Harpalos

Harpalos (gr. Ἅρπαλος zm. w 323 p.n.e.) – przyjaciel z dzieciństwa i skarbnik króla Macedonii Aleksandra Wielkiego podczas jego wyprawy przeciwko Persji. Początkowo zajmował się finansami towarzysząc armii Aleksandra, a od lata 330 r. p.n.e. został nadzorcą głównego skarbca zlokalizowanego w Babilonie[1]. W 325 r. p.n.e., kiedy Aleksander walczył w Indiach, rozeszła się plotka o śmierci władcy. Harpalos początkowo próbował stworzyć własne państwo na terenie Cylicji, Syrii i Fenicji, a potem gdy okazało się, że Aleksander żyje i krwawo rozprawia się nieposłusznymi satrapami, uciekł do Aten z ogromną sumą 5 tysięcy talentów i dużym oddziałem najemników[2]. Ateńczycy wpuścili go do miasta, ale jego skarb został skonfiskowany i złożony w świątyni Ateny na Akropolu. Azylu udzielił mu Demostenes, początkowo niechętny zbiegowi, ale skarb, który przywiózł ze sobą Harpalos przekonał go. Aleksander domagał się wydania Harpalosa, Ateńczycy jednak się nie zgodzili[potrzebny przypis]. Wkrótce jednak Harpalos został zdradzony i musiał uciekać na Kretę, gdzie w 323 r. p.n.e. został zamordowany.

Przypisy

  1. ↑ Ewa Wipszycka, Benedetto Bravo: Historia starożytnych Greków. T. 3: Okres hellenistyczny. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2010, s. 83-84. ISBN 978-83-235-0612-6.
  2. ↑ Ewa Wipszycka, Benedetto Bravo: Historia starożytnych Greków. T. 3: Okres hellenistyczny. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2010, s. 76. ISBN 978-83-235-0612-6.

Bibliografia

  • Ewa Wipszycka, Benedetto Bravo: Historia starożytnych Greków. T. 3: Okres hellenistyczny. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2010. ISBN 978-83-235-0612-6.