Heather Watson
_(36016160012).jpg) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 maja 1992 | |||||||||
| Wzrost | 170 cm | |||||||||
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand | |||||||||
| Status profesjonalny | 2010 | |||||||||
| Zakończenie kariery | aktywna | |||||||||
| Trener | Dante Botini | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 4 WTA, 7 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 38 (19 stycznia 2015) | |||||||||
| Australian Open | 3R (2013) | |||||||||
| Roland Garros | 2R (2011, 2012, 2014–2016, 2018) | |||||||||
| Wimbledon | 4R (2022) | |||||||||
| US Open | 1R (2011–2018, 2020, 2021) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 4 WTA, 3 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 39 (25 lutego 2019) | |||||||||
| Australian Open | 3R (2021) | |||||||||
| Roland Garros | 2R (2018, 2022) | |||||||||
| Wimbledon | QF (2018) | |||||||||
| US Open | 2R (2016) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Heather Watson (ur. 19 maja 1992 w Guernsey) – brytyjska tenisistka pochodzenia papuasko-angielskiego, zwyciężczyni Wimbledonu 2016 w grze mieszanej, mistrzyni juniorskiego US Open 2009 w grze pojedynczej, zawodniczka praworęczna z oburęcznym backhandem.
Kariera tenisowa
Watson rozpoczęła przygodę z tenisem w wieku siedmiu lat. Jej trenerami są Dante Botini i Nick Bollettieri. W październiku 2005 zadebiutowała w juniorskich turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Pierwszy tytuł zdobyła w czerwcu 2007 w międzynarodowych mistrzostwach Szkocji w Edynburgu. W listopadzie 2008 wygrała turniej w Méridzie, ogrywając w finale Anę Bogdan. We wrześniu 2009 zdobyła swoje pierwsze zawody wielkoszlemowe. Watson była najlepsza na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku, w decydującym starciu wyeliminowała Janę Buczynę.
Pierwszy turniej deblowy w gronie juniorek zdobyła w austriackim Wels, grając u boku Sally Peers. Kolejny tytuł wywalczyła w Meksyku na przełomie roku 2008 i 2009 z Chorwatką Ajlą Tomljanović. W wielkoszlemowym French Open partnerowała Tímei Babos i tenisistki doszły do finału, pokonane przez Elenę Bogdan i Noppawan Lertcheewakarn. Watson kilkanaście dni później, razem z Magdą Linette, triumfowała w Roehampton.
W 2011 roku zadebiutowała w barwach Wielkiej Brytanii w rozgrywkach Pucharu Federacji.
W 2012 roku wygrała swój pierwszy tytuł deblowy – razem z Mariną Erakovic pokonały w finale turnieju w Stanford Jarmilę Gajdošovą i Vanię King wynikiem 7:5, 7:6(7). Kolejny tytuł wywalczyła miesiąc później w Dallas. Razem z Erakovic zwyciężyły 6:3, 6:0 z parą Līga Dekmeijere i Irina Falconi. We wrześniu razem z Alicją Rosolską osiągnęła finał turnieju w Québecu, gdzie uległy 6:7(5), 7:6(6), 7–10 parze Tatjana Malek–Kristina Mladenovic. W październiku wystąpiła w turnieju International w Osace. W rozgrywkach singlowych odniosła pierwsze zawodowe zwycięstwo, pokonując w meczu mistrzowskim Chang Kai-chen wynikiem 7:5, 5:7, 7:6(4). W grze podwójnej w parze z Kimiko Date-Krumm nie sprostały deblowi Raquel Kops-Jones–Abigail Spears, przegrywając spotkanie 1:6, 4:6.
W marcu 2013 roku Watson poinformowała o zdiagnozowaniu u niej mononukleozy zakaźnej, zakaźnej choroby wirusowej skutkującej osłabieniem organizmu, która wymusiła na tenisistce czasowe przerwanie kariery[1].
W sezonie 2014 razem z Aleksandrą Panową odniosły triumf w zawodach w Baku. W meczu mistrzowskim pokonały Ralucę Olaru i Szachar Pe’er 6:2, 7:6(3). W 2015 roku Brytyjka zwyciężyła w zawodach w Hobart, w finale pokonując Madison Brengle 6:3, 6:4.
W marcu 2016 roku Watson wygrała po raz trzeci w rozgrywkach WTA Tour, tym razem w Monterrey, gdzie w meczu mistrzowskim pokonała Kirsten Flipkens 3:6, 6:2, 6:3. W lipcu odniosła triumf w rozgrywkach wielkoszlemowych na Wimbledonie w grze mieszanej. Razem z Henrim Kontinenem pokonali w finale Annę-Lenę Grönefeld i Roberta Faraha 7:6(5), 6:4
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | Q2 | 1R | 3R | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 2R | 2R | 2R | 0 / 11 | 6 – 11 | ||||||||||
| French Open | A | A | 2R | 2R | 1R | 2R | 2R | 2R | Q3 | 2R | Q2 | 1R | 1R | 1R | 0 / 10 | 6 – 10 | ||||||||||
| Wimbledon | A | 1R | 1R | 3R | 1R | 2R | 3R | 1R | 3R | 1R | 2R | NH | 1R | 4R | 0 / 12 | 11 – 12 | ||||||||||
| US Open | A | Q1 | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | Q1 | 1R | 1R | Q3 | 0 / 10 | 0 – 10 | ||||||||||
| Ranking na koniec roku | 588 | 176 | 92 | 49 | 119 | 50 | 54 | 77 | 74 | 101 | 92 | 59 | 73 | 0 / 43 | 23 – 43 | |||||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | A | 2R | 2R | 1R | 1R | 1R | A | 3R | 2R | 0 / 8 | 5 – 8 | |||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 1R | A | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 2R | 0 / 9 | 2 – 9 | |||||||||||
| Wimbledon | A | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 3R | 2R | QF | 1R | NH | 3R | 3R | 0 / 12 | 11 – 12 | |||||||||||
| US Open | A | A | A | 1R | 1R | 1R | A | 2R | 1R | 1R | A | A | A | A | 0 / 6 | 1 – 6 | |||||||||||
| Ranking na koniec roku | 589 | 254 | 172 | 52 | 135 | 131 | 102 | 72 | 123 | 50 | 113 | 163 | 112 | 0 / 35 | 19 – 35 | ||||||||||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||||||||
| Wimbledon | A | A | 2R | 2R | 2R | 1R | 1R | W | F | 3R | 2R | NH | 1R | A | 1 / 10 | 14 – 9 | |||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | NH | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||||||||
| 1 / 12 | 14 – 11 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 5 (4–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 14 października 2012 | Osaka | Twarda |  Chang Kai-chen | 7:5, 5:7, 7:6(4) |
| Zwyciężczyni | 2. | 17 stycznia 2015 | Hobart | Twarda |  Madison Brengle | 6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 6 marca 2016 | Monterrey | Twarda |  Kirsten Flipkens | 3:6, 6:2, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 13 października 2019 | Tiencin | Twarda |  Rebecca Peterson | 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 29 lutego 2020 | Acapulco | Twarda |  Leylah Annie Fernandez | 6:4, 6:7(8), 6:1 |
Gra podwójna 10 (4–6)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 15 lipca 2012 | Stanford | Twarda |  Marina Erakovic |  Jarmila Gajdošová Vania King | 7:5, 7:6(7) |
| Zwyciężczyni | 2. | 24 sierpnia 2012 | Dallas | Twarda | Marina Erakovic |  Līga Dekmeijere Irina Falconi | 6:3, 6:0 |
| Finalistka | 1. | 16 września 2012 | Québec | Dywanowa (hala) |  Alicja Rosolska |  Tatjana Malek Kristina Mladenovic | 6:7(5), 7:6(6), 7–10 |
| Finalistka | 2. | 14 października 2012 | Osaka | Twarda |  Kimiko Date-Krumm | Raquel Kops-Jones Abigail Spears | 1:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 27 lipca 2014 | Baku | Twarda |  Aleksandra Panowa |  Raluca Olaru Szachar Pe’er | 6:2, 7:6(3) |
| Finalistka | 3. | 16 października 2016 | Hongkong | Twarda |  Naomi Broady | Chan Hao-ching Chan Yung-jan | 3:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 3 marca 2018 | Acapulco | Twarda | Tatjana Maria | Kaitlyn Christian Sabrina Santamaria | 7:5, 2:6, 10–2 |
| Finalistka | 4. | 17 czerwca 2018 | Nottingham | Trawiasta | Mihaela Buzărnescu | Alicja Rosolska Abigail Spears | 3:6, 6:7(5) |
| Finalistka | 5. | 24 lutego 2019 | Budapeszt | Twarda (hala) |  Fanny Stollár | Jekatierina Aleksandrowa Wiera Zwonariowa | 4:6, 6:4, 7–10 |
| Finalistka | 6. | 20 marca 2021 | Monterrey | Twarda |  Zheng Saisai | Caroline Dolehide Asia Muhammad | 2:6, 3:6 |
Gra mieszana 2 (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 10 lipca 2016 | Wimbledon | Trawiasta |  Henri Kontinen | Anna-Lena Grönefeld Robert Farah | 7:6(5), 6:4 |
| Finalistka | 1. | 16 lipca 2017 | Wimbledon | Trawiasta | Henri Kontinen |  Martina Hingis Jamie Murray | 4:6, 4:6 |
Wygrane turnieje rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza (7)
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 19/07/2009 | Frinton-on-Sea | ITF | 10 000 | trawiasta | Anna Fitzpatrick | 4:6, 6:4, 6:2 |
| 2. | 25/07/2010 | Wrexham | ITF | 25 000 | twarda |  Sania Mirza | 6:2, 6:4 |
| 3. | 07/11/2010 | Toronto | ITF | 50 000 | twarda | Alizé Lim | 6:3, 6:3 |
| 4. | 16/02/2014 | Midland | ITF | 100 000 | twarda | Ksienija Pierwak | 6:4, 6:0 |
| 5. | 18/05/2014 |  Praga | ITF | 100 000 | ziemna |  Anna Schmiedlová | 7:6(5), 6:0 |
| 6. | 12/05/2019 | Fukuoka | ITF | 60 000 | dywanowa |  Zarina Dijas | 7:6(1), 7:6(4) |
| 7. | 18/08/2019 | Vancouver | ITF | 100 000 | twarda |  Sara Sorribes Tormo | 7:5, 6:4 |
Występy w igrzyskach olimpijskich
Gra pojedyncza
| Runda | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Wielka Brytania [Alt] | ||
| I runda | Hiszpania: Sílvia Soler Espinosa | 6:2, 6:2 |
| II runda | Rosja: Marija Kirilenko [14] | 3:6, 2:6 |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Wielka Brytania | ||
| I runda | Chiny: Peng Shuai | 6:4, 6:7(5), 6:3 |
| II runda |  Ukraina: Elina Switolina | 3:6, 6:1, 3:6 |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Wielka Brytania | ||
| I runda | Niemcy Anna-Lena Friedsam | 6:7(5), 3:6 |
Gra podwójna
| Runda | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Wielka Brytania | |||
| I runda | Laura Robson | Niemcy: Angelique Kerber / Sabine Lisicki [5] | 6:1, 4:6, 3:6 |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Wielka Brytania | |||
| I runda | Johanna Konta |  Serbia: Jelena Janković / Aleksandra Krunić | 6:2, 6:1 |
| II runda | Chińskie Tajpej: Chan Hao-ching / Chan Yung-jan [3] | 6:3, 0:6, 4:6 | |
Gra mieszana
| Runda | Partner | Przeciwnicy | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Wielka Brytania | |||
| I runda | Andy Murray [Alt] | Hiszpania: Carla Suárez Navarro / David Ferrer | 6:3, 6:3 |
| Ćwierćfinał | Indie: Sania Mirza / Rohan Bopanna [4] | 4:6, 4:6 | |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2009 | US Open | Twarda | Jana Buczina | 6:4, 6:1 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Finalistka | 2009 | French Open | Ceglana | Tímea Babos | Elena Bogdan Noppawan Lertcheewakarn | 6:3, 3:6, 8-10 |
Przypisy
- ↑ Marcin Motyka: Najlepsza brytyjska tenisistka zachorowała na mononukleozę (pol.). sportowefakty.pl, 2013-04-03. [dostęp 2013-04-04].
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-28] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-28] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-28] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
.svg)
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flaga Finlandii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
