Heinrich Ahrens
| ||
Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1808 Kniestedt | |
Data i miejsce śmierci | 2 sierpnia 1874 Salzgitter | |
Zawód, zajęcie | prawnik |
Heinrich Ahrens (ur. 14 lipca 1808 w Kniestedt koło Salzgitter, zm. 2 sierpnia 1874 w Salzgitter) – niemiecki filozof prawa.
Życiorys
Studiował w Wolfenbüttel i w Getyndze, gdzie w 1830 uzyskał habilitację (De confoederatione germanica). W Brukseli wykładał historię filozofii pokantowskiej (1833-1834). Otrzymał propozycję wykładów w Paryżu (złożył ją François Guizot), ale Ahrens wybrał katedrę prawa na nowo powstałym Université Libre de Bruxelles (1834-1838). Wchodził w skład Zgromadzenia Narodowego Rzeszy Niemieckiej w 1848. Następnie był profesorem w Grazu, a od 1860 na katedrze filozofii prawa i nauk politycznych w Lipsku[1][2][3]. W czasie Wiosny Ludów przygotował liberalny projekt Konstytucji Rzeszy[4].
Poglądy
Był uczniem Karla Krausego, z którym opowiadał się za autonomicznym ujmowaniem prawa. W swojej habilitacji opowiadał się za utworzeniem parlamentu stanowego, który miał mieć charakter ogólnoniemiecki. Praca ta zapewniła mu rozgłos[2]. Podkreślał konieczność argumentacji etycznej w filozofii prawa. Dostrzegał związek pomiędzy prawem a moralnością[3]. Opowiadał się za nietykalnością własności, wolnością prasy, wyznania, sumienia. Był przeciwnikiem istnienia kościoła państwowego. Był zwolennikiem kontroli edukacji i wychowania przez państwo[5].
Prace
- Cours du droit naturel ou de philosophie de droit, Paryż 1838
- Die organische Staatslehre auf philosophisch-anntropologischer Grundlage, Wiedeń 1850
- Die Philosophie des Rechts und des Staates, Wiedeń 1850-1852
- Juristische Encyklopädie, Wiedeń 1855
- Naturrecht oder Philosophie des Rechts und des Staates, Wiedeń 1870-1871
Przypisy
- ↑ K. Nasiłowski, Ahrens Heinrich, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 1, Lublin 1973, kol. 199.
- ↑ a b B. Szlachta, Ahrens Heinrich, [w:] Słownik historii doktryn politycznych, t. 1, red. M. Jaskólski, Warszawa 1997, s. 39.
- ↑ a b A. Szymaniak, Ahrens Heinrich, [w:] Powszechna Encyklopedia Filozofii, t. 1, Lublin 2000, s. 86.
- ↑ J. Bartyzel, W gąszczu liberalizmów. Próba periodyzacji i klasyfikacji, wyd. 2 posz., Lublin 2012, s. 80.
- ↑ B. Szlachta, Ahrens Heinrich, [w:] Słownik historii doktryn politycznych, t. 1, red. M. Jaskólski, Warszawa 1997, s. 40.
- ISNI: 0000 0000 8342 9291
- VIAF: 36980013
- LCCN: n94041189
- GND: 118644114
- BnF: 122841925
- SUDOC: 031671020
- SBN: IT\ICCU\RAVV\071965
- NKC: skuk0000014
- BNE: XX1507946
- NTA: 068399278
- Open Library: OL297518A
- PLWABN: 9810635150005606
- NUKAT: n01033740
- CANTIC: a11089507
- BNA: 000025770
- ΕΒΕ: 156349
- LIH: LNB:BeFi;=Bm
- WorldCat: lccn-n94041189