Hans-Olaf Henkel

Hans-Olaf Henkel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia14 marca 1940
Hamburg
Zawód, zajęciemenedżer, wykładowca akademicki, publicysta, działacz gospodarczy
PartiaAfD (2014–2015)
ALFA/LKR (2015–2018)

Hans-Olaf Henkel (ur. 14 marca 1940 w Hamburgu[1]) – niemiecki menedżer branży przemysłowej, wykładowca akademicki, publicysta, działacz gospodarczy i polityk. Prezes zarządu Federalnego Związku Przemysłu Niemieckiego oraz Stowarzyszenia Leibniza, poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji.

Życiorys

W 1960 ukończył Akademię Ekonomii Społecznej w Hamburgu. Od 1962 zawodowo związany z przedsiębiorstwem IBM Deutschland. Stopniowo awansował w strukturze firmy, m.in. w latach 1978–1980 zajmował stanowisko dyrektorskie w amerykańskiej centrali. Następnie do 1982 był dyrektorem generalnym na poziomie regionu. W 1982 został wiceprezesem IBM w Europie, a w 1987 dyrektorem zarządzającym niemieckiego oddziału koncernu. W 1989 powierzono mu stanowisko wiceprezesa całej korporacji, od 1991 odpowiadał za sprzedaż w regionie Europy Wschodniej. W latach 1993–1994 kierował europejską centralną IBM w Paryżu[2].

W latach 1995–2000 pełnił funkcję prezesa Federalnego Związku Przemysłu Niemieckiego (BDI). Od 2001 do 2005 zajmował stanowisko prezesa Stowarzyszenia Leibniza[2]. Powoływany w skład rad nadzorczych różnych przedsiębiorstw, tj. Bayer AG, Continental AG, DASA i innych. W 2001 został honorowym profesorem i wykładowcą zarządzania na Uniwersytecie w Mannheim[1].

W 2005 poparł w wyborach do Bundestagu FDP[3]. Z początkowych pozycji proeuropejskich przeszedł na pozycje eurosceptyczne[4], publicznie m.in. krytykując wprowadzenie euro i opowiadając się za przywróceniem marki niemieckiej[5]. W 2014 wstąpił do Alternatywy dla Niemiec[2]. Został głównym kandydatem tej partii w wyborach europejskich, uzyskując w głosowaniu z 25 maja 2014 mandat eurodeputowanego VIII kadencji[6]. W 2015 wraz z grupą eurodeputowanych wystąpił z AfD[7], współtworząc Sojusz dla Postępu i Przebudzenia (od 2016 pod nazwą Liberalno-Konserwatywni Reformatorzy). W 2018 zrezygnował z członkostwa w tej partii[8].

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczony Komandorią Legii Honorowej (Francja), Orderem Świętego Skarbu (Japonia), Orderem Krzyża Południa (Brazylia)[1]. Wyróżniony m.in. tytułem doctora honoris causa Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie, a także tytułem „Ekomenedżera Roku” przyznanym przez WWF[1].

Wybrane publikacje

  • Die Macht der Freiheit. Erinnerungen, Econ, Monachium 2000
  • Jetzt oder nie. Ein Bündnis für Nachhaltigkeit in der Politik, Siedler, Berlin 2001
  • Die Ethik des Erfolgs, Econ, Monachium 2002
  • Die Kraft des Neubeginns. Deutschland ist machbar, Droemer, Monachium 2004
  • Kampf um die Mitte. Mein Bekenntnis zum Bürgertum, Droemer, Monachium 2007
  • Die Abwracker. Wie Zocker und Politiker unsere Zukunft verspielen, Heyne, Monachium 2009
  • Rettet unser Geld! Deutschland wird ausverkauft – Wie der Euro-Betrug unseren Wohlstand gefährdet, Heyne, Monachium 2010
  • Die Euro-Lügner|Die Euro-Lügner. Unsinnige Rettungspakete, vertuschte Risiken – so werden wir getäuscht, Heyne, Monachium 2013

Przypisy

  1. ↑ a b c d Prof. Dr.-Ing. E.h. Hans-Olaf Henkel (niem.). uni-mannheim.de. [dostęp 2014-02-12].
  2. ↑ a b c Hans-Olaf Henkel (niem.). wiwo.de. [dostęp 2014-02-12].
  3. ↑ Christine Polzer, Anke Ziebuhr: Die Wahlkampagne der FDP zur Bundestagswahl 2005. sowi.uni-mannheim.de. [dostęp 2017-08-05].
  4. ↑ Alternatywa dla Niemiec. niemcy-online.pl, 23 kwietnia 2013. [dostęp 2014-02-12].
  5. ↑ Lepiej wrócić do marki. iap.pl, 9 grudnia 2010. [dostęp 2014-02-12].
  6. ↑ Europawahl 2014: Verzeichnis der vorläufig Gewählten: Nach Parteien (niem.). bundeswahlleiter.de. [dostęp 2014-05-29].
  7. ↑ AfD meldet Hunderte Austritte (niem.). n-tv.de, 7 lipca 2015. [dostęp 2015-07-19].
  8. ↑ LKR-Europaabgeordnete treten wegen Lucke aus Partei aus (niem.). jungefreiheit.de, 25 września 2018. [dostęp 2018-09-26].

Media użyte na tej stronie