Hans Hahn

Hans Hahn (ur. 27 września 1879 w Wiedniu, zm. 24 lipca 1934 tamże^[1]) – austriacki matematyk i filozof, włożył istotny wkład w rozwój topologii, analizy funkcjonalnej, analizy rzeczywistej i rachunku wariacyjnego. W filozofii reprezentował pozytywizm logiczny.

Życiorys

Uczył się w Technische Hochschule w Wiedniu, doktoryzował się w 1902 na Uniwersytecie Wiedeńskim. Studiował też w Strasburgu, Monachium i w Getyndze, wykładał w Innsbrucku i Wiedniu. W 1921 został mianowany profesorem na Uniwersytecie Wiedeńskim. Był promotorem m.in. Mengera (w 1924), Hurewicza (w 1926) i Gödla (w 1929),

Wśród matematycznych osiągnięć Hahna, do najbardziej znanych należą:

twierdzenie Hahna-Banacha (które opublikował w 1927, dwa lata przed Banachem);
twierdzenie Banacha-Steinhausa (które udowodnił niezależnie od Banacha i Steinhausa, choć po nich);
twierdzenie Hahna o rozkładzie dla miar ze znakiem;
twierdzenie Hahna-Mazurkiewicza charakteryzujące ciągłe obrazy odcinka;
twierdzenie o zanurzaniu grup abelowych liniowo uporządkowanych w grupę addytywną ciała rzeczywiście domkniętego.

Hahn był również zainteresowany filozofią pozytywizmu logicznego i brał aktywny udział w dyskusjach i działalności Koła Wiedeńskiego^[a].

↑ Opublikował m.in. programowy artykuł: Hans Hahn, Znaczenie naukowej koncepcji świata, w szczególności dla matematyki i fizyki, polski przekład w: Artur Koterski (red.), Naukowa koncepcja świata. Koło Wiedeńskie, wydawnictwo słowo/obraz terytoria, Gdańsk, 2010. s. 141-153. ISBN 978-83-7453-892-3.

John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Hans Hahn w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)