarii, a od 1944 szkołę dla zbiegłych z robót w Niemczech polskich dziewcząt.
Po wizycie w Rapperswil wysłannika z ramienia nowej władzy Jerzego Putramenta kierownictwo Muzeum przejęła przysłana z Warszawy Romana Toruńczyk. Halina Jastrzębowska wróciła do Polski w 1945, pierwszym wojskowym transportem dla internowanych.
Nagrody
- 1934 – nagroda na wystawie IPS[1]
- 1952 – nagroda na ogólnopolskiej wystawie AW i SD[1]
- 1956 – nagroda na wystawie 30-lecia „Ładu”[1]
- 1957 – nagroda na ogólnopolskiej wystawie AW i SD[1]
- 1961 – nagroda na I Targach Wzornictwa Przemysłowego[1]
- 1967 – nagroda na wystawie 40-lecia „Ładu”[1]
Wystawy
Wystawy indywidualne
Wystawy zbiorowe
- 1952 – I Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz i Sztuki Dekoracyjnej w Warszawie[1]
- 1954 – I Ogólnopolska Wystawa Ceramiki i Szkła Artystycznego we Wrocławiu[1]
- 1956 – wystawa Ład XXX w Warszawie[1]
- 1963 – Polskie Współczesne Szkło Artystyczne w Krakowie[1]
- 1967 – 40 lat „Ładu” w Warszawie[1]
- 1969 – Wzornictwo w Przemyśle Szklarskim i Ceramicznym, IWP w Warszawie[1]
- 1969 – Ceramika i szkło. Polska sztuka użytkowa w 25-lecie PRL we Wrocławiu[1]
- 1972 – Künstlerisches Glas aus der VR Polen, Berlin[1]
Bibliografia
- Andrzej Stanisław Chankowski, Muzeum Polski Współczesnej w Rapperswilu w latach 1936-1939, Rocznik Biblioteki Narodowej XXXII, (Warszawa 1998), s.281-326
- Helena Kolarska, Wstęp do Inwentarza zespołu akt Muzeum Polskiego w Rapperswilu z lat 1914-1952, Archiwum Akt Nowych w Warszawie (01.1971)
- Elżbieta Jastrzębowska, Drugi Rapperswil i jego kustosz, Rocznik Biblioteki Narodowej XXXVI (Warszawa 2004), s. 275-298 online