Heinrich Albertz
| ||
 (c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F023743-0013 / Wegmann, Ludwig / CC-BY-SA 3.0 Heinrich Albertz (po lewej stronie) z prezydentem Niemiec Heinrichem Lübke, 1966 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 22 stycznia 1915 Breslau | |
| Data i miejsce śmierci | 18 maja 1993 Brema | |
| Burmistrz Berlina | ||
| Okres | od 2 grudnia 1966 do 19 października 1967 | |
| Przynależność polityczna | SPD | |
| Poprzednik | Willy Brandt | |
| Następca | Klaus Schütz | |
Heinrich Albertz (ur. 22 stycznia 1915 we Wrocławiu, zm. 18 maja 1993 w Bremie) – niemiecki ksiądz, teolog, polityk Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), burmistrz Berlina Zachodniego w latach 1966–1967.
Życiorys
Heinrich Albertz urodził się 22 stycznia 1915 we Breslau w rodzinie teologa ewangelickiego[1]. Po maturze w 1933 roku studiował teologię w Breslau, Halle i Berlinie[1]. Podczas studiów związał się z Kościołem Wyznającym, uznawanym przez nazistów ze organizację nielegalną, i jeździł jako kurier w sprawach kościoła do Holandii i Danii[1]. Następnie pracował jako nauczyciel prywatny i pastor, był kilkakrotnie aresztowany, by wreszcie „dobrowolnie” wstąpić do Wehrmachtu[1]. Publicznie popierał pastora luterańskiego, teologa i działacza antynazistowskiego Martina Niemöllera, przez co został osadzony w więzieniu w Glatz[1].
Od 1946 roku członek Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) i minister w rządzie Dolnej Saksonii w latach 1948–1955, na czele którego stał Hinrich Wilhelm Kopf[1]. W 1950 roku został wybrany do prezydium SPD[1]. W latach 1950–1965 przewodniczył stowarzyszeniu opieki społecznej nad robotnikami Arbeiterwohlfahrt (AWO)[1].
Od 1961 minister spraw wewnętrznych w rządzie Williego Brandta w Berlinie Zachodnim, którego został następcą w 1966[1]. Rok później – 26 września 1967 roku – Albertz ustąpił ze stanowiska po tym, jak Benno Ohnesorg, 28-letni student niemieckiej literatury protestujący przeciwko wizycie szacha Iranu Rezy Pahlawiego, został zastrzelony przez policjanta, co zapoczątkowało protesty studenckie w Niemczech 1967-1968[2][1][3][4][5].
W latach 1970–1979 pracował jako pastor w Berlinie[2][1]. Gdy 27 czerwca 1975 Ruch 2 Czerwca uprowadził szefa berlińskiej CDU i kandydata CDU na burmistrza Berlina Zachodniego Petera Lorenza, Albertz oddał się dobrowolnie w ręce terrorystów w zamian za uwolnienie Lorenza, i poleciał z nimi do Ludowo-Demokratycznej Republiki Jemenu[2].
Albertz zmarł 18 maja 1993 roku w Bremie[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Heinrich Albertz Regierender Bürgermeister vom 2.12.1966 bis 19.10.1967 (niem.). W: Berlin.de [on-line]. [dostęp 2017-02-05].
- ↑ a b c d Edition Luisenstadt: 1809 an der Spitze Berlins:Heinrich Albertz (niem.). 1998. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Heinrich Albertz trat zurück. „Die Zeit”, 1967-09-29 (niem.).
- ↑ BERLIN / REGIERUNGSKRISE Cher ami. „Der Spiegel”, 1967-10-02 (niem.).
- ↑ Uwe Soukup. Heinrich Albertz Abgeschossen von den eigenen Genossen. „Der Tagesspiegel”, 2007-09-26 (niem.).
| ||||
Media użyte na tej stronie
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F023743-0013 / Wegmann, Ludwig / CC-BY-SA 3.0
