Hanna Maria Giza
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód | dziennikarka, aktorka |
| Odznaczenia | |
   | |
 | głos Hanny Marii Gizy 18 czerwca 2021 |
| Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy. | |
Hanna Maria Giza-Tomann (ur. 14 kwietnia 1948 w Ostrowcu) – polska dziennikarka radiowa, aktorka, autorka adaptacji i reżyser słuchowisk radiowych[2].
Życiorys
W roku 1970[1] ukończyła warszawską Akademię Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza[3]. W latach 1970–1983 była aktorką Teatru Ateneum w Warszawie[1]. Występowała też w spektaklach Teatru Telewizji, filmach fabularnych i serialach tv[1]. Karierę aktorską zakończyła pod koniec lat 80[1].
Pracę w Polskim Radiu rozpoczynała jako reżyser słuchowisk Teatru Polskiego Radia[3]. W 1989 została dziennikarką Polskiego Radia[3][2]. Początkowo pracowała w Redakcji Programów Katolickich[2]. Tam, w latach 1990–1992 była autorką popularnego cyklu słuchowisk Przyjąć Biblię taką, jaką ona jest oraz innych audycji ekumenicznych[3][2].
W 1991 rozpoczęła pracę w Programie 3 Polskiego Radia[3][2]. Zajmowała się tam publicystyką społeczną i kulturalną, szczególnie promocją literatury i popularyzacją nauki[3][2]. W kwietniu 2000 przeszła do Redakcji Publicystyki Kulturalnej Programu 2[2]. W wyniku nieprzedłużenia umowy Polskie Radio zakończyło współpracę z Hanną Marią Gizą w 2020 roku.
W latach 1995–2005 pełniła także rolę zagranicznej korespondentki kulturalnej Polskiego Radia[2].
Audycje
- Zabawy literackie (od 1994, Program 3)[2]
- Klub Ludzi Ciekawych Wszystkiego (1994-2019, Program 3, potem Program 2)[2]
- W obiektywie – rozmowy z polskimi fotografikami (Program 2)[2]
- Sezon na Dwójkę (Program 2)[2]
- cykl Przyjąć Biblię taką, jaka ona jest (1991–1992)[2]
- cykl Historia Kościoła – przed Wielkim Jubileuszem[4]
Działalność
Przeprowadzała wywiady radiowe m.in. z Umbertem Eco, Władimirem Bukowskim, Stanisławem Lemem, Rogerem Penrose’em, Aleksandrem Wolszczanem, Normanem Daviesem, Ryszardem Kapuścińskim, Hanną Krall, Jerzym Giedroyciem, Günterem Grassem i Robertem Zubrinem.
Książki
- Wywiady z mistrzami fotografii (seria Artyści mówią, Rosikon Press, Izabelin-Warszawa 2011)
- Święty Ojciec. 80. urodziny Jana Pawła II (Biały Kruk, Kraków 2000)
- Dziennik trójkowej Bridget Jones, czyli Brygidy Janoskiej (Zysk i S-ka, Poznań 2002) – jako redaktor
- Święty Ojciec. Zwierzenia papieskiego fotografa Arturo Mari (Biały Kruk, Kraków 2000)
- W obiektywie. Mistrzowie fotografii polskiej. Rozmowy Hanny Marii Gizy (Rosikon Press, Izabelin-Warszawa 2005)
- Ostatnie lato w Maisons-Laffitte. Jerzy Giedroyc, Zofia Hertz, Henryk Giedroyc. Sierpień 2000 r. - listopad 2001 r. (Kolegium Europy Wschodniej, Wrocław 2007)
Nagrody i wyróżnienia
- 1971 - "Złote grono" Łagów, Lubuskie Lato Filmowe – nagroda za drugoplanową rolę kobiecą w filmie Kaszëbë[1]
- 1998 – nominacja do Nagrody Sezonu Wydawniczo-Księgarskiego „Mały Ikar” w kategorii publicystycznej (za „niekonwencjonalne promowanie książki na antenie radiowej i poza nią”)[3]
- 2000 – II Nagroda w Konkursie Radiowych Audycji Edukacyjnych „Wielki Brzym 2000”[5] za audycję edukacyjną DNA na CD[3]
- 2001 – Europress[6]
- 2001 – nagroda Stowarzyszenia Wydawców Katolickich „Feniks” (za promowanie literatury i kultury chrześcijańskiej)[3]
- 2001 – Srebrny Krzyż Zasługi[3]
- 2005 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3]
- 2006 – Złoty Mikrofon (za „szczególną wrażliwość w prezentacji problemów i ludzi kultury oraz popularyzację nauki”)[3]
- 2008 – nagroda Phil Epistémoni – Przyjacielowi Nauki[3][6]
- 2009 – Nominacja do tytułu Mistrza Mowy Polskiej[7]
- 2011 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[8]
Filmografia
- 1967: Szach i mat! − dziewczyna w domu Angeliki
- 1970: Kaszëbë − dziewczyna
- 1972: Ogłoszenie matrymonialne − kandydatka spotkana we Wrocławiu
- 1972: Dama pikowa − Liza, siostrzenica hrabiny
- 1972: Tajemnice Andów
- 1977: We dwoje − Ewa
- 1978: Ty pójdziesz górą... − Eliza Orzeszkowa
- 1979: Wędrujący cień − nauczycielka, koleżanka Anny
- 1980: Ćma − Iwona
- 1982: Popielec − Łojasonka
- 1983: Alternatywy 4 − wdowa (odc. 2 i 3)
- 1984: Kobieta z prowincji − Żydówka Siejwa
- 1986: Cudzoziemka − Sophie
- 1989: Konsul − Marysia, żona Mitury
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Hanna Giza w bazie filmpolski.pl [dostęp 2021-06-18]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Polskie Radio Online - Trójka - Ludzie - Hanna Maria Giza. [dostęp 2012-03-06].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Hanna Maria Giza-Tomann. W: Dżonka.art.pl. Nagroda literacka im. Stachy Zawiszanki [on-line]. Fundacja NADwyraz. [dostęp 2012-03-06].
- ↑ Hanna Maria Giza. Biały Kruk. [dostęp 2021-06-18].
- ↑ Hanna Maria Giza [wersja strony z 3 maja 2013]. Biały Kruk.
- ↑ a b Phil Epistémoni i Ars Qaerendi zostały wręczone. W: Aktualności Uniwersytetu Jagiellonskiego [on-line]. 2008. [dostęp 2012-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
- ↑ Mistrz Mowy Polskiej » IX Edycja. 2009-09-24. [dostęp 2012-03-07].
- ↑ Hanna Maria Giza - polskieradio.pl. [dostęp 2021-06-16].
Linki zewnętrzne
- Hanna Maria Giza w bazie IMDb (ang.)
- Hanna Maria Giza w bazie Filmweb
- Hanna Maria Giza w bazie filmpolski.pl
- Hanna Giza, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online].
- wywiad z Hanną Marią Gizą. klcw.pwn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-08)]. na stronie Klubu Ludzi Ciekawych Wszystkiego
- Hanna Maria Giza na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Media użyte na tej stronie
Autor: Borys Kozielski, Licencja: CC BY 4.0
Hanna Maria Giza mówi o sobie. Nagranie wykonane w studiu Wikiradia fundacji "Otwórz się"
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Autor: Borys Kozielski, Licencja: CC BY 4.0
Hanna Maria Giza w studiu podczas nagrania podkastu w studiu Wikiradia.