Hans Christiansen (malarz)

Hans Peter Feddersen, portret Hansa Christiansena

Hans Christiansen (ur. 6 marca 1866 we Flensburgu, zm. 5 stycznia 1945 w Wiesbaden) – niemiecki malarz, tworzący w stylu secesji.

Życiorys

Jako czeladnik malarski uczęszczał do szkoły rzemiosła artystycznego w Monachium. Po podróży do Włoch pracował jako malarz-dekorator w Hamburgu. Nawiązał kontakt ze stowarzyszeniem sztuki ludowej i poświęcił się studium z natury. W 1892 opublikował wzornik Neue Flachsornamente. W 1895 porzucił zawód i udał się przez Antwerpię do Paryża, do Académie Julian. Na zlecenie producenta czekolady z Kolonii Ludwiga Stollwercka, zaprojektował album "Znaki zodiaku"^[1]. W 1899 wielki książę Ernst Ludwig hesski (Großherzog Hessen-Darmstadt) powołał go na członka kolonii artystycznej Darmstädter Künstlerkolonie na wzgórzu Mathildenhöhe w Darmstadt. Wraz z Josephem Marią Olbrichem i Peterem Behrensem należał do pierwszych siedmiu członków kolonii i dostarczał wyroby rzemiosła artystycznego: meble, ceramikę, witraże i projekty biżuterii secesyjnej. Ich ideą była też, w ramach wystawy "Dokument Deutscher Kunst" w 1901, prezentacja kompletnie wyposażonych domów. Christiansen wykonał projekt domu, który nazwał "Villa Rosen". Motywem przewodnim projektu pomieszczeń i ich wyposażenia była róża. Od 1902 był malarzem w Paryżu. Od 1911 pracował jako wykładowca w Szkole Rzemiosł Artystycznych w Wiesbaden. Należał do Wolnego Bractwa Artystów Wiesbaden (Freie Künstlerschaft Wiesbaden). Dla czasopisma Die Jugend pracował jako grafik^[2].

Ze względu na styl jego sztuki, oraz to że był żonaty z Żydówką, w 1933 (Nazizm) został obłożony zakazem malowania. Willa Rosen została zburzona w czasie II wojny światowej jej wystrój zaginął. Odnalazł się jedynie duplikat wiszącego w sypialni, a utkanego w Szkole Rzemiosła Artystycznego Scherrebek kilimu ściennego "Schutzengel". Kilim ten sprezentował Christiansen założycielowi manufaktury Scherrebek pastorowi Jacobsenowi i został później zakupiony przez Muzeum Kultury i Sztuki we Flensburgu gdzie można go oglądać.

Przypisy

Bibliografia

• M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.