Hanna Geremek

Hanna Geremek
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1930
Warszawa

Data śmierci

21 lipca 2004

Zawód, zajęcie

historyk

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Hanna Teresa Geremek z domu Büttner (ur. 19 lutego 1930[1], zm. 21 lipca 2004) – polska historyk, badaczka dziejów antyku i jego recepcji w Polsce.

Życiorys

W 1954 ukończyła studia w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1967 uzyskała stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy pt. Karanis communauté rurale de l'Égypte a IIe-IIIe siècle de notre ère napisanej pod kierunkiem Izy Bieżuńskiej-Małowist. Pracownik Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego od 1958 roku, adiunkt tego Instytutu w latach 1967–1979. Na emeryturze od 1982. Współpracownik Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowowschodniej Uniwersytetu Warszawskiego (OBTA UW).

Należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z której wystąpiła w 1968 w proteście przeciwko inwazji na Czechosłowację[2]. 23 sierpnia 1980 dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3].

Jej mężem był od 1952 Bronisław Geremek[1].

Wybrane publikacje

  • Karanis communauté rurale de l'Égypte a IIe-IIIe siècle de notre ère, trad. par Halina Gołębiowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN 1969.
  • (przekład) Georges Duby, Rycerz, kobieta i ksiądz : małżeństwo w feudalnej Francji, przeł. Hanna Geremek, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1986.
  • Tadeusz Zieliński, Kultura i rewolucja: publicystyka z lat 1917–1922, przeł., oprac. i wstępem opatrzyła Hanna Geremek, Warszawa: „DiG” 1999.
  • Tadeusz Zieliński, Autobiografia; Dziennik 1939–1944, podali do dr. Hanna Geremek i Piotr Mitzner, Warszawa: Wydawnictwo DiG - Ośrodek Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowowschodniej Uniwersytetu Warszawskiego 2005.

Przypisy

  1. ↑ a b Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 138
  2. ↑ Tadeusz Rutkowski: Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989. W: Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945. Piotr M. Majewski (red.). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2016, s. 537. ISBN 978-83-235-1791-7.
  3. ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])

Bibliografia

  • S. Brzeziński, K. Fudalej, Pracownicy naukowo-dydaktyczni Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego 1930–2010. Słownik biograficzny, Warszawa 2012, s. 41.