Hannibalian

Drobna moneta z brązu bita w imieniu Hannibaliana

Hannibalian, Flavius Hannibalianus (zm. 337) – syn Dalmacjusza Starszego, przyrodniego brata cesarza Konstantyna Wielkiego, wnuk Konstancjusza Chlorusa i jego drugiej żony Teodory. Jego rodzonym bratem był cezar Dalmacjusz.

Za życia matki cesarza Konstantyna – Heleny, jego przyrodnie rodzeństwo, oddalone od cesarskiego dworu, zmuszone było przebywać na wygnaniu w Akwitanii. Tam też, w Tolosie kształcił się Hannibalian. Około 324 Dalmacjusz ojciec przywrócony do łask cesarskich, zyskał duże znaczenie na dworze. Oznaką tego m.in. było małżeństwo Hannibaliana z córką samego Konstantyna Wielkiego, Konstancją, zawarte ok. 335^[1]. W tym samym roku Hannibalian otrzymał tytuł „króla królów i ludów Pontu” (rex regum et Ponticarum gentium)^[2], będący zapewne wyrazem roszczeń cesarstwa do ziem na wschodzie – zwłaszcza Armenii zajętej w 334 przez Persów.

Konstantyn planował podjęcie zasadniczej rozprawy z państwem Sasanidów, czemu jednak przeszkodziła jego śmierć w 337. Sam Hannibalian został zamordowany jeszcze w tym samym roku^[3], być może za milczącym przyzwoleniem Konstancjusza II^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 2005, s. 1018.
• Brewiaria dziejów rzymskich: Sekstus Aureliusz Wiktor – Eutropiusz – Festus. Przemysław Nehring (red.). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2010. ISBN 978-83-235-0416-0.