Hanzei

Hanzei
Imię japońskie
Kanji 反正天皇
Cesarz Japonii
Okres	od 406 do 410
Poprzednik	Richū
Następca	Ingyō
Dane biograficzne
Miejsce spoczynku	Mozu no mimihara no kita no misasagi (Sakai)
Ojciec	Nintoku

Cesarz Hanzei (jap. 反正天皇 Hanzei tennō) – 18. cesarz Japonii^[1] według tradycyjnego porządku dziedziczenia^[2].

Hanzei panował w latach 406-410^[3].

Mauzoleum cesarza Hanzei znajduje się w Sakai, w prefekturze Osaka. Nazywa się ono Mozu no mimihara no kita no misasagi^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691

Cesarze Japonii Epoka Genshi (legendarna) Okres Jōmon Jimmu (660 p.n.e.–585 p.n.e.) Suizei (581 p.n.e.–549 p.n.e.) Annei (549 p.n.e.–511 p.n.e.) Itoku (510 p.n.e.–476 p.n.e.) Kōshō (475 p.n.e.–393 p.n.e.) Kōan (392 p.n.e.–291 p.n.e.) Okres Yayoi Kōrei (290 p.n.e.–215 p.n.e.) Kōgen (214 p.n.e.–158 p.n.e.) Kaika (158 p.n.e.–98 p.n.e.) Sujin (97 p.n.e.–30 p.n.e.) Suinin (29 p.n.e.–70) Keikō (71–130) Seimu (131–191) Chūai (192–200) Jingū Kogo (regentka 209–269) Epoka Kodai Okres Kofun Ōjin (270–310) Nintoku (313–399) Richū (400–405) Hanzei (406–410) Ingyō (411–453) Ankō (453–456) Yūryaku (456–479) Seinei (480–484) Kenzō (485–487) Ninken (488–498) Buretsu (498–506) Keitai (507–531) Ankan (531–536) Senka (536–539) Okres Asuka Kinmei (539–571) Bidatsu (572–585) Yōmei (585–587) Sushun (587–592) Suiko (593–628) Jomei (629–641) Kōgyoku (642–645) Kōtoku (645–654) Kōgyoku (655–661) Tenji (661–672) Kōbun (672) Tenmu (672–686) Jitō (686–697) Mommu (697–707) Gemmei (707–715) Okres Nara Genshō (715–724) Shōmu (724–749) Kōken (749–758) Junnin (758–764) Shōtoku (764–770) Kōnin (770–781) Kammu (781–806) Okres Heian Heizei (806–809) Saga (809–823) Junna (823–833) Ninmyō (833–850) Montoku (850–858) Seiwa (858–876) Yōzei (876–884) Kōkō (884–887) Uda (887–897) Daigo (897–930) Suzaku (930–946) Murakami (946–967) Reizei (967–969) En’yū (969–984) Kazan (984–986) Ichijō (986–1011) Sanjō (1011–1016) Go-Ichijō (1016–1036) Go-Suzaku (1036–1045) Go-Reizei (1045–1068) Go-Sanjō (1068–1073) Shirakawa (1073–1087) Horikawa (1087–1107) Toba (1107–1123) Sutoku (1123–1142) Konoe (1142–1155) Go-Shirakawa (1155–1158) Nijō (1158–1165) Rokujō (1165–1168) Takakura (1168–1180) Antoku (1180–1185) Go-Toba (1183–1198) Epoka Chūsei Okres Kamakura Tsuchimikado (1198–1210) Juntoku (1210–1221) Chūkyō (1221) Go-Horikawa (1221–1232) Shijō (1232–1242) Go-Saga (1242–1246) Go-Fukakusa (1246–1260) Kameyama (1260–1274) Go-Uda (1274–1287) Fushimi (1287–1298) Go-Fushimi (1298–1301) Go-Nijō (1301–1308) Hanazono (1308–1318) Go-Daigo (1318–1339) Dwór północny i południowy Kōgon (1331–1333) Kōmyō (1336–1348) Sukō (1348–1351) bezkrólewie Go-Kōgon (1352–1371) Go-En’yū (1371–1382) Go-Komatsu (1382–1392) Okres Muromachi Go-Murakami (1339–1368) Chōkei (1368–1383) Go-Kameyama (1383–1392) Go-Komatsu (1392–1412) Shōkō (1412–1428) Go-Hanazono (1428–1464) Go-Tsuchimikado (1464–1500) Go-Kashiwabara (1500–1526) Go-Nara (1526–1557) Okres Azuchi-Momoyama Ōgimachi (1557–1586) Go-Yōzei (1586–1611) Epoka Kinsei Okres Edo Go-Mizunoo (1611–1629) Meishō (1629–1643) Go-Kōmyō (1643–1654) Go-Sai (1655–1663) Reigen (1663–1687) Higashiyama (1687–1709) Nakamikado (1709–1735) Sakuramachi (1735–1747) Momozono (1747–1762) Go-Sakuramachi (1762–1771) Go-Momozono (1771–1779) Kōkaku (1780–1817) Ninkō (1817–1846) Kōmei (1846–1867) Epoka Kindai/Gendai Okres współczesny Meiji (1868–1912) Taishō (1912–1926) Shōwa (1926–1989) Akihito (1989–2019) Naruhito (od 2019)