Hanna Solf
Johanna Susanne Elisabeth Dotti (Hanna Solf, ur. 14 listopada 1887 w Neuenhagen bei Berlin, zm. 4 listopada 1954 w Starnberg) – niemiecka opozycjonistka, członkini antyhitlerowskiego ruchu oporu.
Pochodziła z rodziny Dottich – przemysłowców i bankierów. Od 1908 była zamężna z b. cesarskim gubernatorem Samoa, sekretarzem stanu w ministerstwie spraw zagranicznych i ambasadorem w Tokio Wilhelmem Solfem. Wiele lat przebywała poza granicami kraju – w Samoa, Indiach, niemieckiej Afryce północnej, Japonii i Anglii.
W latach 20. należała do klubu dyskusyjnego SeSiSo, któremu przewodniczył jej mąż. Wyznawała poglądy demokratyczne i liberalne, przekonana o wartości tolerancji w życiu społecznym i politycznym. Po przejęciu władzy przez Hitlera nawiązała kontakt z krytykami hitleryzmu: generałem von Hammersteinem i Richardem Kuenzerem.
Po wybuchu II wojny światowej organizowała pomoc dla uciekinierów i opozycjonistów do Szwajcarii. W tym celu zakupiła nawet dom w Garmisch-Partenkirchen. Pomogła m.in. w ucieczce Marii von Maltzan. Koło opozycjonistów skupionych wokół Hanny Solf zwano "Solf-Kreis" (kręgiem Solf).
10 września 1943 została schwytana Elisabeth von Thadden, przyjaciółka Hanny Solf. Wówczas posypały się aresztowania. 12 stycznia 1944 została aresztowana także Hanna Solf i przewieziona do Monachium, a potem do Berlina. Trafiła do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen i Ravensbrück. Zbliżał się też termin rozprawy i wydania wyroku, wyznaczony przez Rolanda Freislera na 8 lutego 1945.
3 lutego miał miejsce nalot bombowy na Berlin, w którym Freisler zginął, a Hannie Solf wraz z córką Lagi von Ballestrem udało się uciec spod gruzów więzienia. Dowiedziała się wówczas, iż spośród członków jej kręgu, ofiarą represji nazistowskich padło ponad 70 osób.
Zeznawała w czasie procesu norymberskiego. Wyjechała na krótko do Anglii do syna Hansa Heinricha, jednak wróciła do Niemiec i osiadła w Starnbergu, gdzie zmarła w wieku 67 lat.
Linki zewnętrzne
- Die Gedenkstätte Deutscher Widerstand (dostęp 14.08.2010)
Media użyte na tej stronie
"Prosecution witness Hanna Solf sits on the witness stand at the Nuremberg Trials. [...] Inscription: OMGUS MILITARY TRIBUNAL - CASE THREE OMT-III-W-28 / Mrs. Hanna Solf, prosecution witness against Lautz and the Peiple's [sic.] Court. Widow of Dr. Wilhelm Heinrich Solf, foreign minister in last cabinet during World War One and German ambassador to Tokyo from 1920-28, who was known throughout the world war for humanitarian ideology and belief in the rights of the inidividual. After the Nazis came to power in 1933, he and Mrs. Solf worked to help those who were persecuted, particularly on racial and religious grounds. After his death, Mrs. Solf carried on his work. She was arrested by the Gestapo on 12 January 1944, ostensibly because of sentiments she had expressed at a tea she had attanded several months before. Was sent to Ravensbrueck and kept there in solitary confinement until June, being subjected to continual ill-treatment, long and brutal interrogations, and threats and intimidations. On 30 June was taken to Moabit prison in Berlin, and on the same day was handed indictment signed by defendant Lautz for trial before People's Court. Was allowed to talk to counsel (Dr. Rudolf Dix) for about an hour that evening, which was only time she saw him before the trial. Trial began next morning (1 July 1944), with Freisler presiding, and lasted until late at night when she was ordered to leave the court. Was taken back to Ravensbrueck, where conditions became increasingly bad, and almost unbearable after the 20 July. Second trial was scheduled for mid-December, then postponed until January, then postponed again until February 8. As result of Freisler being killed in air raid, postponed a last time until April 28. By that time Berlin in a state of siege and in ensuing complete disorganization she managed to get released." -- Photo 14/15 April 1947 --