Hecznarowice

Hecznarowice

wieś
Ulica Krakowska przy kościele
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	bielski
Gmina	Wilamowice
Wysokość	287 m n.p.m.
Liczba ludności (2008)	2316
Strefa numeracyjna	33
Kod pocztowy	43-330[1]
Tablice rejestracyjne	SBI
SIMC	0076240
Położenie na mapie gminy Wilamowice Hecznarowice
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Hecznarowice
Położenie na mapie województwa śląskiego Hecznarowice
Położenie na mapie powiatu bielskiego Hecznarowice
49°54′06″N 19°10′07″E/49,901667 19,168611

Hecznarowice (wil. Hylciadüf) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Wilamowice. Powierzchnia sołectwa wynosi 828 ha^[2] a liczba ludności 2374 (2009)^[3], co daje gęstość zaludnienia równą 286,7 os./km².

Położenie i środowisko naturalne

Miejscowość jest usytuowana w dolinie Pisarzówki, w pobliżu Soły. Obecnie Hecznarowice należą do grupy gmin, które wchodzą w skład Euroregionu Beskidy.

Część południowo-zachodnia pokryta jest lasem świerkowo-sosnowym i mieszanym, natomiast wzdłuż Soły rozciągają się lasy lęgowe oraz lasy wierzbowo-topolowe z wierzbą kruchą i białą, a także z domieszką topoli. Tereny te stanowią atrakcję zarówno dla myśliwych, jak i wędkarzy, których nie tylko przyciąga rzeka, lecz też liczne w tym rejonie stawy rybne. Rejon przyciąga również wielu koneserów zbierania grzybów.

Hecznarowice z lotu ptaka

Nazwa

Nazwa Hecznarowice to nazwa patronimiczna od imienia Halcznar lub Helcznar^[4][5][6], domniemanego założyciela. Pierwsze wzmianki pochodzą z 1454 (Hekcznarovicze^[7]), 1457 (Helcznarowice, w dokumencie sprzedaży księstwa oświęcimskiego Koronie Polskiej wystawionym przez Jana IV oświęcimskiego 21 lutego 1457^[8]), 1476 (Hecnarowice). Oświęcimskie księgi sądowe podają czeską nazwę Halčnarovice. W XVI wieku wzmianki głównie w postaci Hecznarowice, ale też Elcznarowicze lub Elssnarowicze^[9].

Jan Nepomucen Gąntkowski w książce poświęconej księstwu oświęcimskiemu Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego wydanej we Lwowie w 1867 podaje dwie nazwy Hełcznarowice oraz Hecnarowice^[10].

Nazwę można uznać, podobnie jak nazwę Wilamowice, za genetycznie niemiecką^[9], pomimo że zawsze zakończona była typowo polską patronimiczną końcówką -(ow)ice.

Historia

Hecznarowice powstały najwcześniej w XIII wieku w skutej planowej kolonizacji, na co wskazuje łanowy układ pól wzdłuż osi Pisarzówki, miejscowo zwanej Hecznarówką^[5]. Od początku podległe były parafii w Pisarzowicach i być może stanowiły też część tej wsi do usamodzielnienia się. W okresie powstawania znajdowała się więc w granicach śląskich księstw, być może opolsko-raciborskiego lub cieszyńskiego, na pewno oświęcimskiego, kiedy to silne w okolicy było osadnictwo niemieckie. Nazwa miejscowości jest nie mniej genetycznie niemiecka niż nazwa Wilamowic, za przynależnością do bielsko-bialskiej wyspy językowej przemawia też imię pierwszego proboszcza parafii w Pisarzowicach — Willielmus^[9].

W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim leżała w granicach Korony Królestwa Polskiego, znajdowała się w województwie krakowskim w powiecie śląskim. Po unii lubelskiej w 1569 księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772^[10]. Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze austriackim i leżała w granicach Austrii, wchodząc w skład Królestwa Galicji i Lodomerii. W 1918 roku tereny dawnego Księstwa Oświęcimskiego znalazły się w granicach odrodzonej Polski jako część województwa krakowskiego.

Od XV wieku aż do II wojny światowej miejscowość często zmieniała właścicieli, tak by w konsekwencji zostać rozparcelowaną.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Hecznarowice, po jej zniesieniu w gromadzie Pisarzowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego. Od 1998 roku graniczą z województwem małopolskim.

Religia

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Rzymskokatolicki. Parafia św. Urbana powstała w 1911.

Przypisy

Bibliografia

• Wilamowice. Przyroda, historia, język, kultura oraz społeczeństwo miasta i gminy. Antoni Barciak (red.) i inni. Wilamowice: Urząd Gminy w Wilamowicach, 2001. ISBN 83-915888-0-7.