Hedera (typografia)

❧ ❀

Hedera (łac. bluszcz) – jeden z najstarszych rodzajów ozdobników typograficznych[1]. Przedstawiają one formę florystyczną, stąd też w innych językach nazywane są kwiatami drukarza (ang. printers' flower) lub ściślej, liśćmi Aldusa (ang. aldus leaf, niem. Aldusblatt, fr. feuille aldine) od nazwiska renesansowego włoskiego drukarza Aldusa Manucjusza.

Często używana jako punktor lub ornament.

Historia

Przykład użycia hedery na początku wiersza w XVI-wiecznym angielskim druku

Pierwsze hedery pojawiły się w dawnych inskrypcjach greckich i łacińskich[1]. Były używane w funkcji znaków akapitu w środku wierszy dla podziału tekstu[2] lub dla wypełnienia białej przestrzeni wcięcia na początku linii[3].

Wraz z rozpowszechnieniem się w nowożytnych książkach znaków końca linii, praktyczna funkcja hedery zaczęła być ograniczana wyłącznie do ozdobników. Ponieważ hedery były produkowane w taki sam sposób jak inne znaki drukarskie, jako osobne metalowe czcionki, umożliwiało to elastyczne komponowanie ich w różnych wariantach, dopasowując ozdobny wzór do potrzeb danego druku, np. składając całe ramki bądź linie z drobnych elementów typograficznych.

Również współcześni projektanci pism wprowadzają do tworzonych fontów różne rodzaje heder.

Zastosowanie w systemach komputerowych

W unikodzie znak hedery występuje w wersjach:

ZnakUnicodeKod HTMLNazwa unikodowaNazwa polska
U+2740❀ lub ❀white florettebiały kwiat
U+2741❁ lub ❁eight-petalled outlined black floretteośmiopłatkowy czarny kwiat
U+2766❦ lub ❦floral heartkwiatowe serce
U+2767❧ lub ❧rotated floral heart bulletpunktor obrócone kwiatowe serce

Przypisy

  1. a b Bringhurst 2008 ↓, s. 338.
  2. Rare Books Collection: The Pilcrow (ang.). [dostęp 2014-09-24].
  3. Typographic Marks Unknown (ang.). [dostęp 2014-09-24].

Bibliografia

  • Robert Bringhurst: Elementarz stylu w typografii. Kraków: D2D.PL, 2008. ISBN 978-83-927308-0-4.

Media użyte na tej stronie