Hanna Ścisłowska

Hanna Ścisłowska
Ilustracja
Opera Leśna, Sopot, 1990
Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1969
Kołobrzeg

Narodowość

Polska

Alma Mater

Uniwersytet Gdański

Dziedzina sztuki

grafika użytkowa, historia sztuki, muzyka

Gatunek

rock, jazz

Nagrody

Srebrny Yach za wideoklip „Kryminał” w kategorii: drugoplanowa rola żeńska.

Strona internetowa

Hanna Ścisłowska (ur. 17 czerwca 1969 w Kołobrzegu) – polska historyk sztuki, artysta grafik, muzyk, perkusistka zespołu Oczi Cziorne w latach 1989–1992[1][2]. Uprawia grafikę artystyczną, grafikę komputerową, kolaż i grafikę użytkową. Mieszka w Gdańsku.

Życiorys

W 1989 roku ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni Orłowie. W 2006 roku ukończyła naukę w Tresham College w Kettering (Wielka Brytania) uzyskując międzynarodowy certyfikat (Skills for Life – Unit Certificate) English for Speakers of Other Languages na University of Cambridge (Wielka Brytania). W 2018 roku ukończyła studia I stopnia w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego i podjęła studia II stopnia na tym samym kierunku, które ukończyła w 2021 roku wykonując pracę dyplomową pod kierunkiem prof. UG, dr hab. Mirosława Piotra Kruka[3].

W 1989 roku założyła żeńską grupę rockową: DU MAKA DU, która działała na przełomie lat 80. i 90. pod szyldem Gdańskiej Sceny Alternatywnej[4][5].

Z zespołem Oczi Cziorne wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Żeńskich Zespołów „Miss Rock Europe” (International Festival of Female Rock-Music) w Kijowie (1990)[6][7], na którym zespół zdobył I nagrodę jako najlepszy zespół żeński w Europie[7]. Również z zespołem Oczi Cziorne zagrała na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1991 roku (koncert gwiazd, dzień rockowy)[8].

Brała udział w nagraniach szeregu programów telewizyjnych oraz teledysków zrealizowanych przez Yach Film, m.in. w programie 30-minutowym o zespole Oczi Cziorne (wielokrotnie emitowanym w tamtych latach w programach TVP3 Gdańsk i TVP2) oraz w nagraniu jednego z najważniejszych klipów w historii zespołu do piosenki „Kryminał”[8][9]. Za teledysk „Kryminał” zespół zdobył II nagrodę na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film w 1991 roku[7], a Ścisłowska zdobyła statuetkę „Srebrnego Yacha” za najlepszą drugoplanową rolę żeńską (jury, przewodniczący: Maciej Dejczer – reżyser, Grzegorz Skawiński – muzyk, gitarzysta)[10].

Z zespołem Oczi Cziorne zagrała wiele koncertów, brała udział w nagraniach i telewizyjnych programach muzycznych oraz wydarzeniach artystycznych Gdańskiej Sceny Muzycznej[11][12].

W kolejnych latach występowała gościnnie m.in. z zespołem For Dee (recital w klubie Non Stop w Sopocie) oraz z zespołem Tamerlane (na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1992 roku)[13].

Kilka lat była związana z Wydawnictwem Phantom Press i pracowała jako pomysłodawca i redaktor prowadzący serii książek: Kucharz Polski. Jest autorką pierwszej części: „Najlepsi Kucharze Gdańscy Polecają” (Phantom Press 1994)[14].

W roku 1995 zagrała epizodyczną rolę w serialu Radio Romans[15][16].

W 2015 roku została zaproszona do udziału w wywiadach dotyczących koncertów i wydarzeń muzycznych w Jarocinie, zebranych w książce Grzegorza Witkowskiego „Grunt to bunt”[17]. W międzyczasie i w kolejnych latach brała udział w zdjęciach do filmu o Trójmiejskiej Scenie Alternatywnej zrealizowanym przez Jana Paszkiewicza i Radosława Jachimowicza w Yach Film[18].

W 2017 roku polski magazyn o sztuce „Arteon”, opublikował na swoich łamach w galerii arteonu jedną z prac artystki pt. „Krokus”[19]

W październiku 2020 na łamach czasopisma gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych „Akademia w Mieście”, ukazał się artykuł jej autorstwa „O okładkach płytowych Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej”[20]. W 2020 roku polski dziennikarz i krytyk muzyczny Rafał Księżyk w swojej książce "Dzika Rzecz. Polska muzyka i transformacja. 1989-1993" poświęcił rozdział wybranym wydarzeniom z działalności zespołu Oczi Cziorne[21]. W styczniu 2022 w Sztuka (czasopismo) ukazała się część pierwsza artykułu autorstwa Hanny Ścisłowskiej "Niezwykłe okładki płyt gramofonowych Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej"[22], a w czerwcu część druga[23].

W dorobku artystycznym ma kilka zbiorowych wystaw zorganizowanych przez Stowarzyszenie Era-Art w Gdyni[24].

Wybrane wystawy zbiorowe

  • 2000 - "Pokolenia - matki i córki", zbiorowa wystawa malarstwa, tkaniny i rzeźby, (Gdyńskie Centrum Organizacji Pozarządowych), Gdynia[25]
  • 2005 - "Pokolenia", wystawa zbiorowa malarstwa, tkaniny i grafiki, lokal artystyczny Tygiel,Gdynia[26][27]
  • 2009 - „Anioły”, wystawa zbiorowa, Galeria Profile, Gdynia [28]
  • 2010 - "Pokolenia Solidarności”, wystawa zbiorowa, lokal artystyczny Tygiel,(zorganizowana z okazji 30-lecia Solidarności), Gdynia[29].

Przypisy

  1. ↑ O. Krzyżyńska, wywiad w: WOW!!!, Tygodnik muzyczny, nr 3, Gdańsk 1993.
  2. ↑ Oczi Cziorne, Encyklopedia Gdańska [dostęp 2018-08-28].
  3. ↑ Instytut Historii Sztuki - Prace dyplomowe, sztuka.historia.ug.edu.pl [dostęp 2021-08-26].
  4. ↑ G.K. Witkowski, Grunt to bunt, rozmowy o Jarocinie, t. 4, s. 408–409, Poznań: In Rock 2015, ISBN 978-83-64373-34-3.
  5. ↑ Gdańska Scena Alternatywna, pawnhearts.eu.org [dostęp 2019-03-27].
  6. ↑ Katalog, Miss Rock Kiev, Europe'90, International Festival Of female Rock-Music, s. 8.
  7. ↑ a b c Metropolia Jest Okey w Radiu Gdańsk – Oczi Cziorne, trojmiasto.pl [dostęp 2018-08-30].
  8. ↑ a b T. Majewski, Oczi Cziorne, Trudno jest tańczyć przy naszej muzyce, „Magazyn Muzyczny Popcorn” (10), Warszawa: Axel Springer, 1991, s. 79, ISSN 1230-8137.
  9. ↑ Yach Paszkiewicz, Oczi Cziorne „Kryminał” – video: Yach Paszkiewicz, youtube.com [dostęp 2018-08-28].
  10. ↑ YACH FILM 2006, web.archive.org, 12 lutego 2007 [dostęp 2018-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2007-02-12].
  11. ↑ M. Biedrzycki, Magazyn Muzyczny nr 2 (372), luty 1990.
  12. ↑ Paweł Dunin-Wąsowicz, Los Loveros, Oczi Cziorne, Remont 09.02.1990, „Magazyn Muzyczny”, Warszawa 1990.
  13. ↑ Sopot Festival '92 – Opera Leśna Sopot, operalesna.sopot.pl [dostęp 2018-09-20] (pol.).
  14. ↑ H. Ścisłowska, Kucharz Polski, „Najlepsi Kucharze Gdańscy Polecają”, Sopot 1994, UKD 641.5.021.
  15. ↑ Hanna Ścisłowska w bazie filmpolski.pl
  16. ↑ Hanna Ścisłowska w bazie Filmweb.
  17. ↑ Grzegorz Witkowski, Grunt to bunt, t. 4, Poznań: InRock, 2015, s. 408–426, ISBN 978-83-64373-34-3.
  18. ↑ Historia Trójmiejskiej sceny alternatywnej. Film Yacha i Radka. [dostęp 2018-08-10].
  19. ↑ Arteon, Magazyn o sztuce, nr 5, s. 43, Poznań 2017.
  20. ↑ Hanna Ścisłowska. O okładkach płytowych Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej. „Akademia w Mieście”. 7, s. 4, 2020. Gdańsk. [dostęp 2020-10-04]. 
  21. ↑ R. Księżyk, Dzika rzecz. Polska muzyka i transformacja.1989-1993, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2020, s. 165-185, ISBN 978-83-8191-076-7.
  22. ↑ Niezwykłe okładki płyt gramofonowych Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej, SZTUKA, 16 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-19] (pol.).
  23. ↑ Niezwykłe okładki płyt gramofonowych Trójmiejskiej Sceny Alternatywnej. Część II, SZTUKA, 9 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-31] (pol.).
  24. ↑ Stowarzyszenie Promocji Artystów Wybrzeża ERA ART [dostęp 2022-02-20] (pol.).
  25. ↑ rok 2000 | Stowarzyszenie Promocji Artystów Wybrzeża ERA ART [dostęp 2022-02-20] (pol.).
  26. ↑ rok 2005 | Stowarzyszenie Promocji Artystów Wybrzeża ERA ART [dostęp 2022-02-20] (pol.).
  27. ↑ Era Art, POKOLENIA, „ulotka, zaproszenie na wystawę”, Gdynia 2005.
  28. ↑ Wystawa zbiorowa „Anioły”, Era-Art [dostęp 2018-08-28].
  29. ↑ Ewa Gołębiowska, Wystawa „Pokolenia”, Magazyn Gdański, 2010 [dostęp 2018-08-28].

Media użyte na tej stronie

Hanna Ścisłowska.jpg
Autor: Jerzy Toczyski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Hanna Ścisłowska, historyk sztuki, artysta grafik i perkusistka.