Hanaczów

Hanaczów – wieś, obecnie nieistniejąca, w okresie międzywojennym położona w powiecie przemyślańskim województwa tarnopolskiego. Hanaczów został zniszczony w trakcie dwóch napadów UPA i ostatecznie zburzony przez ekspedycję SS, 2 maja 1944 r.

Obecnie na terenie Hanaczowa istnieje zabudowa sąsiedniej wsi – Hanaczówki[1].

Położenie

Hanaczów leżał u stóp wzgórza o nazwie Zamczysko około 28 km na południowy wschód od Lwowa, w kotlinie pomiędzy wzgórzami.

Historia

Wieś była miejscem osadnictwa ludzi już w V i IV p.n.e., o czym świadczą odnajdowane dziś wykopaliska[2]. W epoce Grodów Czerwieńskich istniała tu twierdza zabezpieczająca szlak solny z Podkarpacia[3].

Hanaczów leżał na trasie szlaków tatarskich prowadzących do Lwowa. W XIV w. istniał niewielki zamek do którego chroniła się ludność w razie napadu. W roku 1394 Hanaczów został ofiarowany przez ówczesnego właściciela Dymitra Wołczkowicza zakonowi ojców franciszkanów. Ludność Hanaczowa była w większości pochodzenia polskiego[4].

W 1460 roku król Kazimierz Jagiellończyk zwolnił Hanaczów od danin królewskich, ale podlegał on daninom w dobrach klasztornych. W 1642 roku na dżumę wymarło prawie 60 procent ludności Hanaczowa. W 1795 r. powstał nowy, murowany kościół parafialny w miejsce drewnianej kaplicy. W roku 1803 nastąpiła jego konsekracja przez arcybiskupa lwowskiego. W 1848 r. rząd austriacki zniósł pańszczyznę.

W II Rzeczypospolitej wieś należała administracyjnie do powiatu przemyślańskiego województwa tarnopolskiego.

W czasie II wojny światowej we wsi istniał silny ośrodek samoobrony oparty na strukturach AK. Odparł on dwa duże ataki UPA, dzięki czemu ocalała ludność cywilna, która ewakuowała się ze wsi. Hanaczowscy akowcy nie ograniczali się do samoobrony, przeprowadzali również antyniemieckie akcje dywersyjne, co sprowadziło 2 maja 1944 r. na wieś pacyfikację przeprowadzoną przez dwie kompanie SS, żandarmerię i gestapo z 3 czołgami, działami i granatnikami. Wieś została częściowo zniszczona.

Zobacz też

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Węgierski, W lwowskiej Armii Krajowej, s. 75.
  2. ↑ Istoria gorodow i sieł ukraińskoj SSR. Lwowskaja obłast', Kijów 1978, str 453. za : Jerzy Węgierski, W lwowskiej Armii Krajowej, s. 75.
  3. ↑ Jerzy Węgierski, W lwowskiej Armii Krajowej, s. 76; Kazimierz Maślankiewicz, Z dziejów górnictwa solnego w Polsce, Warszawa 1965, s. 85-136, 240-243; Hubert Gruszczyk, Nauka o złożach, Warszawa 1984; Antoni Polański, Geochemia i surowce mineralne, Warszawa 1974.
  4. ↑ hanaczow.pl. hanaczow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-10)]..

Linki zewnętrzne