Hanna Skarżanka

Hanna Skarżanka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1917
Mińsk

Data i miejsce śmierci

8 listopada 1992
Warszawa

Zawód

aktorka teatralna i filmowa

Lata aktywności

1940–1992

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Hanna Skarżanka w filmie Dwie godziny (1946)
Hanna Skarżanka i Janina Marisówna w komedii Majątek albo imię Karola Borowskiego
Grób Hanny Skarżanki na warszawskim cmentarzu ewangelicko-reformowanym

Hanna Skarga, Hanna Skarżanka (ur. 8 marca 1917 w Mińsku, zm. 8 listopada 1992 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, piosenkarka.

Życiorys

Wywodziła się z rodziny ziemiańskiej wyznania ewangelicko-reformowanego, dość luźno związanej ze swoim Kościołem.

W 1937 rozpoczęła studia na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Równolegle studiowała w konserwatorium. Wkrótce przeniosła się na polonistykę. Od grudnia 1940 do marca 1941 należała do zespołu Teatru Małego w Wilnie. Wkrótce jednak przerwała pracę w teatrze, co było spowodowane wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej w 1941. W czasie okupacji niemieckiej miasta pracowała jako kelnerka w kasynie żołnierskim, zbierała informacje dla polskiego wywiadu wojskowego. Od stycznia 1942 należała do Kedywu Okręgu Wileńskiego AK. Uczestniczyła w akcji odbicia Eugeniusza Chylińskiego „Freza” z więzienia na Łukiszkach. Debiutowała 3 grudnia 1944 w Polskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie, kierowanym przez Mieczysława Szpakiewicza. Następnie udzielała się m.in. w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu, Teatrze im. S. Jaracza w Olsztynie, Teatrze Polskim w Poznaniu, a największy rozgłos przyniosły jej role w sztukach wystawianych w warszawskim Teatrze „Ateneum” w latach 1960–1975.

W 1979 zrezygnowała na krótko z gry w teatrze, ale nadal interesowała się życiem społecznym i artystycznym Warszawy. Za namową ks. Jerzego Popiełuszki, występowała przez jakiś czas w przedstawieniach kościelnych. W 1982 przejęła obowiązki kierownika artystycznego Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. W latach 1988–1991 ponownie gościła na scenie Teatru „Ateneum” w Warszawie.

Została pochowana na warszawskim cmentarzu ewangelicko-reformowanym (kwatera N-2-31)[1].

Życie prywatne

Jej siostrą była prof. Barbara Skarga, bratem zaś aktor, Edward Skarga. Hanna Skarżanka dwukrotnie wychodziła za mąż: w 1938 poślubiła por. Stefana Czernika, późniejszego oficera AK, z którym na początku wojny rozwiodła się, a w 1944 wyszła za Bolesława Ćwiecińskiego, późniejszego dziennikarza radiowego (małżeństwo to rozwiązane zostało zaraz po wojnie). W związku tym urodziła się w 1944 córka, Ewa Skarżanka, która też była aktorką i grała pod nazwiskiem matki[2] (podobnie jak wnuczka, Katarzyna Skarżanka). Zawód aktorski wykonuje także bratanek artystki – Piotr Skarga i prawnuczka Hanna Skarga.

Filmografia

Polski dubbing

  • 1961 – Alicja w Krainie Czarów jako Królowa Kierów
  • 1962 – Żebro Adama jako Hope Emerson
  • 1962 – Dziewczęta jako listonoszka
  • 1963 – O chłopie co okpił śmierć jako żona Pandrholi
  • 1963 – Ludzie i bestie jako Anna Andriejewna
  • 1964 – Komisarz matka Marisy
  • 1964 – Twarzą w twarz jako Dusanka Bratić
  • 1965 – Skowronek jako Tóni
  • 1968 – Noc iguany jako Maxine Faulk
  • 1968 – Przygoda na wagarach jako babcia Kruger
  • 1969 – Winnetou i Apanaczi jako Bessie
  • 1986 – Po deszczyku w czwartek

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

  1. śp. HANNA SKARGA
  2. l, Hanna Skarżanka, ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2018-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-01] (pol.).
  3. M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1458.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Hanna Skarzanka grave.JPG
Autor: Cezary p, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Hanny Skarżanki na warszawskim Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym
POL Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego BAR.png
Baretka Odznaki 1000-lecia Państwa Polskiego
Hanna Skarżanka.jpg
Hanna Skarżanka, aktorka.
Hanna Skarżanka & Marisówna - Film nr 07 - 1946-11-15.JPG
Hanna Skarżanka i Janina Marisówna w Komedii "Majatek albo imię" Karola Borowskiego