Heglizm

Ten artykuł od 2010-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji: jakiś tekst mówiący, co uźródłowić (opcjonalne). Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Heglizm – termin o co najmniej trzech znaczeniach:

1. wąskie: jest to system filozoficzny Hegla;
2. szersze: jest to określenie dla dokonań kontynuatorów myśli Hegla:
   • lewicy heglowskiej zwanej inaczej młodoheglistami (np. Michał Bakunin, David Friedrich Strauss, Ludwik Feuerbach, Bruno Bauer, Edgar Bauer, Arnold Ruge, Max Stirner, Karol Marks, Fryderyk Engels);
   • prawicy heglowskiej zwanej inaczej staroheglistami (np. Karl Draub, Philipp Konrad Marheineke, Leopold von Hennig, Karl Ludwig Michelet);
   • brytyjskiego idealizmu połowy XIX w. i początku XX w. (np. James Hutchison Stirling, Francis Herbert Bradley, Bernard Bosanqued, Andrew Seth Pringle-Pattison, John McTaggart);
   • włoskiego idealizmu połowy XIX w. i początku XX w. (np. Benedetto Croce, Giovanni Gentile);
3. najszersze: świadome (lub nie) nawiązywanie do poglądów Hegla lub heglistów.

Lewica heglowska

Lewica heglowska, inaczej młodohegliści – nurt szkoły heglowskiej, dążący do przekształcenia filozofii w krytykę, której celem była przemiana świata (A. Ruge, M. Stirner) oraz w krytykę religii (D.F. Strauss, B. Bauer, L. Feuerbach); do lewicy heglowskiej nawiązywali: K. Marks i F. Engels.

Zobacz też

• panlogizm