Hans Heinrich Müller

Hans Heinrich Müller

Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1879 Grodzisk Wielkopolski
Data śmierci	7 grudnia 1951
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	architektura przemysłowa

H. H. Müller: wieża ciśnień przy Bergstrasse w Berlinie

H. H. Müller: stacja transformatorowa przy Kottbusser Ufer/Paul-Lincke-Ufer w berlińskiej dzielnicy Kreuzberg

Hans Heinrich Müller (ur. 20 kwietnia 1879 w Grodzisku Wielkopolskim, zm. 7 grudnia 1951 w Berlinie) – niemiecki architekt.

Życiorys

W 1898 rozpoczął studia mechaniczne w berlińskiej Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu, a po pierwszym semestrze zmienił profil na studia architektoniczne, które ukończył w 1903^[1]. W 1909 zdobył tytuł rządowego budowniczego^[1]. W owym czasie pozostawał pod wpływem Paula Mebesa – pruskiego i duńskiego klasycyzmu^[1]. Również w 1909 Müller został budowniczym gminnym i kierownikiem działu budownictwa w Steglitz^[1]. Podczas I wojny światowej służył jako podporucznik batalionu lotniczego w Königsbergu a następnie jako wykładowca szkole lotnictwa w Namur^[1].

Po przyłączeniu Steglitz do Berlina w 1920, Müller został radcą miejskim w okręgu Neukölln^[1]. Od 1924 pracował jako główny architekt berlińskich zakładów elektrycznych (niem. Berliner Elektrizitätswerke, BEWAG) a z nim współpracowali Julius Posener i Egon Eiermann^[1]. Müller zaprojektował dla BEWAG ponad 40 zakładów, inspirując się północnoniemieckim gotykiem ceglanym oraz ideami ekspresjonistycznymi^[1]. Od 1938/1939 Müller zaczął pracować dla kolei Rzeszy^[1]. Od 1943 kierował biurem usuwania skutków szkód wskutek bombardowań lotniczych^[1]. W latach 1945–1949 kierował urzędem planowania przestrzennego w Steglitz^[1].

Dzieła

• 1909–1910 – szkoła gminna przy Karl-Stieler-Strasse w Steglitz^[2]
• 1910–1911 – zakłady elektryczne przy Birkbuschstrasse w Steglitz^[2]
• 1911–1912 – liceum Auguste-Viktoria przy Rothenburgstrasse 18 w Steglitz^[2]
• 1911–1912 – gmach urzędu podatkowego przy Rothenburgstrasse 16–17 w Steglitz^[2]
• 1911–1912 – szkoła gminna przy Gritznerstrasse 21–23 w Steglitz^[2]
• 1911–1912 – przebudowa restauracji w parku miejskim w Steglitz^[2]
• 1911–1912 – przebudowa piwnicy ratusza w Steglitz^[2]
• 1913–1914 – liceum Bismarcka przy Sachsenwaldstrasse 20–21 w Steglitz^[2]
• 1913–1915 – wieża ciśnień przy Bergstrasse^[2]
• 1920–1921 – Schlossparktheater w Steglitz^[2]
• 1924–1926 – stacja transformatorowa przy Kottbusser Ufer/Paul-Lincke-Ufer w berlińskiej dzielnicy Kreuzberg^[2]
• 1925 – dom własny przy Freiwaldauer Weg 32 w Lichterfelde^[2]
• 1926 – zakłady "Koppenplatz" przy Augustastrasse 56–57 w berlińskiej dzielnicy Prenzlauer Berg^[2]
• 1927 – stacja "Karlsbad" przy Am Karlsbad w Tiergarten^[2]
• 1927–1928 – stacja "Christiana" przy Osloer Strasse w berlińskiej dzielnicy Wedding^[2]
• 1927–1929 – stacja transformatorowa "Leibniz" przy Leibnizstrasse w Charlottenburgu^[2]
• 1928 – stacja "Köpenick" przy Lindenstrasse 33^[2]
• 1928–1929 – stacja prostowników przy Herzbergstrasse w Lichtenbergu^[2]
• 1930 – stacja prostowników przy Breite Strasse w Spandau^[2]
• 1931 – stacja "Treptow" przy Am Treptower Park 15^[2]
• 1933 – stacja transformatorowa Oberspree przy Wilhelminenhofstrasse^[2]
• 1935 – willa przy Im Dol 5a^[2]

Przypisy