Hans Joachim von Zieten

Hans Joachim von Zieten
Zieten aus dem Busch
ilustracja
generał
Data i miejsce urodzenia14 maja 1699
Wustrau w hrabstwie Ruppin w Brandenburgii
Data i miejsce śmierci26 stycznia 1786
Berlin
Przebieg służby
Lata służby1713–1763
Główne wojny i bitwyWojna o sukcesję austriacką, wojny śląskie, wojna siedmioletnia
Odznaczenia
Pour le Merite, Order Orła Czarnego

Hans Joachim von Zieten (także Ziethen), ur. 14 maja 1699 w Wustrau w hrabstwie Ruppin w Brandenburgii, zm. 26 stycznia 1786 w Berliniepruski generał kawalerii w armii Fryderyka Wielkiego.

Życiorys

Służąc w wojsku od 14. roku życia został w 1731 rotmistrzem, w 1735 walczył w wojsku austriackim przeciw Francji i odznaczył się – już jako pułkownik – w drugiej wojnie śląskiej w 1745[1].

Był uczestnikiem wojny siedmioletniej, między innymi w bitwach pod Reichenbergiem (cz. Liberec, 21 kwietnia 1757), Pragą (6 maja 1757), Kollinem (cz. Kolín, 17–18 czerwca 1757), Leuthen (pol. Lutynia, 5 grudnia 1757) i Torgau (3 listopada 1760). Za swoje zasługi wojenne został wynagrodzony i otoczony powszechnym szacunkiem, uznawany był za najpopularniejszego dowódcę Fryderyka Wielkiego. W 1794 wzniesiono mu w Berlinie pomnik dłuta J.G. Schadowa, a mały plac przed nim nazwano jego imieniem[1].

Generał von Zieten jest jedną z postaci dramatu Adolfa Nowaczyńskiego pt. Wielki Fryderyk. Do legendy polskiego teatru przeszła rola von Zietena, zagrana przez Ignacego Machowskiego w 1977 roku w warszawskim Teatrze Ateneum.

Przypisy

  1. a b S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).

Media użyte na tej stronie