Hartwig Gauder
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 10 listopada 1954 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 kwietnia 2020 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 186 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Hartwig Gauder (ur. 10 listopada 1954 w Vaihingen an der Enz, zm. 22 kwietnia 2020 w Erfurcie[1][2]) – niemiecki lekkoatleta chodziarz, do 1990 reprezentujący NRD.
Wychował się w południowych Niemczech. Jego rodzina przeniosła się w 1960 do NRD do Ilmenau, gdzie jego matka odziedziczyła dom[1]. Jako lekkoatleta początkowo specjalizował się w chodzie na 20 kilometrów. Został mistrzem NRD w tej konkurencji w 1975 i 1976. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze zajął 7. miejsce[3]. W tym samym roku ustanowił rekord Europy w chodzie na 20 000 metrów na bieżni wynikiem 1:24:22,7.
Potem skoncentrował się na chodzie na 50 kilometrów. Został mistrzem w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1], mimo że był to dopiero 4. jego występ na tym dystansie. Zwyciężył w chodzie na 5000 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble (była to konkurencja pokazowa)[4]. W 1981 zajął 2. miejsce w chodzie na 50 km w Pucharze Świata[5]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajął 4. miejsce w chodzie na 50 kilometrów[6]. Wskutek bojkotu nie mógł bronić tytułu na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles.
Zwyciężył w chodzie na 50 kilometrów w Pucharze Świata w 1985[5]. Zdobył złoty medal na tym dystansie na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie[7], a potem powtórzył ten sukces na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[8]. W tym samym roku był drugi w Pucharze Świata[5].
Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu zdobył brązowy medal w chodzie na 50 kilometrów[1]. Takie same osiągnięcia miał na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie[9] i na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio[10]. Na tej ostatniej imprezie wystąpił już w barwach zjednoczonych Niemiec. Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie zajął 6. miejsce w chodzie na 50 km[1]. Nie ukończył chodu na tym dystansie na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[10]. Po tej imprezie zakończył wyczynowe uprawianie lekkiej atletyki.
Gauder był mistrzem NRD w chodzie na 20 kilometrów w 1975, 1976, 1985 i 1986 oraz brązowym medalista na tym dystansie w 1984[11]. W chodzie na 50 klilometrów był mistrzem NRD w 1979, 1982 i 1986 oraz wicemistrzem w 1984[12]. W 1993 zdobył mistrzostwo Niemiec w chodzie na 50 km a w 1991 i 1992 był na tym dystansie wicemistrzem[13]. Był również wicemistrzem Niemiec w chodzie na 20 km w 1993[14]. Startował w klubie Turbine Erfurt.
W 1995 choroba wirusowa zaatakowała jego serce. W 1996 wszczepiono mu sztuczne serce, a w 1997 dokonano przeszczepu serca. Dwa lata później wziął udział w Maratonie Nowojorskim, który ukończył. W 2003 jako pierwszy człowiek z przeszczepionym sercem wszedł na górę Fudżi w Japonii[1].
Był architektem. Od 2007 pracował na uniwersytecie w Jenie.
Zmarł na zawał serca[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Hartwig Gauder, olympedia.org [dostęp 2020-08-15] (ang.).
- ↑ a b Lekkoatletyka. Nie żyje mistrz olimpijski Hartwig Gauder, sport.interia.pl [dostęp 2020-04-23] (pol.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 557 [dostęp 2020-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 466 [dostęp 2020-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ a b c IAAF World Race Walking Cup, GBRAthletics [dostęp 2020-08-15] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 565 [dostęp 2020-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 573 [dostęp 2020-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 220–221 [dostęp 2020-08-15] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 581 [dostęp 2020-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ a b IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook, World Athletics, s. 221 [dostęp 2020-08-15] (ang.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (20km Gehen – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2020-08-15] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (50km Gehen – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2020-08-15] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (50km Gehen – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2020-08-15] (niem.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (20km Gehen – Herren), Sport-Komplett.de [dostęp 2020-08-15] (niem.).
Linki zewnętrzne
- Hartwig Gauder w bazie World Athletics (ang.).
| |
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Hgkjena, Licencja: CC BY-SA 3.0
Rennsteigweltrekord nicht gebrochen
Als am 29. April 1994 sechs Männer noch vor Sonnenaufgang in Hörschel bei Eisenach ihren Fuß auf den Rennsteig setzten, hatten sie nur ein Ziel: Einen Weltrekord auf dem Rennsteig aufzustellen. Die Idee vom USV Jena war gemeinsam mit Sponsoren und Medienvertretern lange diskutiert worden. Die Idee bestand darin, möglichst kurz vor dem traditionellen Rennsteiglauftermin eine medienwirksame Aktion zu starten, die noch einmal auf Thüringens größtes Sportereignis aufmerksam macht. Der Rennsteig mit seiner legendären 168,3 km langen Strecke, die jährlich von tausenden Wanderern und Läufern begangen wird, bot sich dazu regelrecht an. Sowohl die sportliche Herausforderung, als auch der Bekanntheitsgrad dieses Höhenweges bot alles, was medial einen Erfolg garantierte. Außer der Länge und der Höhenmeter bestand die Schwierigkeit des Rekordversuches darin, dass sich die sechs Teilnehmer verpflichteten die gesamte Zeit gemeinsam, d. h. nie weiter auseinander als 100m, auf dem Rennsteig zu wandern oder zu walken. Jürgen Anhöck, Hartwig Gauder, Wolfgang Knaust, Dr. Hans-Georg Kremer, Dr. Matthias Schulze und Frank Zülke, alles erfahrene Ausdauersportler und vielfache Rennsteiglaufteilnehmer wurden für das Projekt gewonnen und bereiteten sich gemeinsam darauf vor. Der USV Jena e. V., das Institut für Sportwissenschaft der Jenaer Universität und vor allem der Rennsteiglaufverein sorgten für die Organisation des Rekordmarsches. Nach einer Gesamtzeit von 37 Stunden und 21 Minuten erreichte das Team in Blankenstein an der Saale das Ende des Rennsteigs. Die reine „Wanderzeit“ lag bei unter 30 Stunden. Die Differenz wurde für Wissenschaftliche Untersuchungen, Medienaktivitäten wie Interviews und Fernsehaufnahmen und Versorgungszeiten benötigt. Die medizinische Betreuung hatte der Bereich Sportmedizin der Uni unter Leitung von Frau Prof. Dr. Johanna Hübscher übernommen, die auch die umfangreichen wissenschaftlichen Untersuchungen vornahm, unterstützt durch den Trainingswissenschaftler Prof. Dr. Hans-Alexander Thorhauer und den Sportpsychologen Prof. Dr. Dieter Teipel. Eine ganze Mannschaft von Helfern des USV unter Leitung von Maik Masuhr hatte dafür gesorgt, dass etwa alle 10 Kilometer eine Versorgungsstelle eingerichtet wurde, die von den Vereinen des GutsMuths-Rennsteiglaufs betreut wurden. An vielen Stellen organisierten die Gemeinden an der Strecke Begrüßungen, kleine Volksfeste und Sonderaktionen. Streckenweise wanderten Wissenschaftler, Journalisten, Kamerateams und Sportler der Region mit. Zwischen Kopfweitsprung und dem längsten Paar Laufski wurde der Rekord ins Guinness-Buch der Rekorde eingeschrieben. Es steht zu lesen: „Gruppenwandern: Das Sextett Matthias Schulze, Wolfgang Knaust, Hans-Georg Kremer, Jürgen Anhöck, Frank Zühlke und Hartwig Gauder haben am 29./30. April den 168,3 km langen Thüringer Höhenweg Rennsteig in der Rekordzeit von 37:21 Stunden durchwandert.“ Start: 29. April 1994 um 10.00 Uhr in Hörschel; Ziel: 30. April um 23.41 Uhr in Blankenstein. Witterung: tagsüber 20° C, nachts um 5° C, trocken; ab dem 30.04.94, 22.00 Uhr Regen.“ Bisher gelang es nicht, diesen Rennsteig-Weltrekord zu brechen.