Heini Hemmi
 | ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub | SC Valbella | |||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | ||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ | ||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Heini Hemmi (ur. 17 stycznia 1949 w Churwalden) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz olimpijski i mistrz świata, a także zdobywca Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w klasyfikacji giganta.
Kariera
Największy sukces osiągnął podczas igrzysk olimpijskich w Innsbrucku 1976, zdobywając złoty medal w slalomie gigancie. Wyprzedził swego rodaka Ernsta Gooda oraz Ingemara Stenmarka ze Szwecji. Po pierwszym przejeździe zajmował trzecie miejsce, tracąc do prowadzącego Włocha Gustava Thöniego 1,22 sekundy. W drugim przejeździe uzyskał drugi wynik, co dało mu jednak najlepszy czas łączny i zwycięstwo z przewagą 0,20 sekundy nad Goodem. Na tych samych igrzyskach wystartował także w slalomie, jednak nie zdołał ukończyć rywalizacji. Były to jego jedyne starty olimpijskie.
W slalomie gigancie zajął też czwarte miejsce na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978. Walkę o brązowy medal przegrał z Willim Frommeltem z Liechtensteinu o 0,12 sekundy.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w grudniu 1969. Pierwsze punkty wywalczył 11 stycznia 1970 w Wengen, zajmując piąte miejsce w slalomie. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 2 marca 1975 w kanadyjskiej miejscowości Garibaldi, gdzie był drugi w gigancie. Rozdzielił na podium Stenmarka i Thöniego. Łącznie 13 razy był na podium, w tym odniósł cztery zwycięstwa w gigancie: 18 marca 1976 w Mont-Sainte-Anne, 12 grudnia 1976 w Val d'Isère, 2 stycznia 1977 w Ebnat-Kappel oraz 24 stycznia 1977 w Adelboden. Ostatni raz na podium stanął 19 marca 1979 w Furano, zajmując drugie miejsce w gigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1976/1977, kiedy to zajął siódme miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji giganta wywalczył Małą Kryształową Kulę. W klasyfikacji giganta był czwarty w sezonach 1977/1978 i 1978/1979 oraz szósty w sezonie 1974/1975.
Pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Szwajcarii: w gigancie w latach 1974, 1975 i 1978 oraz w slalomie w latach 1973 i 1976. W 1976 został wybrany sportowcem roku w Szwajcarii. W 1979 zakończył karierę.
Po zakończeniu kariery sportowej założył firmę Heval, produkującą sprzęt sportowy[1]. Jest także jednym z członków komitetu organizacyjnego zawodów Pucharu Świata w Lenzerheide[2].
Jego młodszy brat, Christian Hemmi, również uprawiał narciarstwo alpejskie.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 10 lutego | 1976 |  Innsbruck | Gigant | 3:26,97 min | - | - |
| DNF | 14 lutego | 1976 | Innsbruck | Slalom | 2:03,29 min | - |  Piero Gros |
Mistrzostwa świata
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 11. | 8 lutego | 1970 | Val Gardena | Slalom | 1:39,47 min | +4,49 s |  Jean-Noël Augert |
| DNF | 10 lutego | 1974 |  Sankt Moritz | Slalom | 1:49,98 min | - | Gustav Thöni |
| 1. | 10 lutego | 1976 | Innsbruck | Gigant | 3:26,97 min | - | - |
| DNF | 14 lutego | 1976 | Innsbruck | Slalom | 2:03,29 min | - | Piero Gros |
| 4. | 2 lutego | 1978 |  Garmisch-Partenkirchen | Gigant | 3:02,52 min | +2,34 s |  Ingemar Stenmark |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 1969/1970: 27.
- sezon 1970/1971: 45.
- sezon 1971/1972: 45.
- sezon 1974/1975: 17.
- sezon 1975/1976: 19.
- sezon 1976/1977: 7.
- sezon 1977/1978: 8.
- sezon 1978/1979: 23.
Zwycięstwa w zawodach
Mont-Sainte-Anne – 18 marca 1976 (gigant)
Val d'Isère – 12 grudnia 1976 (gigant)
Ebnat-Kappel – 2 stycznia 1977 (gigant)- Adelboden – 24 stycznia 1977 (gigant)
Pozostałe miejsca na podium
- Garibaldi – 2 marca 1975 (gigant) – 2. miejsce
Garmisch-Partenkirchen - 9 stycznia 1977 (gigant) – 2. miejsce
Sun Valley - 9 marca 1977 (gigant) – 3. miejsce
Sierra Nevada - 25 marca 1977 (gigant) – 2. miejsce- Val d'Isère - 10 grudnia 1977 (gigant) – 2. miejsce
Madonna di Campiglio - 14 grudnia 1977 (gigant) – 2. miejsce- Stratton Mountain - 3 marca 1978 (gigant) – 2. miejsce
Jasná - 4 lutego 1979 (gigant) – 3. miejsce
Furano - 19 marca 1979 (gigant) – 2. miejsce
Bibliografia
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-23)]. (ang.)
Przypisy
- ↑ Heval.ch. heval.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)]. (niem.)
- ↑ WINTER-WOCHE «GOLDEN AGE» LENZERHEIDE MIT HEINI HEMMI UND SILVANO BELTRAMETTI (niem.)
Media użyte na tej stronie
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag of Spain during the Spanish State. It was adopted on 11 October 1945 with Reglamento de Banderas Insignias y Distintivos (Flags, Ensigns and Coats of Arms Bill)
Pictograms of Olympic sports - Alpine skiing