Hans van den Broek

Hans van den Broek
(c) Fotocollectie Nationaal Archief/Anefo/Rob Croes, CC BY-SA 3.0 nl
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1936 Paryż
Minister spraw zagranicznych Holandii
Okres	od 4 listopada 1982 do 2 stycznia 1993
Przynależność polityczna	Apel Chrześcijańsko-Demokratyczny
Poprzednik	Dries van Agt
Następca	Pieter Kooijmans
Odznaczenia

Henri (Hans) van den Broek (ur. 11 grudnia 1936 w Paryżu^[1]) – holenderski polityk i prawnik, deputowany krajowy, minister spraw zagranicznych (1982–1993) oraz komisarz europejski (1993–1999).

Życiorys

Absolwent szkoły średniej w Hilversum, ukończył następnie studia prawnicze na Uniwersytecie w Utrechcie. Praktykował w zawodzie prawnika w Rotterdamie, pracował następnie w Arnhem w przedsiębiorstwie N.V. ENKA-Glanzstoff^[1].

Działał w Katolickiej Partii Ludowej, m.in. jako członek egzekutywy tej partii. Współtworzył z nią następnie Apel Chrześcijańsko-Demokratyczny. Od 1970 do 1974 był radnym w Rheden. W 1976 po raz pierwszy został posłem do Tweede Kamer. Do lat 80. był kilkakrotnie wybierany do niższej izby Stanów Generalnych; zawieszał wykonywanie mandatu w związku z obejmowaniem stanowisk rządowych. Od września 1981 do listopada 1982 pełnił funkcję sekretarza stanu do spraw zagranicznych. Następnie przez ponad 10 lat do stycznia 1993 był ministrem spraw zagranicznych w rządach Ruuda Lubbersa^[1]. W 1991 był jednym z trzech europejskich mediatorów, którzy prowadzili negocjacje zakończone podpisaniem tzw. Deklaracji z Brioni kończącej wojnę dziesięciodniową^[2].

Od stycznia 1993 do września 1999 Hans van den Broek był członkiem kolejnych Komisji Europejskich, odpowiadając za kwestie stosunków zewnętrznych i rozszerzenia^[1].

Po odejściu z czynnej polityki był prezesem zajmującego się stosunkami międzynarodowymi Instytutem Clingendael oraz stacji radiowej RNW. Powoływany w skład rad doradczych różnych organizacji pozarządowych^[1].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Order Oranje-Nassau I klasy (1993)^[1]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2014)^[3]
• tytuł ministra stanu (2005)^[1]

Przypisy