Hanna Główczewska

Hanna Główczewska
Data i miejsce urodzenia

1908
Płock

Data i miejsce śmierci

1 czerwca 1980
Warszawa

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Gdańsku

Dziedzina sztuki

ceramika

Hanna Główczewska (ur. w 1908 w Płocku[1], zm. 1 czerwca 1980 w Warszawie[2]) – polska artystka plastyk, ceramiczka.

Tablica upamiętniająca Hannę Główczewską przy ul. Wilczej 35-41 w Warszawie

Była córką Józefa Brudnickiego, płockiego notariusza i działacza społecznego[2]. W latach 1932−1936 studiowała na Uniwersytecie Warszawskim, początkowo przez krótki okres prawo, później historię sztuki[2]. Na lata międzywojenne przypada też ślub artystki z architektem Józefem Główczewskim i narodziny córki[2]. Po wojnie, w 1947 rozpoczęła studia na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku pod kierunkiem Hanny Żuławskiej, które ukończyła, uzyskując dyplom w 1952[1][3].

Zegar z mozaiką autorstwa Hanny Główczewskiej przy ul. Wilczej 35-41 w Warszawie

Główczewska jest autorką dzieł z zakresu monumentalnej ceramiki architektonicznej – mozaikowego zegara przy ul. Wilczej w Warszawie, powstałego w 1952 w ramach prac grupy Hanny Żuławskiej nad dekoracjami ceramicznymi dla Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej[4][2][3]; ściany ceramicznej w restauracji hotelu Petropol w Płocku, opracowanej w 1964[2][3]. W latach 1952–1953 pracowała nad dekoracją kamienic przy ul. Długi Targ w Gdańsku[3]; jest autorką ceramicznych głów i mozaik dekorujących fasadę kamienicy Pod Zieloną Bramą[2]. Oprócz ceramiki architektonicznej zajmowała się również ceramiką unikatową i rzeźbą ogrodową[2][3]. Była członkinią Grupy Kadyńskiej, zrzeszającej ceramików pod przewodnictwem Żuławskiej[1]. Ponadto projektowała ceramikę użytkową – od 1954 pracowała jako projektantka dla Bałtyckich Zakładów Ceramicznych w Kadynach[1][3][2]. Współpracowała również z Włocławskimi Zakładami Fajansu[1][2].

Prace artystki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu[1], Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, muzeum w Toruniu, muzeum w Lidzbarku Warmińskim[2][3]. Znaczącą liczbę prac artystki (niemal 400) posiada Muzeum w Łowiczu[5].

Nagrody i wyróżnienia

  • 1954 – nagroda za kafle z Kopernikiem na Ogólnopolskiej Wystawie Pamiątkarstwa w Gdańsku
  • 1960 – wyróżnienie na II Ogólnopolskiej Wystawie Ceramiki i Szkła Artystycznego we Wrocławiu
  • 1961 – wyróżnienie na Pierwszych Targach Wzornictwa w Warszawie[a]
  • 1962 – wyróżnienie na Wystawie Współczesnej Ceramiki Artystycznej w Pradze
  • 1967 – złoty medal, Salon International „Paris Sud”, Juvisy[b]
  • 1969 – wyróżnienie, Salon International „Paris Sud”, Juvisy
  • 1970 – srebrny medal, Salon International „Paris Sud”, Juvisy

Źródło:[2][3]

Wystawy

Wystawy indywidualne

  • 1964 – Kordegarda, Warszawa
  • 1965 – Towarzystwo Naukowe Płockie, Płock[c]
  • 1966 – Ośrodek Kultury Polskiej, Praga
  • 1967 – Arsenał, Poznań

Źródło:[2][3]

Wystawy zbiorowe

  • 1952 – I Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz, Zachęta, Warszawa
  • 1955 – Ceramika w Architekturze, BWA, Sopot
  • 1962 – Międzynarodowa Wystawa Ceramiki Współczesnej, Praga
  • 1964 – Tkanina, ceramika, szkło, Zachęta, Warszawa
  • 1966 – I Festiwal Sztuk Pięknych, Warszawa
  • 1966 – XI ekspozycja Międzynarodowego Klubu Kobiet, Paryż
  • 1967 – XII ekspozycja Międzynarodowego Klubu Kobiet, Paryż
  • 1967 – VIII Salon International „Paris Sud”, Juvisy
  • 1968 – II Festiwal Sztuk Pięknych, Warszawa
  • 1969 – XXV-lecie PRL – Ceramika i Szkło, Wrocław
  • 1969 – X Salon International „Paris Sud”, Juvisy
  • 1970 – III Festiwal Sztuk Pięknych, Warszawa
  • 1970 – III Biennale Ceramiki, Vallauris
  • 1970 – Biennale Ceramiki, Sopot
  • 1970 – XI Salon International „Paris Sud”, Juvisy[d]
  • 1971 – XII Salon International „Paris Sud”, Juvisy[d]
  • 1973 – Międzynarodowa Wystawa Ceramiki, Gdańsk[d]
  • 1976 – III Międzynarodowa Wystawa Ceramiki, Sopot[d]
  • 1976 – XVIII Salon International „Paris Sud”, Juvisy[d]

Źródło:[2][3]

Uwagi

  1. ↑ Słownik artystów plastyków... podaje datę 1970[3].
  2. ↑ Nagroda wymieniana tylko przez Kazimierza Askanasa[2].
  3. ↑ Słownik artystów plastyków... podaje datę 1964[3].
  4. ↑ a b c d e Wymieniono tylko przez Kazimierza Askanasa[2]; Słownik artystów plastyków... kończy listę na roku 1970[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Maria Jeżewska, Bogdan Górecki: Ceramika i szkło polskie XX wieku: katalog zbiorów. Mariusz Hermansdorfer (red.). Wrocław: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2004, s. 69. ISBN 83-86766-87-5.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Kazimierz Askanas. Z żałobnej karty: Hanna Główczewska. „Notatki Płockie”. Nr 4(105)/1980, s. 55-56, 1980. Towarzystwo Naukowe Płockie. ISSN 0029-389X. 
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m Słownik artystów plastyków: Artyści plastycy okręgu warszawskiego ZPAP. Warszawa: Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków, 1972, s. 151.
  4. ↑ Ceramika w architekturze. „Stolica”. Nr 17(232)/1951, s. 6, 1951-09-15. Warszawa: Naczelna Rada Odbudowy Warszawy. 
  5. ↑ Dział Artystyczno-Historyczny. Muzeum w Łowiczu. [dostęp 2019-07-14]. (pol.).

Media użyte na tej stronie

Wilcza 3541 tablica hanna główczewska.jpg
Autor: Panek, Licencja: CC BY-SA 4.0
MDM, blok przy Wilczej 35/41. Pamiątkowa tablica informacyjna: Artysta-ceramik Hanna Główczewska 1901-1980 zaprojektowała i wykonała na szczycie ściany tego budynku mozaikę zegara-kuranta. Twórca wielu rzeźb i artystycznej ceramiki użytkowej.
MDM zegar.jpg
Autor: Panek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mozaikowy zegar na bloku przy Marszałkowskiej 55/73 (róg Wilczej). Autor: Hanna Główczewska