Hans Peters

Hans Peters
Data i miejsce urodzenia5 września 1896
Berlin
Data i miejsce śmierci16 stycznia 1966
Kolonia
Zawód, zajęcieprawnik, polityk
Narodowośćniemiecka
PartiaCDU

Hans Carl Maria Alfons Peters (ur. 5 września 1896 w Berlinie, zm. 16 stycznia 1966 w Kolonii) – niemiecki prawnik, politolog, opozycjonista antyhitlerowski w okresie III Rzeszy związany z Kręgiem z Krzyżowej, współzałożyciel CDU, rektor uniwersytetu w Kolonii (1964–1965).

Życiorys

Studiował nauki przyrodnicze, prawo i politologię[1]. Od 1923 był członkiem partii Centrum[1]. Po habilitacji, w latach 1925-1928, oprócz pracy w administracji prowadził dodatkowo zajęcia jako Privatdozent na Uniwersytecie Wrocławskim[1][2]. Potem otrzymał propozycję pracy od Carla Heinricha Beckera, pruskiego ministra ds. kultury, który chciał go zatrzymać w swoim resorcie[1]. Wkrótce Peters awansował na generalnego referenta ds. uniwersytetów, został też wykładowcą na uniwersytecie w Berlinie[3]. W roku 1933 wybrano go na członka zarządu katolickiego Stowarzyszenia im. Josepha Görresa ds. wspierania nauki[1]. Gremium to odrzucało światopogląd i przywódcze ambicje reprezentowane przez narodowosocjalistyczny reżim[3].

W roku 1932, po tzw. zamachu pruskim, reprezentował rząd pruski przed Trybunałem Stanu w sprawie przeciwko Franzowi von Papenowi[1]. Po przejęciu władzy przez narodowych socjalistów utrzymywał kontakty ze swoimi politycznymi przyjaciółmi z partii Centrum. Szczególnie zbliżył się do współpracowników Bernharda Letterhausa, Jakoba Kaisera i Josefa Wirmera[1]. Od 1940 utrzymywał częste kontakty z Helmuthem Jamesem von Moltke i Peterem Yorck von Wartenburg[1]. Od 1941 uchodził w Kręgu z Krzyżowej za specjalistę do spraw kultury i wyższych uczelni. Brał udział w pierwszym i drugim zjeździe w Krzyżowej oraz uczestniczył w licznych spotkaniach członków ruchu oporu. Utrzymywał też stały kontakt z biskupem Berlina Konradem von Preysingiem[1]. Jako współpracownik Sztabu Dowództwa Sił Powietrznych w Berlinie miał sposobność nawiązania kontaktów z innymi grupami berlińskich opozycjonistów, przede wszystkim skupionych wokół Ernsta von Harnacka i Ruth Friedrich – pracujących na rzecz pomocy Żydom[4].

Pomimo że należał do ścisłego grona Kręgu z Krzyżowej, po niepowodzeniu zamachu z 20 lipca 1944, jego kontakty z tą grupą nie zostały przez gestapo wykryte[1]. Udało mu się przeżyć wojnę. Był jednym z członków założycieli CDU. Rektor uniwersytetu w Kolonii w latach 1964–1965[4][5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Hans Peters (niem.). Gedenkstätte Deutscher Widerstand. [dostęp 2018-02-07].
  2. ↑ Sebastian Fikus: Niepokorni z Krzyżowej. Oficyna Wydawnicza Politechniki Opolskiej, 2010, s. 220. ISBN 978-83-60691-97-7.
  3. ↑ a b Sebastian Fikus: Niepokorni z Krzyżowej. Oficyna Wydawnicza Politechniki Opolskiej, 2010, s. 221. ISBN 978-83-60691-97-7.
  4. ↑ a b Sebastian Fikus: Niepokorni z Krzyżowej. Oficyna Wydawnicza Politechniki Opolskiej, 2010, s. 223. ISBN 978-83-60691-97-7.
  5. ↑ Hans Peters (niem.). rektorenportraits.uni-koeln.de. [dostęp 2018-02-07].

Bibliografia

Linki zewnętrzne