Halina Piasecka

Halina Piasecka

Halina

podporucznik
Data urodzenia	1914
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1944 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Grób polityka Bolesława Piaseckiego (1915-1979), oraz jego żony Haliny Piaseckiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Halina Piasecka z domu Kopeć (ur. 1914, zm. 14 sierpnia 1944 w Warszawie) – podporucznik Armii Krajowej^[1], uczestniczka powstania warszawskiego.

Życiorys

Córka Tadeusza Kopcia i Wandy z domu Patzer. W 1932 zdała egzamin maturalny w gimnazjum żeńskim im. Cecylii Plater-Zyberkówny, następnie uczęszczała do Institut Français w Warszawie. Od 1933 r. studiowała w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. Studia przerwała na roku w 1935 kiedy to wyjechała na roczny kurs języka angielskiego w Wielkiej Brytanii. Studia dziennikarskie ukończyła w 1936 r. i rozpoczęła pracę w dzienniku "Kurier Warszawski" oraz tygodniku "Kwadrat"^[2].

W czasie okupacji niemieckiej działała w harcerstwie. Od 1940 roku należała do Konfederacji Narodu, w której pełniła funkcję łączniczki, kolporterki i maszynistki. Została przydzielona do służby w VIII Uderzeniowym Batalionie Kadrowym, w nocy z 26 na 27 lipca 1942 r. brała udział w uwolnieniu żołnierzy KN z więzienia przy ul. Daniłowiczowskiej. W późniejszym czasie została kierowniczką działu opieki dla rodzin osób aresztowanych. Podczas powstania była łączniczką ppłk. Jana Mazurkiewicza (ps. „Radosław”)^[3].

Zginęła 14 dnia powstania na Starym Mieście przenosząc rozkazy do odciętego oddziału Zgrupowania. Została pochowana w grobie zbiorowym. Po zakończeniu działań wojennych jej ciało zostało ekshumowane i pochowane na cmentarzu na Powązkach w Warszawie (kw. 216-VI-33/34)^[4].

Życie prywatne

Była żoną Bolesława Piaseckiego (ps. „Sablewski”), z którym miała dwoje dzieci – Bohdana (ur. 1941) i Jarosława (ur. 1943).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 13014 (pośmiertnie, rozkazem dowódcy AK z 2 października 1944, potwierdzone przez Kapitułę Londyńską w 1965 r.)
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie (w tym raz pośmiertnie)

Zobacz też

• Polegli w powstaniu warszawskim po stronie polskiej

Przypisy

Bibliografia

• Elżbieta Zawacka (red.), Słownik biograficzny kobiet odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari, Toruń: Fundacja „Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek”, 2007, s. 54-56, ISBN 83-88693-20-4, OCLC 749775073, Tom III .