Harald Hein

Harald Hein

król Danii
Okres	od 1074 do 17 kwietnia 1080
Dane biograficzne
Dynastia	Estrydsenidzi
Data urodzenia	ok. 1041
Data śmierci	17 kwietnia 1080
Miejsce spoczynku	Kościół Świętego Krzyża w Dalby
Ojciec	Swen II Estrydsen
Żona	Małgorzata Asbjørnsdatter

Harald III Hein (duń. Harald 3. Hén) (ur. ok. 1041, zm. 17 kwietnia 1080) – król Danii w latach 1074 – 1080, syn Swena Estrydsena.

Zanim został królem, Harald przewodził w roku 1069 ostatniemu najazdowi wikingów na Anglię. Okazją do wykorzystania miało być niezadowolenie Anglików z rządów normandzkiego najeźdźcy Wilhelma Zdobywcy. Najazd jednak nie powiódł się i Harald powrócił do Danii, gdzie po śmierci ojca został obwołany królem.

Pomijając drobne konflikty z braćmi Erykiem Dobrym i Kanutem Świętym (wspieranych przez króla Norwegii Olafa Kyrre Pokojowego) czas panowania Haralda był czasem pokoju. Król utrzymywał nawiązane przez swojego ojca dobre stosunki z kościołem i papieżem (który popierał go w konfliktach z braćmi). Harald został również zapamiętany jako przyjazny chłopom, ponieważ często rozsądzał konflikty na korzyść ich, a nie możnych. Udostępnił również lasy królestwa dla wszystkich jego mieszkańców i zmodernizował system monetarny kraju.

Przydomek Haralda, hein/hén ("osełka"), miał wskazywać na słabość króla. Prawdopodobnie został on mu nadany przez zwolenników Kanuta Świętego.

Harald zmarł bezdzietnie 17 kwietnia 1080. Pochowany został w kościele w Dalby (Skania).

Linki zewnętrzne

• Biogram