Harold Johnson
 | |
| Pełne imię i nazwisko | John Harold Johnson |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 sierpnia 1928 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 178 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | półciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 87 |
| Zwycięstwa | 76 |
| Przez nokauty | 32 |
| Porażki | 11 |
John Harold Johnson (ur. 9 sierpnia 1928 w Manayunk w Pensylwanii, zm. 19 lutego 2015 w Filadelfii) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.
Życiorys
Kariera pięściarska Johnsona trwała ćwierć wieku. Rozpoczął ją w 1946. Wygrał pierwsze 24 walki (w tym z wysoko notowanym Arturo Godoyem), zanim 26 kwietnia 1949 w Filadelfii zmierzył się z przyszłym mistrzem świata wagi półciężkiej Archie Moore'em. Moore wygrał po 10 rundach na punkty. Była to pierwsza z pięciu walk między tymi pięściarzami. Johnson wygrał następnie m.in. z Jimmym Bivinsem w październiku 1949, a 8 lutego 1950 w Filadelfii znokautował go Jersey Joe Walcott.
Na przełomie 1951 i 1952 Johnson stoczył trzy walki z Moore'em z których 1 wygrał i 2 przegrał. Potem pokonał takich bokserów, jak Bob Satterfield (z którym również przegrał) i Nino Valdes, a 8 września 1953 wygrał w Filadelfii z byłym mistrzem świata wagi ciężkiej Ezzardem Charlesem. Po wygraniu kolejnych 5 walk otrzymał szansę walki to tytuł mistrza świata w wadze półciężkiej, którego bronił Moore. W ich piątej (i ostatniej) walce, stoczonej w Madison Square Garden w Nowym Jorku, Moore przegrywał do początku 14. rundy (w 10. rundzie był nawet na deskach), ale w przedostatniej rundzie zaatakował i zwyciężył przez techniczny nokaut[1][2]. Dwa miesiące później Johnson niespodziewanie został znokautowany w 2. rundzie przez Oakland Billy'ego Smitha. Pomimo tej porażki z sukcesem kontynuował karierę.
Pod koniec 1960 organizacja National Boxing Association wycofała uznanie dla Archiego Moore'a jako mistrza świata wagi półciężkiej, gdyż przez ponad rok nie bronił tytułu. Do walki o wakujący tytuł zostali wyznaczeni Johnson i Jesse Bowdry. 7 lutego 1961 w Miami Beach Johnson wygrał przez techniczny nokaut w 9. rundzie[3]. Johnson wygrał w obronie tytułu z Vonem Clayem 24 kwietnia 1961 w Filadelfii przez TKO w 2. rundzie[4] i z Eddiem Cottonem 29 sierpnia 1961 w Seattle na punkty[5]. W międzyczasie pokonał znanego boksera wagi ciężkiej Eddiego Machena.
12 maja 1962 w Filadelfii Johnson wygrał na punkty z Dougiem Jonesem i został uznany za uniwersalnego mistrza świata w wadze półciężkiej[6]. Broniąc tego pasa pokonał 23 czerwca 1962 w Berlinie Gustava Scholza[7], ale w następnej walce o tytuł przegrał po niejednogłośnym werdykcie z Willie Pastrano 1 czerwca 1963 w Las Vegas[8][9]. Nigdy więcej nie walczył o tytuł, ale kontynuował karierę do 1971, wygrywając m.in. w 1968 z ówczesnym mistrzem Europy (EBU), niepokonanym dotąd Lotharem Stengelem.
Został wybrany w 1993 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy. Zmarł w Filadelfii 19 lutego 2015[10]
Przypisy
- ↑ Jack Cuddy. Moore decks Johnson, Craves Shot at Marciano. „Deseret News”, 1954-08-12 (ang.). [dostęp 2015-02-24].
- ↑ Barry J. Hugman, 1954-08-11 Archie Moore w rsc 14 (15) Harold Johnson, Madison Square Garden, Manhattan, NYC, New York, USA - WORLD, boxrec.com [dostęp 2015-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-24] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1961-02-07 Harold Johnson w rsc 9 (15) Jesse Bowdry, Convention Hall, Miami, Florida, USA - NBA, boxrec.com [dostęp 2015-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-24] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1961-04-24 Harold Johnson w rsc 2 (15) Von Clay, The Arena, Philadelphia, Pennsylvania, USA - NBA, boxrec.com [dostęp 2015-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-24] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1961-08-29 Harold Johnson w pts 15 Eddie Cotton, Sicks Stadium, Seattle, Washington, USA - NBA, boxrec.com [dostęp 2015-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-24] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1962-05-12 Harold Johnson w pts 15 Doug Jones, The Arena, Philadelphia, Pennsylvania, USA - WORLD, boxrec.com [dostęp 2015-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-24] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1962-06-23 Harold Johnson w pts 15 Gustav Scholz, Olympic Stadium, Berlin, Germany - WORLD, boxrec.com [dostęp 2015-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1963-06-01 Willie Pastrano w pts 15 Harold Johnson, Convention Centre, Las Vegas, Nevada, USA - WORLD, boxrec.com [dostęp 2015-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-24] (ang.).
- ↑ Pastrano Wins Title With Upset Decision. „Eugene Register Guard”, 1963-06-02 (ang.). [dostęp 2015-02-24].
- ↑ Bruce Weber. Harold Johnson, Boxing’s Tough-Luck Champion, Dies at 87. „The New York Times”, 2015-02-22 (ang.). [dostęp 2015-02-24].
Linki zewnętrzne
- Lee Groves, Harold Johnson: 1928-2015, ringtv.craveonline.com [dostęp 2015-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-23] (ang.).
- Harold Johnson, International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-02-24] (ang.).
- Harold Johnson, The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-02-24] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Johnsona, boxrec.com [dostęp 2017-08-18] (ang.).
- Harold JOHNSON, Sport & Note [dostęp 2015-02-24] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
LD5 1954 Lightweight Match Archie Moore Harold Johnson Size Up Orig Press Photo