Halophila
Halophila spinulosa | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | Halophila | ||
Nazwa systematyczna | |||
Halophila Thouars Gen. Nov. Madagasc.: 2 (1806) | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
Halophila madagascariensis Doty & B.C.Stone | |||
Synonimy | |||
| |||
Zasięg | |||
Halophila Thouars – rodzaj wieloletnich traw morskich, należący do rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae), obejmujący 19 gatunków występujących w morzach i oceanach strefy klimatu równikowego i zwrotnikowego.
Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów άλας (halas – sól) i φίλος (filos – przyjaciel, miłośnik).
Zasięg geograficzny
Przedstawiciele rodzaju występują naturalnie w strefach przybrzeżnych Starego i Nowego Świata, od wybrzeży Oceanu Indyjskiego i Morza Czerwonego we wschodniej Afryce przez południowe wybrzeża Azji, wyspy Azji Południowo-Wschodniej, po Australię i wyspy Oceanii na Oceanie Spokojnym oraz wybrzeża Oceanu Atlantyckiego w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, przez Morze Karaibskie w Ameryce Środkowej i północnej Ameryce Południowej, po wybrzeża Oceanu Atlantyckiego we wschodniej Brazylii[4].
Dwa gatunki zostały zawleczone poza zasięg naturalnego występowania. Halophila ovalis na Florydę i Wyspy Nawietrzne, a Halophila stipulacea do strefy przybrzeżnej Morza Śródziemnego w Grecji, na Krecie, Sycylii i Wyspach Egejskich oraz do wybrzeży Wysp Nawietrznych na Morzu Karaibskim[4].
Morfologia
- Pokrój
- Wieloletnie, zanurzone trawy morskie.
- Liście
- W każdym węźle łodygi powstają 2 zredukowane, łuskowate liście, jeden otaczający łodygę, a drugi pęd boczny. W węzłach powstają również, naprzemianległe lub w wiązce, ogonkowe lub siedzące liście właściwe o blaszce jajowatej, lancetowatej lub równowąskiej, całobrzegie lub drobnoząbkowane, trójżyłkowe, z wyraźną żyłką główną i 2 bocznymi żyłkami brzegowymi[5].
- Kwiaty
- Rośliny jednopienne lub dwupienne[6]. Kwiaty jednopłciowe, pojedyncze, rzadziej zebrane w kwiatostan złożony z kilku kwiatów męskich i jednego kwiatu żeńskiego. Pochwy kwiatostanowe siedzące, złożone z dwóch eliptycznych, jajowatych lub okrągłych podsadek. Kwiaty męskie szypułkowate, trójpręcikowe[5]. Okwiat pojedynczy, trójlistkowy[6]. Pręciki z drobnymi nitkami[5] (według niektórych autorów beznitkowy[6]) i równowąsko-podługowatymi, 2-4-pylnikowymi główkami. Kwiaty żeńskie siedzące. Okwiat pojedynczy, drobny, trójlistkowy. Zalążnia górna, eliptyczna lub jajowata, jednokomorowa, z długim dzióbkiem, przechodząca w (2-) 3–5 nitkowatych, owłosionych szyjek słupka[6].
Systematyka
Jeden z rodzajów wyróżnianych w obrębie podrodziny Hydrilloideae wchodzącej w skład rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae)[2].
- Gatunki[7]
- Halophila australis Doty & B.C.Stone
- Halophila baillonis Asch. ex Dickie
- Halophila beccarii Asch.
- Halophila capricorni Larkum
- Halophila decipiens Ostenf.
- Halophila engelmannii Asch. in G.B.von Neumayer
- Halophila gaudichaudii J.Kuo
- Halophila hawaiiana Doty & B.C.Stone
- Halophila japonica M.Uchimura & E.J.Faye
- Halophila johnsonii Eiseman
- Halophila major (Zoll.) Miq.
- Halophila mikii J.Kuo
- Halophila minor (Zoll.) Hartog
- Halophila nipponica J.Kuo
- Halophila okinawensis J.Kuo
- Halophila ovalis (R.Br.) Hook.f.
- Halophila spinulosa (R.Br.) Asch. in G.B.von Neumayer
- Halophila stipulacea (Forssk.) Asch.
- Halophila sulawesii J.Kuo
- Halophila tricostata M.Greenway
Zagrożenie i ochrona
17 gatunków Halophila zostało uwzględnionych w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych, z czego 3 jako zagrożone wyginięciem ze statusem VU (narażone): Halophila baillonis, Halophila beccarii i Halophila hawaiiana[8].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-12-13] (ang.).
- ↑ Index Nominum Genericorum. [dostęp 2011-01-30]. (ang.).
- ↑ a b c Rafaël Govaerts: World Checklist of Selected Plant Families. The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2011-01-30]. (ang.).
- ↑ a b c d Flora of Pakistan. Hydrocharitaceae. [dostęp 2011-01-31].
- ↑ a b c d e f Flora of China. Vol. 23. Hydrocharitaceae. [dostęp 2011-01-30].
- ↑ The Plant List (2010). Version 1. Published on the Internet. [dostęp 2011-01-29].
- ↑ IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.4. [dostęp 2011-01-30].
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: gerardgiraud, Licencja: CC BY-SA 4.0
Répartition mondiale du genre Halophila (adapté de den Hartog 1970, et de Phillips et Menez 1988
Autor: Ria Tan, Licencja: CC BY-SA 2.0
Sometimes, the Fern seagrasses on Changi can cover large areas in a lovely green feathery carpet.
Halophila stipulacea
Halophila ovalis
Johnson's seagrass bed