Harald Quandt

Harald Quandt
(c) Bundesarchiv, Bild 146-1978-086-03 / CC-BY-SA 3.0 Harald Quandt (w mundurze Luftwaffe) z rodziną Goebbelsów. Jest to fotomontaż, postać Quandta została doklejona.
Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1921 Charlottenburg
Data i miejsce śmierci	22 września 1967 Cuneo
Przyczyna śmierci	Katastrofa lotnicza
Miejsce spoczynku	Waldfriedhof, Bad Homburg vor der Höhe
Zawód, zajęcie	Przemysłowiec
Narodowość	Niemiecka
Rodzice	Günther Quandt, Magda Behrend Rietschel
Małżeństwo	Inge Bandekow (?- 1967)
Dzieci	5
Krewni i powinowaci	Herbert Quandt (przyrodni brat), Joseph Goebbels (ojczym)

Harald Quandt (ur. 1 listopada 1921 r. w Charlottenburgu, zm. 22 września 1967 r. w Cuneo) – niemiecki przemysłowiec, pasierb Josepha Goebbelsa. Po II wojnie światowej wraz z przyrodnim bratem Herbertem Quandtem prowadził przedsiębiorstwo pozostawione przez ich ojca, Günthera Quandta.

Młodość

Harald Quandt urodził się w Charlottenburgu. Był dzieckiem przemysłowca Günthera Quandta i Magdy Behrend Rietschel, którą Günther poślubił w 1921 roku. W 1929 r. para wzięła rozwód, pozostając jednak w dobrych relacjach. W 1931 r. Magda poślubiła Josepha Goebbelsa w meklemburskiej posiadłości należącej do Günthera Quandta.

Po ponownym zawarciu małżeństwa przez matkę, Harald pozostał przy ojcu, który stał się biznesowym liderem w Rzeszy. Pomimo tego składał regularne wizyty ojczymowi i matce, którą zaczęto nazywać „pierwszą damą III Rzeszy”. Po 1934 roku wrócił do matki i mieszkał z rodziną Goebbelsów do czasu zdania końcowych egzaminów w szkole w 1940 roku.

Podczas II wojny światowej służył jako porucznik w Luftwaffe. Został ranny, a następnie schwytany przez żołnierzy alianckich we Włoszech w 1944 roku. Wolność odzyskał w 1947 r. Magda i Joseph Goebbelsowie popełnili samobójstwo w maju 1945 roku. Harald był jedynym dzieckiem Magdy, które przeżyło wojnę.

Po wojnie

Po wojnie Quandt ożenił się z Inge Bandekow (1928–1978), która była córką prawnika i pracowała jako jego sekretarka w jego biurze, na początku lat 50. Para doczekała się pięciu córek: Katarina Geller (1951), Gabriele Quandt-Langenscheidt (1952), Anette May-Thies (1954), Colleen-Bettina Rosenblat-Mo (1962) i Patricia Halterman (1967–2005).

Interesy

Po powrocie do Niemiec pomógł swojemu przyrodniemu bratu w odbudowie rodzinnej firmy, a następnie w latach 1949–1953 studiował mechanikę w Hanowerze i Stuttgarcie, gdzie jego rodzina posiadała firmy (AFA i VARTA w Hanowerze i drobne firmy w Stuttgarcie).

Jego ojciec zmarł w 1954 roku, zostawiając firmę Herbertowi i Haraldowi, czyniąc tym samym Haralda jednym z najbogatszych ludzi w Zachodnich Niemczech. Do tego czasu grupa Quandta zawierała więcej niż 200 przedsiębiorstw obejmujących różne branże, od tekstylnej do farmaceutycznej. Holding posiadał także udziały w niemieckim przemyśle motoryzacyjnym. Posiadał ok. 10% akcji Daimler-Benz i 30% BMW. Chociaż bracia wspólnie zarządzali przedsiębiorstwem, Herbert skupił się na firmie AFA/VARTA i inwestycjach w przemysł motoryzacyjny, podczas gdy Harald skupił się na firmie IWKA oraz na firmach budowlanych i narzędziowych.

Rodzinne dziedzictwo

Pięć córek Quandta odziedziczyło ogromny majątek, wart około 1,5 miliarda marek niemieckich (ok. 760 mln dolarów). Obecnie wartość przedsiębiorstwa Harald Quandt Holding GmbH (nazwanego na cześć ich ojca) wynosi ok. 6 miliardów dolarów.^[1][2]

Śmierć

Quandt przeżył wypadek lotniczy na lotnisku w Zurychu. W 1967 r. zginął w innym wypadku lotniczym w Cuneo we Włoszech.

W kulturze masowej

W październiku 2007 niemiecka telewizja ARD wyemitowała film dokumentalny pt. "Das Schweigen der Quandts" prezentujący rolę biznesu Quandtów podczas II wojny światowej. Przeszłość rodziny w czasach nazistowskich nie była dobrze znana, lecz dokument przedstawia informacje dot. wykorzystywania robotników przymusowych w fabrykach Quandta w czasie wojny. W rezultacie czwórka członków rodziny wystąpiła w imieniu całej rodziny Quandtów, ogłaszając sfinansowanie projektu badawczego, w którym historycy zbadają rodzinną przeszłość w czasach rządów Adolfa Hitlera^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Jungbluth, Rüdiger (2002), Die Quandts: Ihr leiser Aufstieg zur mächtigsten Wirtschaftsdynastie Deutschlands, ​ISBN 3-404-61550-6​ / 3-593-36940-0
• Sander, Ulrich (2008), Mörderisches Finale – NS-Verbrechen bei Kriegsende, Cologne: Neue Kleine Bibliothek Nr. 129, ​ISBN 978-3-89438-388-6​

Linki zewnętrzne

• Strona poświęcona rodzinie Quandtów