Hans Klein

Hans Klein
22 zwycięstwa
Generalmajor der Luftwaffe Generalmajor der Luftwaffe
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1891
Szczecin

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1944
Brema

Przebieg służby
Lata służby

1914–1919, 1934–1943

Siły zbrojne

Kaiserstandarte.svg Armia Cesarstwa Niemieckiego
Cross-Pattee-Heraldry.svg Luftstreitkräfte
Balkenkreuz.svg Luftwaffe

Jednostki

Jagdstaffel 4, Jagdstaffel 10, Jagdgeschwader 53

Stanowiska

dowódca: Jagdstaffel 10 Jagdgeschwader 53

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Hans Klein (ur. 17 stycznia 1891, zm. 18 listopada 1944) – niemiecki as myśliwski z czasów I wojny światowej z 22 potwierdzonymi zwycięstwami powietrznymi, należał do zaszczytnego grona Balloon Buster. Dowódca Jagdstaffel 10.

Hans Klein do armii wstąpił po wybuchu wojny. Do wiosny 1916 roku służył na froncie zachodnim w 210 Dywizji Piechoty, gdzie został promowany na oficera w marcu 1915 roku. W marcu 1916 roku został przeniesiony do lotnictwa. Służbę rozpoczął FAA 5 i FAA 6, a w listopadzie 1916 roku został przydzielony do eskadry myśliwskiej Jagdstaffel 4. Pierwsze zwycięstwo odniósł w 4 kwietnia 1917 roku. Do 11 lipca odniósł 16 potwierdzonych zwycięstw w tym 5 balonów obserwacyjnych. 13 lipca został ranny. Powrócił do służby w połowie września i został mianowany dowódcą Jagdstaffel 10. 30 listopada 1917 roku odniósł swoje 22 i jak się później okazało ostatnie zwycięstwo powietrzne. 4 grudnia 1917 roku został odznaczony najwyższym pruskim odznaczeniem wojennym Pour le Mérite.

19 lutego 1918 roku został ponownie ranny. Do czynnej służby powrócił w końcu kwietnia. Służył w swojej eskadrze Jagdstaffel 10 jako oficer naziemny.

Po zakończeniu wojny uzyskał tytuł inżyniera i w stopniu majora wstąpił do Luftwaffe. Po wybuchu II wojny światowej został mianowany dowódcą dywizjonu myśliwskiego Jagdgeschwader 53, a od 21 grudnia 1939 do 7 marca 1940 roku dowódcą Jagdfliegerführer 3. Następnie był dowódcą wszystkich szkół pilotów myśliwskich i zakończył służbę czynną w kwietniu 1943 roku w stopniu generała.

Zginął 18 listopada 1944 roku w niewyjaśnionych okolicznościach w wypadku samochodowym w okolicach Bremy.

Odznaczenia

Bibliografia

  • Norman L. R. Franks, Frank W. Bailey, Russell Guest: Above the Lines - The Ace and Fighter Units of German Air Service, Naval Air Service and Flanders Marine Corps 1914 - 1918. Londyn: Grub Street, 1993. ISBN 0-948817-73-9. (ang.)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Kaiserstandarte.svg

Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
D-PRU Royal Hohenzollern Order swords war-ribbon BAR.svg
Baretka pruskiego Królewskiego Orderu Rodu Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze.
(Königlicher Hausorden von Hohenzollern mit Schwertern am Kriegsband)
D-PRU EK 1914 1 Klasse BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny - I Klasy (1813)-1914-1918 (Prusy).
WMacht Lw OF6 GenMaj02 h 1945.svg
Autor: F l a n k e r (mod. : Yuma), Licencja: CC BY 3.0
German Wehrmacht, Luftwaffe, rank insignia until 1945 – shoulder strap:
  • Rank Generalmajor (major general, comparable to NATO OF-6).
Balkenkreuz.svg
Insignia of the German Armed Forces in WWII.
D-PRU Pour le Merite 1 BAR.svg
Baretka pruskiego Orderu Pour le Mérite.