Hans Meyer (geolog)

Hans Meyer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1858
Hildburghausen

Data i miejsce śmierci

5 lipca 1929
Lipsk

Zawód, zajęcie

geolog

Alma Mater

Uniwersytet w Lipsku

Hans Meyer (ur. 22 marca 1858 w Hildburghausen, zm. 5 lipca 1929 w Lipsku) – niemiecki geolog. Był pierwszym Europejczykiem, który wszedł na Kilimandżaro (5895 m) w 1889.

Życiorys

Był synem wydawcy Herrmanna Juliusa Meyera. Studiował nauki polityczne i historię w Lipsku, Berlinie i Strasburgu. Po doktoracie w Strasburgu (1881) w latach 1881–1882 podróżował po Indiach, Ameryce Północnej i Afryce Południowej. Następnie odwiedził Afrykę Wschodnią i Amerykę Południową[1]. W 1884 dołączył do wydawnictwa ojca, Bibliographisches Institut w Lipsku[2]. W następnym roku został jednym z dyrektorów firmy. Kontynuował ekspedycje badawcze[1].

Kilimandżaro składa się z trzech szczytów: Shira – 3962 m, Mawenzi – 5149 m i Kibo – 5895 m. W 1887 podczas pierwszej próby zdobycia Kilimandżaro Meyer dotarł do podnóży Kibo, ale został zmuszony do odwrotu. Nie miał sprzętu, by poradzić sobie ze śniegiem i lodem. W 1888 wraz z austriackim kartografem Oscarem Baumannem zbadał region Usambara, planując kontynuację wyprawy na Kilimandżaro. Baumann i Meyer zostali schwytani i przetrzymywani jako więźniowie podczas powstania Busziri. Po zapłaceniu okupu przywódcy powstańców ibn Salimowi al-Harthiemu mężczyzn uwolniono[1][3].

5 października 1889 wraz z zawodowym wspinaczem Ludwigiem Purtschellerem i przewodnikiem Johannesem Kinyala Lauwo Meyer osiągnął cel. Nazwali szczyt „Kaiser Wilhelm Spitze”, a na starych mapach Tanganiki Mawenzi nosi nazwę „Szczyt Hansa Meyera”[1][3][4].

Ze szczytu Meyer zabrał bazaltowy kamień. Po powrocie do Berlina połowę kamienia podarował Wilhelmowi II, który zamontował go w sali balowej w Nowym Pałacu w Poczdamie, drugą zatrzymał jako przycisk do papieru. Po odzyskaniu niepodległości przez Tanzanię odkryto, że kamień należący do cesarza zaginął (zainstalowano zamiennik). W 2020 rodzina Meyer wystawiła na sprzedaż drugą połowę kamienia[5].

Później Meyer wspinał się również na Wyspach Kanaryjskich (1894). Czwartą wyprawa na Kilimandżaro zorganizował w 1898. W 1903 pogłębił badania wulkanologiczne podczas podróży do Ekwadoru, gdzie zdobył wulkany Antisana, Chimborasso i Cotopaxi. W 1911 po raz ostatni udał się do Afryki Wschodniej. Przybył do Rwandy i Urundi, wspinał się na wulkany Karissimbi i Niragongo. Podczas podróży stał się stricte naukowym geografem[1].

W 1914 zrezygnował z kierowania Bibliographisches Institut. W 1915 został profesorem geografii i polityki kolonialnej w Lipsku. Katedrę oddał w 1928[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Meyer, Hans - Deutsche Biographie, www.deutsche-biographie.de [dostęp 2022-12-07] (niem.).
  2. ↑ Meyer, Hans, The Encyclopedia Americana [dostęp 2022-12-07].
  3. ↑ a b Hans Meyer, ntz.info [dostęp 2022-12-07].
  4. ↑ Meyer, Hans [Kolonialpolitiker] | ZBW Press Archives, pm20.zbw.eu [dostęp 2022-12-07].
  5. ↑ Dan Hicks, Unmasking a History of Colonial Violence in a German Museum, Hyperallergic, 28 marca 2022 [dostęp 2022-12-07] (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie