Hartung (biskup)
Hartung (ur. XIII wiek, zm. 27 października[1] lub 26 listopada[2] 1314 w Ratyzbonie[1][2]) – franciszkanin, duchowny katolicki, prawdopodobnie identyczny z wzmiankowanym w 1287 biskupem pomocniczym Würzburga[1], biskup pomocniczy Wrocławia (ok. 1303), później biskup pomocniczy Ratyzbony (1314[1][3]), występował jako biskup Semigalii[a][5][1]. 22 marca 1303 na prośbę opata klasztoru augustianów w Żaganiu Piotra konsekrował ołtarz w kościele szpitalnym pw. Ducha Świętego[6]. 3 listopada 1314 r. wydał list odpustowy dla klasztoru dominikanów w Chebie[7]. Zmarł w klasztorze franciszkanów Świętego Zbawiciela w Ratyzbonie, gdzie został pochowany[2].
Uwagi
- ↑ Błędnie zamiast Semigalii podawana jest włoska Senigallia[4].
Przypisy
- ↑ a b c d e Parthenius Minges, Geschichte der Franziskaner in Bayern, Lentner, 1896, s. 30.
- ↑ a b c Beiträge zur Geschichte des Bistums Regensburg, Verlag des Vereins für Regensburger Bistumsgeschichte, 1995, s. 35, 45.
- ↑ Oberhirtliche Verordnungen und allgemeine Erlasse für das Bistum Regensburg, Diözese Regensburg, s. V.
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła katolickiego w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", wyd. 2, Warszawa 2000.
- ↑ Wojciech Jakubowski, Organizacja Kościoła Rzymskokatolickiego na ziemiach polskich od X do XXI wieku: informatorium historyczne, Aspra-JR, 2011, s. 215.
- ↑ Józef Mandziuk, Historia Kościoła katolickiego na Śląsku, t. I, cz. I, Warszawa 2003, s. 207.
- ↑ Heinrich Gradl, Geschichte des Egerlandes (bis 1437), Prag 1893, s. 126.