Hans Bronsart

Hans Bronsart
Hans Bronsart (1893)
Imię i nazwisko	Hans Bronsart von Schellendorf
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1830 Berlin
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	3 listopada 1913 Monachium
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna, muzyka romantyczna
Zawód	kompozytor, pianista

Hans Bronsart von Schellendorf (ur. 11 lutego 1830 w Berlinie, zm. 3 listopada 1913 w Monachium) – niemiecki pianista i kompozytor, uczeń Ferenca Liszta.

Życiorys

Hans Bronsart von Schellendorf (zwany też Hansem von Bronsart)^[1] urodził się w pruskiej, wojskowej rodzinie i wykształcił się na uniwersytecie w Berlinie. Studiował grę fortepianową u Adolfa Jullacka. W 1853 udał się do Weimaru, gdzie poznał Franciszka Liszta i zapoznał się ze wszystkimi muzykami z kręgu Liszta w tym czasie, m.in. Hectorem Berliozem i Johannesem Brahmsem. Miarą jego bliskiej relacji z Lisztem jest to, że to on z kompozytorem dyrygenckim grał partię solową w pierwszym weimarskim spektaklu II koncertu fortepianowego Liszta. Kiedy koncert został wydany, Liszt poświęcił go Bronsartowi. Po spędzeniu wielu lat na nauce pod kierunkiem Liszta pracował jako dyrygent w Lipsku i Berlinie, a następnie objął stanowisko dyrektora generalnego Teatru Królewskiego w Hanowerze w latach 1867–1887. Od 1887 zajmował podobne stanowisko w Weimarze, aż do przejścia na emeryturę W 1895.

Poznał swoją drugą żonę – Ingeborg Bronsart von Schellendorf (née Ingeborg Lena Starck) (1840-1913), która także komponowała w Weimarze. Pobrali się w 1861.

Kompozycje

• Trio fortepianowe g-moll, op. 1
• Koncert fortepianowy w fis-moll, op. 10
• I symfonia „In die Alpen”), na chór i orkiestrę (zagubiona)
• II symfonia „Schicksalsgewalten” (zagubiona)
• Fruhlings-Fantasie na orkiestrę
• Kantata Christnacht
• Der Corsar, opera;
• Sekstet smyczkowy;
• Utwory fortepianowe.

Jego koncert fortepianowy był bardzo lubiany przez Hansa von Bülowa, który ocenił pracę jako „najbardziej znaczącą szkoły weimarskiej”. Koncert został nagrany przez Michaela Pontiego.

Zarówno Bronsart, jak i jego żona otrzymali wiele listów od Liszta. Liszt najwyraźniej dużym stopniu cenił ich kompozycje. W liście z dnia 12 maja 1879 r. do Waltera Bache pisze:

„5 czerwca Bülow poprowadzi tam pierwszy koncert, na którym odegra piękną i cenioną „Wiosenną Fantazję” Bronsarta, muzykę Bülowa do „Juliusza Cezara” Szekspira i moją Symfonię Faustowską.”

Przypisy

Bibliografia

• Walker, Alan. Franz Liszt, the Weimar Years: 1848–1861. Ithaca: Cornell University Press softcover. 1993 revision of a 1989 original pub. ​ISBN 0-8014-9721-3​. (Bronsart jest wielokrotnie wspominany, Starck-Bronsart on p. 187.).
• Adelslexikon Vol. II, in: Genealogisches Handbuch des Adels, Vol. 58 of all, C. A. Starke Verlag, Limburg an der Lahn (Niemcy) 1974, ISSN 0435-2408.
• Listy Liszta pokrywające się z danym okresem z wieloma odniesieniami do Bronsartsa z Projektu Gutenberg.

Linki zewnętrzne

• Dzieła autorstwa Hansa Bronsarta von Schellendorffa w International Music Score Library Project