Harperocallis flava

Harperocallis flava

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	żabieńcowce
Rodzina	kosatkowate
Rodzaj	Harperocallis
Gatunek	Harperocallis flava
Nazwa systematyczna
Harperocallis flava McDaniel J. Arnold Arbor. 49: 38 (1968)

Harperocallis flava McDaniel – gatunek roślin z monotypowego rodzaju Harperocallis w rodzinie kosatkowatych, endemiczny dla doliny rzeki Apalachicola w północnej Florydzie^[3],

Nazwa naukowa rodzaju została nadana na cześć Rolanda McMillana Harpera, badacza flory południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych, do nazwiska którego dodano greckie słowo κάλλος (kallos), znaczące "piękno", podkreślające urodę kwiatów tych roślin. Epitet gatunkowy flavus w języku łacińskim oznacza "żółty" i odnosi się do koloru płatków korony kwiatu^[4].

Morfologia

Pokrój

Niewielkie rośliny zielne.

Łodyga

Smukłe, sękate kłącze, pokryte łuskowatymi liśćmi.

Liście

Liście właściwe, o wymiarach 0,2–0,3×5–21,5 cm, równowąskie, nakładające się na siebie, sztywne, prążkowane, wyrastają z wierzchołka kłącza.

Kwiaty

Pojedynczy pęd kwiatowy o długości 22–55 cm, z kilkoma zredukowanymi liśćmi, wyrasta ponad poziom trofofili. 3 podkwiatki o długości 2–3 mm, trwałe, deltoidalne, tworzą kieliszek (calyculus). Okwiat pojedynczy, trwały, w okresie kwitnienia żółty doosiowo i zielonkawy odosiowo, rozchylający się, po przekwitnięciu zamknięty, purpurowiejący na brzegach, sześciolistkowy. Listki okwiatu odwrotnie lancetowate, ostre, zewnętrzne o długości 12–15 mm, wewnętrzne 9–12 mm. Pręcików 6, o długości 8–9 mm, hypogyniczne. Główki pręcików o długości około 4 mm, równowąsko-lancetowate. Nitki pręcików gładkie, lekko poszerzone u nasady. Zalążnia o długości 7–8,5 mm, siedząca, 3-komorowa, eliptyczna, lekko dzwonkowata, trójkrotna. 3 szyjki słupka niemal wzniesione, o długości 1 mm, zakończone główkowatymi znamionami. Zalążki liczne.

Owoce

Torebka o długości 8–9 mm, eliptyczna, guzkowata, pękająca przez szczeliny na środku każdej komory. Nasiona o długości 2–3 mm, jasnożółte, proste lub zakrzywione, często skręcone^[4].

Biologia i ekologia

Rozwój

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od połowy kwietnia do wczesnego maja. Owocuje w lipcu^[3].

Siedlisko

Zasiedla kwaśne gleby o wysokiej zawartości piasku i torfu, na terenach podmokłych, w pełnym słońcu^[3]. Większość populacji zasiedla suchsze brzegi torfowisk, zdominowane przez Cliftonia monophylla i Myrica indora, rzadziej otwarte torfowiska, w sąsiedztwie Sarracenia flava, Sarracenia psittacina i Pleea tenuifolia^[4].

Systematyka i zmienność

Odkrycie

Gatunek został odkryty 11 maja 1965 roku na terenie torfowiska w Franklin County na Florydzie^[4].

Typ nomenklatoryczny

Holotyp gatunku jest okazem zielnikowym i znajduje się w Arnold Arboretum w herbarium Harvard University pod numerem 6205. W innych herbariach znajduje się w 11 izotypów tego gatunku^[5].

Zmienność genetyczna

Gatunek nie jest zróżnicowany genetycznie^[3].

Zagrożenie i ochrona

Gatunek został uznany w Stanach Zjednoczonych za krytycznie zagrożony (status G1). Jest endemiczny dla 3 hrabstw Florydy: Franklin, Liberty i Bay. Populacja tego gatunku w 1983 została o szacowana na poziomie 6000 osobników. Notuje się ciągły spadek liczności. Przyszłość gatunku jest niepewna z uwagi na niewielki zasięg, spadek liczności, jednolitość genetyczną i zagrożenia ze strony działalności człowieka^[3].

Przypisy