Halina Słojewska
| Imię i nazwisko | Halina Słojewska-Kołodziej |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1933 |
| Data i miejsce śmierci | 1 listopada 2018 |
| Zawód | aktorka |
| Współmałżonek | |
| Lata aktywności | 1957–2005 |
| Odznaczenia | |
  | |
Halina Zofia Słojewska-Kołodziej (ur. 26 czerwca 1933 w Bydgoszczy[1][2], zm. 1 listopada 2018[1] w Gdańsku[2][3]) – polska aktorka, działaczka opozycji antykomunistycznej.
Życiorys
Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi[2][4] (absolwentka z 1957[1]). W sierpniu 1980 wraz z innymi aktorami z Trójmiasta wspierała występami w Sali BHP strajkujących w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W latach 1982–1988 występowała z recytacjami poezji podczas „Mszy za Ojczyznę” i w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Gdańsku. Od 1970 do 2000 była aktorką Teatru Wybrzeże w Gdańsku[5]. Występowała także w teatrach w Krakowie, Bydgoszczy, Białymstoku i Olsztynie[4]. Od 1974 była przewodniczącą, a od 1996 honorową przewodniczącą gdańskiego oddziału ZASP-u[6].
W sierpniu 1980 wspierała strajkujących w Stoczni Gdańskiej występami w sali BHP. W czasie stanu wojennego działała w komisji charytatywnej przy kościele św. Brygidy w Gdańsku i pomagała ukrywającym się opozycjonistom. W 1984 wraz z mężem, plastykiem Marianem Kołodziejem[5] stworzyła spektakl Gloria victis, poświęcony obrońcom Westerplatte. Podczas strajków w 1988 ponownie występowała dla robotników w Stoczni Gdańskiej[7]. W 1989 rozpoczęła działalność w Komitecie Obywatelskim „Solidarność”[2].
Została odznaczona Krzyżem Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2006) oraz Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)[5].
Filmografia
- 2005: Wróżby kumaka – starsza turystka
- 2000: Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości – hrabina, matka rzeźbiarza
- 1995: Radio Romans – sędzia
- 1994: Molly – pani Kuźniar, gospodyni w pałacu Totworowiczów w Knyszynie
- 1992: Natan mędrzec – Sitta; spektakl telewizyjny
- 1991: Przeprowadź mnie przez samotność, starość i śmierć; spektakl telewizyjny
- 1990: Pelikan – służąca; spektakl telewizyjny
- 1989: Wallenstein – księżna; spektakl telewizyjny
- 1988: Dziewczynka z Hotelu Excelsior – sprzedawczyni w kioskach
- 1981: Polityka – Jadwiga; spektakl telewizyjny
- 1980: Krystyna – Maria Eleonora; spektakl telewizyjny
- 1979: Ciężkie czasy – Idalia; spektakl telewizyjny
- 1979: Własną drogą – Zoja; spektakl telewizyjny
- 1978: Znaki zodiaku – lekarka
- 1977: Miniatury kobiece; spektakl telewizyjny
- 1976: Kobieta; spektakl telewizyjny
- 1975: Koszulka; spektakl telewizyjny
- 1974: Nadzieja – Jo; spektakl telewizyjny
- 1973: Jenny – Betty Woodruff; spektakl telewizyjny
- 1973: Malowidło na drzewie – Czarownica; spektakl telewizyjny
- 1973: Plączą się czasy, miejsca, nagrody, klęski – narratorka; spektakl telewizyjny
- 1972: Fantomy; spektakl telewizyjny
- 1972: Światło ziemi; spektakl telewizyjny
- 1972: Tajemnica wielkiego Krzysztofa
- 1970: Ostatnie dobranoc Armstronga – Meg; spektakl telewizyjny
- 1970: Prom – kobieta na promie
- 1969: Pieśń o naszym morzu
- 1968: Panna Julia – Krystyna; spektakl telewizyjny
- 1967: Murzyn; spektakl telewizyjny
- 1966: Za tych, co w górze – Tulia; spektakl telewizyjny
Źródło[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Halina Słojewska w bazie filmpolski.pl
- ↑ a b c d Halina Słojewska-Kołodziej nie żyje. Kim była? Mąż, Solidarność, kariera. gala.pl. [dostęp 2018-11-03].
- ↑ Zmarła aktorka Halina Słojewska-Kołodziej. niezalezna.pl. [dostęp 2018-11-02].
- ↑ a b Nie żyje Halina Słojewska. Aktorka i działaczka społeczna miała 85 lat. gazeta.pl. [dostęp 2018-11-03].
- ↑ a b c Halina Słojewska-Kołodziej. Encyclopedia Solidarności. [dostęp 2018-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-03)].
- ↑ Halina Słojewska. Portrety sceniczne, portrety prywatne. kultura.trojmiasto.pl, listopad 2018. [dostęp 2018-11-27].
- ↑ Halina Słojewska (26 czerwca 1933 - 1 listopada 2018)
Linki zewnętrzne
- Halina Słojewska w bazie filmpolski.pl
- Halina Słojewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2021-04-09].
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"