Haloxylon salicornicum

Haloxylon salicornicum (Moq.) Bunge ex Boiss.) – gatunek roślin z rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae). Występuje w Afryce Północnej (Algieria, Egipt, Libia, Tunezja) i niektórych rejonach Azji (Arabia Saudyjska, Kuwejt, Afganistan, Iran, Irak, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Pakistan, Indie)^[4].

Morfologia

Półkrzew o wysokości 25-60 cm i bardzo rozgałęzionych pędach, dołem drewniejących. Pędy jasne, segmentowane, liście tak zredukowane że praktycznie jest bezlistny. Kwiaty zebrane w rozproszone na pędach kwiatostany o długości 3-6 cm. Są uzbrojone w kolce. Kwiaty białe lub kremowe, z dwoma jajowatymi przysadkami, w środku dwa słupki i liczne pręciki na przemian z prątniczkami. Owocem jest brązowawy skrzydlak o długości 7-8 mm^[5]

Biologia i ekologia

Sklerofit przystosowany do klimatu tropikalnego i bardzo suchego. Rośnie na pustyniach i półpustyniach, głównie na podłożu piaszczystym. Zasiedla zarówno trwałe, jak i wędrowne piaski, suche kaniony rzek, zbocza gór. Jest odporny na zasolenie, rośnie w depresjach solankowych. Jest dostosowany także do gleby jałowej, ubogiej w związki azotowe. Posiada bardzo silnie rozbudowany system korzeniowy (zarówno w głąb, jak i wszerz). Kwitnie od września do października^[6].

Znaczenie

• W ubogich pod względem ilości roślin warunkach pustynnych roślina ta jest jednym z ważniejszych producentów biomasy^[6].
• Stanowi pożywienie dla dziko żyjących zwierząt pustynnych, jest też wykorzystywana jako pasza dla zwierząt hodowlanych^[6].
• W warunkach głodu stanowi pożywienie dla koczowniczych plemion^[6]
• Drewno jest używane przez Arabów na opał. Spalając się daje mało dymu^[6]
• Z popiołu dawniej wytwarzano substrat mydła^[7].
• Badacze roślin biblijnych uważają, że może być jedną z roślin rozpatrywanych jako manna wymieniona w Księdze Wyjścia (16,31), wydziela bowiem z pędów słodki płyn, podobny do płynu wydzielanego przez tamaryszki^[7].

Przypisy