Hans-Emil Schuster

Hans-Emil Schuster
Ilustracja
Hans-Emil Schuster (2011)
Data i miejsce urodzenia

19 września 1934
Hamburg

Zawód, zajęcie

astronom

Odkryte planetoidy: 25
(2105) Gudy29 lutego 1976
(2234) Schmadel27 kwietnia 1977
(2275) Cuitlahuac16 czerwca 1979
(2329) Orthos19 listopada 1976
(2608) Seneca17 lutego 1978
(3266) Bernardus11 sierpnia 1978
(3271) Ul14 września 1982
(3288) Seleucus28 lutego 1982
(3398) Stättmayer10 sierpnia 1978
(3496) Arieso5 września 1977
(3908) Nyx6 sierpnia 1980
(4761) Urrutia27 sierpnia 1981
(6163) Reimers16 marca 1977
(6261) Chione30 listopada 1976
(6847) Kunz-Hallstein5 września 1977
(7215) Gerhard16 marca 1977
(10454) Vallenar9 lipca 1978
(10669) Herfordia16 marca 1977
(11001) Andrewulff16 czerwca 1979
(11789) Kempowski5 września 1977
(12211) Arnoschmidt28 maja 1981
(26074) Carlwirtz8 października 1977
(46514) Lasswitz15 maja 1977
(73640) Biermann5 września 1977
(161989) Cacus8 lutego 1978

Hans-Emil Schuster (ur. 19 września 1934 w Hamburgu) – niemiecki astronom[1].

Życiorys

Początkowo pracował w Obserwatorium w Hamburgu, a w latach 1964–1991 w Europejskim Obserwatorium Południowym (ESO), kierował Obserwatorium La Silla[1].

Był odkrywcą komety okresowej 106P/Schuster oraz nieokresowej C/1976 D2 (Schuster)[1][2]. Odkrył także 25 planetoid[3], Gromadę Erydanu i supernową SN 1980O w galaktyce NGC 1255[1][4]. Wspólnie z Richardem Westem odkrył galaktykę karłowatą Karzeł Feniksa[5].

Planetoida (2018) Schuster została nazwana jego imieniem[6].

W 2011 roku otrzymał Order Bernardo O’Higginsa[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e ESO Astronomer Awarded Chilean Medal. ESO, 2011-10-21. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
  2. ↑ Schuster w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
  3. ↑ Minor Planet Discoverers. [w:] Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2016-09-04. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
  4. ↑ List of Supernovae. [w:] Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
  5. ↑ H. Frommert, Ch. Kronberg: Phoenix Dwarf. Students for the Exploration and Development of Space, 2012-06-22. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).
  6. ↑ Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Springer, 2007, s. 163. ISBN 978-3-540-29925-7.

Media użyte na tej stronie

Hans-Emil Schuster.tif
Autor: ESO, Licencja: CC BY 4.0
Hans-Emil Schuster is seen here just after having been awarded the rank of Commander of the Order of Bernardo O’Higgins by the Chilean Consul General in Hamburg, Eduardo Schott, in recognition of his contribution to the field of astronomy in Chile.