Heaven 17

Heaven 17

Pochodzenie	Wielka Brytania, Sheffield
Gatunek	synth pop, nowa fala
Aktywność	od 1980
Wydawnictwo	Virgin Records, EMI, Sony BMG
Skład
Glenn Gregory Martyn Ware
Byli członkowie
Ian Craig Marsh
Strona internetowa

Heaven 17 – brytyjskie trio synthpopowe, założone w Sheffield w 1980 roku.

Historia

Zespół powstał, kiedy Ian Craig Marsh i Martyn Ware opuścili grupę The Human League i nawiązali współpracę z Glennem Gregorym. Ich pierwszym singlem została piosenka "(We Don't Need This) Fascist Groove Thang" (1981). Ze względu na swoje słowa, nawiązujące do poglądów lewicowych, została odrzucona przez DJ-a BBC Radio 1, Mike'a Reada, popierającego brytyjską Partię Konserwatywną^[1]. W rezultacie, nie weszła do Top 40 tamtejszej listy przebojów, podobnie jak pozostałe single z ich debiutanckiej płyty, Penthouse and Pavement, wydanej jesienią 1981^[2]. Sam album okazał się jednak sukcesem, docierając do miejsca 14. UK Albums Chart^[3]. W 1982 roku wydany został nowy singel, "Let Me Go". Podobnie jak poprzednie, nie stał się przebojem w Wielkiej Brytanii, lecz trafił na amerykańską listę Billboard Hot 100, będąc jedynym singlem Heaven 17, któremu udało się wejść na to zestawienie^[4].

Kariera zespołu nabrała tempa w 1983 roku, kiedy to nagranie "Temptation" spotkało się z dużym sukcesem (#2 w Wielkiej Brytanii^[5], #3 w Irlandii^[6]). Singel ten do tej pory pozostaje największym sukcesem Heaven 17 na liście UK Singles Chart i najbardziej znanym przebojem. W konsekwencji, drugi longplay, zatytułowany The Luxury Gap, dotarł do 4. miejsca w Wielkiej Brytanii^[7] i został najlepiej sprzedającą się płytą w dyskografii zespołu. W tym samym roku wydane zostały kolejne przebojowe single: "Come Live with Me" oraz "Crushed by the Wheels of Industry". Trzeci album ukazał się w 1984 roku i nosił tytuł How Men Are. Pochodziły z niego single "Sunset Now" i "This Is Mine", które osiągnęły średni sukces na brytyjskiej liście przebojów. W tym samym roku zespół wziął udział w projekcie Band Aid.

W 1986 roku ukazał się album z remiksami pt. Endless oraz premierowy krążek Pleasure One. Oba wydawnictwa nie spotkały się z sukcesem komercyjnym, podobnie jak kolejna płyta, wydana w 1988 roku Teddy Bear, Duke & Psycho. Single je promujące okazały się klęskami na listach przebojów, a grupa postanowiła zrobić kilkuletnią przerwę. Na początku lat 90. ukazały się single z remiksami starych przebojów Heaven 17 i kompilacja Higher and Higher - The Best of Heaven 17. Następna płyta z premierowym studyjnym materiałem ujrzała światło dzienne dopiero w 1996 roku. Nosiła tytuł Bigger Than America, a promowały ją piosenki "Designing Heaven" i "We Blame Love".

Zesół powrócił w 2005 roku albumem Before After, zawierającym muzykę dance. Rok później grupę opuścił Ian Craig Marsh. W roku 2008 pojawiła się płyta Naked as Advertised, na której znalazły się nowe wersje ich starych hitów, w tym "Temptation", oraz kilka coverów piosenek z repertuaru The Human League.

Skład zespołu

• Glenn Gregory – wokal
• Martyn Ware – instrumenty klawiszowe
• Ian Craig Marsh – instrumenty klawiszowe

Dyskografia

• 1981: Penthouse and Pavement
• 1983: The Luxury Gap
• 1984: How Men Are
• 1986: Pleasure One
• 1988: Teddy Bear, Duke & Psycho
• 1993: Higher and Higher^[8]
• 1996: Bigger Than America
• 2005: Before After
• 2008: Naked as Advertised

Przypisy